عقرب

والتر اوبراین نابغه کامپیوتر (با بازی الیس گابل) و دوستانش هدف تازه ای در زندگی پیدا می‌کنند و در نهایت حقوق ثابت دریافت می‌کنند، وقتی که یک مامور امنیت داخلی (با بازی رابرت پاتریک) آنها را استخدام می‌کند تا به دولت در مقابله با تهدیدهای تکنولوژیک کمک کنند. تیم اسکورپیون با حضور توبی کرتیس متخصص رفتارشناسی (با بازی ادی کی توماس)، هپی کوئین نابغه مکانیک (با بازی جادین وونگ) و سیلوستر داد نابغه آمار (با بازی آری استیدهام) شروع به کار می‌کند اما به زودی پِیج داینِن (با بازی کاترین مک‌فی) را به عنوان یک مادر مجرد و پیشخدمت سابق که در ارتباط با پسر جوان و با استعدادش مشکل دارد، به تیم اضافه می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیش‌فرض سریال عقرب و نگاه آن به فناوری صحبت کنند. آیا فناوری چیزی است که باید از آن ترسید یا پذیرفت؟ از نظر لحن، این سریال در مقایسه با سایر مجموعه‌هایی که موضوع فناوری دارند، چگونه است؟
• شخصیت‌های اصلی سریال DoScorpion چگونه با کلیشه‌های رایج «نرد» مواجه می‌شوند یا آنها را تقویت می‌کنند؟ والتر و دوستانش تا چه حد به عنوان الگو و سرمشق مناسب هستند؟
• چقدر داستان‌ها و شخصیت‌های عقرب باورپذیر هستند و آیا مهم است؟ مرز سرگرم‌کننده و مضحک کجاست؟
• شخصیت‌های سریال عقرب چگونه همدلی را نشان می‌دهند؟ چرا این یک قدرت شخصیتی مهم است؟

والدین باید بدانند که اسکورپین یک انتخاب خوب برای نوجوانان است، به خصوص آنهایی که به تکنولوژی علاقه دارند. به جز برخی کلمات نامناسب (مثل جهنم و لعنتی)، صحنه‌های اکشن شدید و تنش جنسی ملایم، نکته قابل توجهی برای نگرانی وجود ندارد و پیام کلی سریال مثبت است.

ما به اندازه هر بیننده دیگری از لو رفتن داستان متنفریم، بنابراین ما داستان را لو نمی‌دهیم، اما به اندازه کافی بگوییم که بیشتر آنها واقعاً سخت قابل هضم هستند و حتی گاهی به مرز مسخرگی کامل می‌رسند. حتی اگر دانش تکنولوژیک بالایی نداشته باشید، تعلیق عدم باور در اینجا ضروری است و همچنین داشتن حس شوخ‌طبعی سخاوتمندانه.شاید برای والدین، نکات قابل توجه تری وجود داشته باشد، مانند پیام های مثبت عقرب در مورد پذیرش عادات و رفتارهای عجیب و غریب، کار تیمی و حل مشکلات با استفاده از فناوری های پیشرفته، که می تواند الگوهایی قدرتمند (اگرچه نه کاملا بی نقص) برای نوجوانانی باشد که در چارچوب های معمول و کلیشه ای با مشکلاتی مواجه هستند. عقرب نشان می دهد که عجیب و غریب بودن اشکالی ندارد و حتی می تواند جالب و جذاب باشد، و این درس قدرتمندی است که ارزش یادگیری دارد.