آنا کارنینا

آنا کارنینا ما را به اواخر دهه ۱۸۰۰ میلادی می‌برد، زمانی که اعضای جامعه اشرافی روسیه زندگی خود را مانند یک نمایش روی صحنه اجرا می‌کردند و یکدیگر را تماشا می‌نمودند. پس جای تعجب نیست که وقتی آنا (کیرا نایتلی)، همسر سیاستمدار جدی کارنین (جود لا)، از روی سناریو خارج می‌شود و عاشق سرباز جوانی به نام ورونسکی (آرون تیلور-جانسون) می‌گردد، این نمایش، به قول معروف، متوقف می‌شود. جامعه آنا را طرد می‌کند، در حالی که او عمیقاً عاشق ورونسکی می‌شود، کسی که پیشرفت حرفه‌ای خود را به خطر می‌اندازد تا به آنا نزدیک بماند. از سوی دیگر، آنا چیزهای بیشتری در خطر دارد؛ او ممکن است پسر و جایگاه اجتماعی خود را برای همیشه از دست بدهد. آیا عشق آنا و ورونسکی ارزش این فداکاری را دارد و آیا می‌تواند در برابر این همه بررسی و موشکافی دوام بیاورد؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیام آنا کارنینا صحبت کنند. منظور از پیام این اثر چیست؟ آیا قرار است مخاطب از شخصیت‌ها الگوبرداری کند؟
• چرا آنا طرد شده است؟ چرا او نمی‌تواند از شوهرش طلاق بگیرد؟ وضعیت او چه چیزی در مورد نقش زنان در آن زمان می‌گوید؟
• این درام تاریخی چگونه از اکثر درام‌های تاریخی متفاوت است؟ آیا فرمت آن موثر است؟

والدین باید بدانند که آنا کارنینا برداشتی شهوانی، بصری خیره‌کننده و زیبا از رمان کلاسیک تولستوی در مورد عشقی محکوم به شکست در روسیه اواخر دهه ۱۸۷۰ است. این فیلم بسیار پرشور است و بر این تمرکز دارد که چگونه زنی (با بازی کیرا نایتلی) به شوهر خود پشت می‌کند تا با معشوقه‌اش باشد، ازدواج، مادری و جایگاهش در جامعه را به خطر می‌اندازد و او را از هم می‌پاشد. صحنه‌های برهنه‌ای در فیلم وجود دارد اما فراتر از نمای سینه و سینه‌های برهنه مردان نیست، اما برخی از صحنه‌ها قطعاً عشق‌بازی را القا می‌کنند و در آن‌ها ناله و بوسه‌های پرشور وجود دارد. همچنین انتظار کشیدن سیگار و نوشیدن ودکا را هم داشته باشید، و همچنین برخی صحنه‌های تراژیک و مرگ. برای آگاهی از فیلم‌های بیشتر در این سبک، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

در پایان فیلم، گفته می‌شود که آنا کارنینای جو رایت از رمان کلاسیک لئو تولستوی با همین نام الهام گرفته شده است. «الهام» کلمه مناسبی است. این فیلم یک درام معمولی با پس‌زمینه‌های واقع‌گرایانه و صحنه‌های تاریخی نیست. در عوض، در حالی که در اواخر دهه ۱۸۷۰ اتفاق می‌افتد، بیشتر در یک تئاتر رخ می‌دهد، با وقایع اصلی که روی صحنه، زیر یک طاق پیش‌صحنه اتفاق می‌افتد. آنچه گفته نمی‌شود، آنچه زیر پوست شهر است، آنچه غیرقانونی است، در بالای آن، در فضای عبور و پرواز اتفاق می‌افتد. تماشاگران در فیلم جامعه روسی هستند که این درام را در حال رخ دادن مشاهده می‌کنند.این نمایش فوق‌العاده است، حتی اگر کمی طول بکشد تا با آن ارتباط برقرار کنید. سنت‌گرایان ممکن است از این تفسیر، که عصاره‌ای از رمان فشرده تولستوی است، جا بخورند؛ تمرکزی بر جستجوی عشق آنا و لوین—دو روی یک سکه. نایتلی طیف وسیعی از دگرگونی‌ها را در چهره‌اش به نمایش می‌گذارد؛ اگرچه او کمی بیش از حد به برخی واکنش‌های آشکار برای انتقال احساسات متکی است، اما آنا همدل و همدردی‌برانگیزی است که ما را وادار می‌کند تا بفهمیم چرا او همه کارهایش را به نام عشق انجام داده است. تیلور-جانسون در نقش ورونسکی، حسی و شهوانی است؛ جاذبه آنا به او قابل درک است، هرچند کمی احمقانه. و لاو در نقش کارنین، شوهر فریب‌خورده، در اقتصاد و قدرت بازیگری‌اش، باشکوه است. در نهایت، این اقتباس، نوشته تام استاپارد نمایشنامه‌نویس، شجاعانه و گاهی خفگی‌آور است، اما در بیشتر موارد موفق است، حتی اگر شما در مورد امکاناتی که می‌توانست با رویکردی متعارف‌تر توسط رایت مورد بررسی قرار بگیرد، فکر کنید.