آنچه در تعطیلات انجام دادیم

در آنچه در تعطیلاتمان انجام دادیم، زوج در حال طلاق، داگ (دیوید تننت) و ابی (روساموند پایک) خود را برای سفری خانوادگی به اسکاتلند آماده می‌کنند تا تولد پدر داگ را جشن بگیرند. آنها به دقت به سه فرزند کوچک خود می‌گویند که به کسی نگویند مامان و بابا در حال جدایی هستند. اما وقتی به آنجا می‌رسند، پنهان کردن تنش دشوار است و این موضوع که از قبل رقابتی بین داگ و برادر موفق‌ترش وجود داشته، کمکی نمی‌کند. تنها بزرگسالی که به نظر می‌رسد کمی عقل و منطق دارد، پدر داگ (بیلی کانولی) است که به نوه‌هایش کمک می‌کند تا از دعواهای بزرگسالان فرار کنند و با سفری به ساحل که به زودی فراموش نخواهند کرد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه‌ی پرداختن فیلم به موضوع طلاق صحبت کنند. آیا این موضوع به صورت واقع‌گرایانه به تصویر کشیده شده است؟ چگونه این موضوع بر کودکان تأثیر می‌گذارد؟
• درس‌هایی که بزرگسالان تا پایان فیلم یاد می‌گیرند چیست؟ رفتار کودکان چه چیزی را در مورد رفتار خودشان به آنها نشان می‌دهد؟
• کدام یک از این شخصیت‌ها می‌توانند به عنوان الگو در نظر گرفته شوند؟ چرا؟

والدین باید بدانند که فیلم «آنچه در تعطیلاتمان کردیم» یک درام کمدی بریتانیایی است در مورد زوجی که در آستانه طلاق هستند و در حین دیدار از خانواده در اسکاتلند باید وانمود کنند که همه چیز خوب است. با سه فرزند کوچک، پنهان کردن مشکلات زناشویی آنها دشوار است و به زودی بزرگترها با هم بحث و جدل می‌کنند (که ممکن است برخی از بینندگان کودک را تحت استرس قرار دهد)، در حالی که کودکان و پدربزرگ بداخلاق آنها تنها کسانی هستند که به نظر می‌رسد رفتار عاقلانه‌ای دارند. فحاشی در فیلم بسیار کم است (چند مورد استفاده از کلمات «s--t»، «prick» و برخی اصطلاحات عامیانه بریتانیایی، و همچنین یک مورد «f--k» که فقط لب خوانی می‌شود و گفته نمی‌شود)، نوشیدن الکل در حد بسیار کم و کمی هم بوسیدن بین زوج نوجوان و بزرگسالان وجود دارد. اما (هشدار اسپویلر!) یک شخصیت کلیدی به طور ناگهانی می‌میرد، بنابراین نیمه دوم فیلم موضوعات سنگین‌تری در مورد مرگ و میر را شامل می‌شود. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت نام کنید.

این درام کمدی از ابتدا کلیشه‌ای به نظر می‌رسد. والدین پرخاشگر آنقدر در دعواهای کوچک خود غرق شده‌اند که نمی‌توانند به اطراف خود توجه کنند، چه برسد به فرزندان جوان و دوست‌داشتنی‌شان که بله، در نهایت چیزهای مهمی در مورد خودشان به بزرگسالان یاد می‌دهند. یک پدربزرگ و مادربزرگ خردمند نیز حضور دارند، مسلح به درسی که هیچ‌کس فراموش نخواهد کرد، و همچنین یک بستگان ثروتمند آزاردهنده که عادت دارد همه چیز را به میل خود پیش ببرد. واضح است که ما باید والدین را نادیده بگیریم و ببینیم نسل جوان چه چیزهایی را از پدربزرگ جذاب و بداخلاق خود می‌آموزد. (تشویق به کانولی، که موفق می‌شود زندگی جدیدی را به یک شخصیت قابل پیش‌بینی تزریق کند.)در اواسط فیلم، پیچش داستانی رخ می‌دهد که کاملاً غافلگیرکننده نیست، حداقل نه در ابتدا. بعد از آنچه تا به حال دیده‌ایم، تعجبی ندارد که بزرگسالان در بحران بی‌فایده هستند. اما سپس بچه‌ها فیلم را به سمتی غیرمنتظره و تقریباً باورپذیر هدایت می‌کنند، و نحوه پردازش آن (اغلب) واقع‌گرایانه و حتی سرگرم‌کننده به نظر می‌رسد. متاسفانه، خیلی زود فیلم به فرمول استاندارد برمی‌گردد، و همه یاد می‌گیرند که چه چیزهایی در زندگی مهم است. تعجبی ندارد، بله. تا حدی جذاب، حتماً. انقلابی؟ به هیچ وجه.