نسخه بارنی

بارنی پانوفسکی (با بازی پل جیاماتی) زندگی بزرگسالی خود را با قبول یک شغل بی‌روح اما موفق در تلویزیون و ازدواج با دوست‌دختر حامله و بی‌فایده‌اش آغاز می‌کند. این ازدواج به فاجعه ختم می‌شود. بعداً، او موافقت می‌کند با زنی دیگر (مینی درایور) ازدواج کند، اما در شب عروسی‌اش، ناگهان و بی‌اختیار عاشق زنی دیگر به نام میریام (با بازی روزاموند پایک) می‌شود و به دنبال او می‌رود. سال‌ها بعد، او با رقیبی به نام بلر (با بازی بروس گرینوود) مواجه می‌شود که به میریام علاقه‌مند است. در همین حال، بارنی باید با ناپدید شدن مرموز و خشونت‌آمیز بهترین دوستش، بوگی (با بازی اسکات اسپیدمن)، مشاوره‌های عجیب و غریب پدرش (با بازی داستین هافمن) که قلب مهربانی دارد، و همچنین ابتلا به بیماری آلزایمر دست و پنجه نرم کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این صحبت کنند که آیا بارنی شخصیتی قوی یا دوست‌داشتنی است. او چه کاری انجام می‌دهد تا توجه یا تحسین بینندگان را جلب کند؟ در طول زندگی‌اش چه اشتباهاتی مرتکب می‌شود؟ آیا چیزی یاد می‌گیرد؟ آیا اشتباهاتش او را جذاب‌تر یا کمتر جذاب می‌کند؟
• چرا فکر می‌کنید بارنی و همه دوستانش اینقدر زیاد مشروب می‌خورند؟ این کار چه تأثیری در زندگی سینمایی آن‌ها دارد؟ و در زندگی واقعی چه تأثیری می‌تواند داشته باشد؟
• بارنی در طول زندگی خود با زنان زیادی ملاقات می‌کند. چگونه می‌فهمد که میریام همان کسی است که واقعاً عاشق اوست؟ برای جلب عشق او چه کاری انجام می‌دهد؟

والدین باید بدانند که این درام کمدی با بازی پل جیاماتی، اقتباسی از رمانی نوشته مُردِکای ریشلر است و شامل الفاظ زشت و تند (مانند «لعنتی» و «س--ت») و کنایه‌ها و صحنه‌های جنسی (از جمله صحنه‌ای از یک زن سینه‌لخت) است. همچنین حاوی برخی صحنه‌های خشونت (مثل نمایش تفنگ و مشاجره‌های فراوان) است، و همچنین تقریباً در تمام طول فیلم، شخصیت‌ها در حال نوشیدن الکل و سیگار کشیدن هستند و یکی از شخصیت‌ها معتاد است. به هر حال نوجوانان ممکن است از داستان یک مرد میانسال بی‌عرضه لذت نبرند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

این فیلم ناهمگون است، اما بازیگران فوق‌العاده آن تماشای آن را بسیار ارزشمند می‌کنند. رمان سال ۱۹۹۷ موریس ریچلر با نام نسخه بارنی — که فیلم نسخه بارنی بر اساس آن ساخته شده — با مفهوم «روایت‌گر نامطمئن» بازی می‌کند. بارنی داستان خود را پس از ابتلا به بیماری آلزایمر تعریف می‌کند، و سپس یادداشت‌هایش توسط پسرش بازنویسی می‌شود، بنابراین دشوار است که بدانیم چه چیزی ۱۰۰٪ دقیق است. این رویکرد جالبی است، بنابراین متاسفانه فیلم آن را در بر نمی‌گیرد و به جای آن از آلزایمر عمدتاً به عنوان یک ابزار داستانی برای جلب همدردی استفاده می‌کند.در حالی که برخی از شخصیت‌ها به خوبی طراحی شده‌اند و برخی دیگر ضعیف هستند، گروه بازیگران به طور کلی خوب هستند و بازیگران، به ویژه جیماتی، هافمن و درایور، در نقش‌های خود درخشان هستند. (گریم جیماتی نیز به ویژه خوب است و در هر سنی باورپذیر است.) در حالی که فیلم لحظات خنده‌دار قوی دارد، به ویژه در ابتدای فیلم، ریچارد جی. لوییس کمی در تعادل ذاتی کمدی و درام فیلم مشکل دارد. او همچنین اجازه می‌دهد فیلم بیش از حد طولانی شود، که باعث تضعیف حسن نیتی می‌شود که شخصیت‌ها ایجاد کرده‌اند.