زوم

سی سال پیش، جک شپرد (تیم آلن) با نام کاپیتان زوم و به خاطر سرعت فوق‌العاده‌اش شناخته می‌شد. در یک مرکز مخفی به نام منطقه 52، جک رهبری گروهی از ابرقهرمانان به نام تیم زنیت را بر عهده داشت که توسط ژنرال لارابی (ریپ تورن) و دانشمند دکتر گرانت (چوی چیس) ایجاد شده بود. برادر بزرگتر جک، کانکشن (کوین زیگرز)، به یک شرور تبدیل شد و بیشتر اعضای تیم را به قتل رساند و سپس در یک گرداب ناپدید شد. اکنون، کانکشن در حال بازگشت به جهان از طریق یک ناهنجاری فضایی در حال رشد است. لارابی، جک را استخدام می‌کند تا یک تیم جدید از ابرقهرمانان نوجوان را آموزش دهد: سامر 16 ساله (کیت مارا) یک دورآگاه است که می‌تواند اشیا را با ذهن خود حرکت دهد؛ دیلن 17 ساله (مایکل کاسیدی) می‌تواند خود را نامرئی کند؛ تاکر 12 ساله و چاق (اسپنسر برسلین) می‌تواند بخش‌هایی از بدن خود را به اندازه‌ای ابرقدرت‌وار بزرگ کند؛ و سیندی 6 ساله و بازیگوش (رایان نیومن) دارای قدرت ابرقدرت است. این بچه‌ها یاد می‌گیرند که چگونه قدرت‌های خود را کنترل کنند، اما از مواجهه با کانکشن در هنگام بازگشت او بی‌خبرند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد تعریف «خانواده» صحبت کنند. آیا همیشه به افرادی اشاره دارد که از نظر بیولوژیکی مرتبط هستند، یا می‌تواند به افرادی اشاره کند که به روشی دیگر (مانند ابرقهرمانان) پیوند خورده‌اند؟
• این فیلم بر اساس کتابی برای کودکان ساخته شده است. چه چالش‌هایی در تبدیل کتاب کودکان به فیلم وجود دارد؟
• یکی از موضوعات محوری فیلم این است که «مشکلی نیست متفاوت باشی». چه فیلم‌های ابرقهرمانی دیگری با موضوع مشابه وجود دارد؟

والدین باید بدانند که زوم: آکادمی ابرقهرمانان فیلمی است در سال ۲۰۰۶ که در آن تیم آلن نقش یک ابرقهرمان سابق را بازی می‌کند که توسط دولت احیا می‌شود تا گروهی از بچه‌ها و نوجوانان با قدرت‌های ابرانسانی را آموزش دهد. در این فیلم رفتار بی‌ادبانه زیادی از طرف بزرگسالان و بچه‌ها وجود دارد. قبل از اینکه جک با بچه‌ها گرم بگیرد، واقعاً بدجنس است، به آن‌ها توهین می‌کند و بد با آن‌ها رفتار می‌کند. همچنین رفتارهای زشتی وجود دارد که شامل باد شکم، آروغ زدن و حباب عظیمی از مخاط است که می‌ترکد و همه را با ماده سبز رنگی می‌پوشاند. در یک صحنه، بچه‌ها یک دانشمند را در یک شبیه‌ساز محیطی محبوس می‌کنند و او را در معرض سنگ‌های افتان، گردباد و باران قرار می‌دهند و بعد به او می‌خندند. در صحنه‌های حذف شده در انتهای فیلم، بازیگران در حال خواندن آهنگ «ما دوست داریم در شلوارمان مدف کنیم» نشان داده می‌شوند. همچنین والدین در این فیلم به وضوح غایب هستند و ابرقهرمانان خانواده خودشان را تشکیل می‌دهند. مقداری فحش و ناسزای ملایم و خشونت به سبک کتاب‌های کمیک (لگد زدن، مشت زدن، پرتاب کردن، شکستن شیشه) وجود دارد. همچنین مصرف‌گرایی آشکاری وجود دارد، M&M's به صورت برجسته نمایش داده می‌شود، یک صحنه بر روی سفینه فضایی شخصیت‌ها که از درایو-تِروِیِ وندی عبور می‌کند متمرکز است و یک ربات به نام «آقای پیب» وجود دارد. برای اینکه در مورد فیلم‌های مشابه بیشتر باخبر شوید، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

ابرقهرمانان جوان تا حدودی جذاب هستند، اما این فیلم در هر جنبه دیگری ضعیف است. صحنه‌های مونتاژ خیلی زود تکراری می‌شوند و داستان قابل پیش‌بینی است و موضوعات معمول دوران نوجوانی، مانند یافتن جایگاه خود و کشف استعدادهای شخصی را پوشش می‌دهد. بازی چوی چیس هنوز هم خنده‌دار نیست، ریپ تورن مانند یک شخصیت کارتونی دیوانه‌وار است و تیم آلن باید ژانر دیگری به جز فیلم‌های خانوادگی را امتحان کند.بر اساس کتاب مصور جیسون لتکو برای بزرگسالان جوان و با آهنگ‌های قدیمی از اسماش ماوس، این فیلم سرگرمی بی‌خطری برای کودکان است، اما مطالب جدید زیادی در آن وجود ندارد.