آن که دوستش دارم

سوفی (الیزابت ماس) و ایتان (مارک دوپلاس) زوجی هستند که در آستانه جدایی قرار دارند. روانشناس آنها در تلاش برای نجات رابطه آسیب دیده و متوقف شده شان، آنها را به یک استراحتگاه کوچک می فرستد. ظاهرا آنها تنها هستند... یا هستند؟ در خانه مهمان زوج دیگری هستند که به طور شگفت آوری شبیه به آنها هستند و جزئیات زیادی از زندگی خصوصی آنها می دانند. این برخورد سوفی و ایتان را مجبور می کند تا خودشان را به عنوان افراد و زوج بررسی کنند و به نتایج شگفت آوری می رسند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این صحبت کنند که چگونه فیلم «آن یکی که دوستش داشتم» عشق و ازدواج را به تصویر می‌کشد. آیا بینش‌های آن تازه و نو هستند؟ پیام کلی فیلم چیست؟
• فیلم در مورد هویت چه می‌گوید؟ چه تفاوتی با دیگر درام‌ها/کمدی‌های عاشقانه‌ای که دیده‌اید دارد؟
• چه نقشی مصرف الکل و مواد مخدر در این فیلم بازی می‌کنند؟ آیا پیامدهای واقع‌گرایانه‌ای وجود دارد؟

والدین باید بدانند که The One I Love یک درام کمدی مستقل و غیرمعمول (با رگه‌های هیجان‌انگیز) است که در مورد نحوه تغییر آهسته افراد در روابط بلندمدت و تأثیر این تغییرات بر شرکای آنها صحبت می‌کند. به پیشنهاد روانشناس خود، شخصیت‌های اصلی یک آخر هفته را در یک مجتمع کوچک دور می‌شوند و در نهایت بیشتر از آنچه انتظار داشتند یا می‌خواستند در مورد یکدیگر و خودشان می‌آموزند. انتظار می‌رود چند صحنه با کشیدن ماری‌جوآنا و نوشیدن الکل در جمع، مقداری فحاشی (لعنتی، آشغال، و غیره) و چند صحنه عاشقانه ملایم (بدون برهنگی) وجود داشته باشد. آماده شگفت‌زده شدن باشید. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

فیلمی که دوست دارم هم تازه و هم ترسناک و هم عمیق است، و طبقه‌بندی آن به عنوان یک فیلم عاشقانه (چون بیشتر آن درباره عشق است) یا یک تریلر (چون ترسناک است) دشوار است. بخش زیادی از جذابیت فیلم به خاطر بازی موس است. او فیلم را در اصالت قابل دسترس و ملموس قرار می‌دهد، حتی در حالی که موفق می‌شود در نقشی که هم غیرقابل توصیف و هم زمینی است، زندگی کند. او استاد ظرافت است بدون اینکه در به تصویر کشیدن زنی که نمی‌داند چگونه ازدواجش را به کار بیندازد، اگر اصلا بخواهد، کوتاهی کند. او بهترین بخش فیلم است. (ایتن دوپلاس به نظر می‌رسد به اندازه سوفی موس خاص نیست؛ ما واقعا نمی‌دانیم چرا انتخاب‌هایی که می‌کند را انجام می‌دهد.)یک فیلمنامه غیرمعمول به فیلم اجازه می‌دهد تا با درجه‌ای از موفقیت، ژانرهای مختلف را در هم بیامیزد، و در حالی که به نقاط عطفی می‌رسد که معمولاً در درام‌های عاشقانه و هیجان‌انگیز انتظار داریم، پیچ‌وخم‌های غیرقابل پیش‌بینی را طی می‌کند. وقتی خودتان را به ذات عجیب و غریب داستان می‌سپارید، به سوفی و ایتان (شاید بیشتر سوفی) علاقه‌مند می‌شوید و کنجکاو می‌شوید که این جاده پرپیچ‌وخم به کجا ختم می‌شود. پایان فیلم ممکن است هنوز هم سؤالاتی برایتان باقی بگذارد، اما رضایت‌بخش است. و به‌راستی، مایوس‌کننده.