وقتی مارنی آنجا بود

آنا دختر نوجوانی است که در کودکی یتیم شده و به همین خاطر دختری منزوی است و از خودش متنفر است. سرپرست او «یوریکیو» زن مهربانی است که از او به خوبی نگه‌داری می‌کند اما موضوعی آنا را آزار می‌دهد. یوریکیو بابت نگه داری از آنا از دولت یارانه دریافت می‌کند و سعی می‌کند این موضوع را از آنا مخفی نگه دارد، هر چند که آنا از این موضوع با خبر می‌شود. آنا به خاطر حملات آسمی مدتی نزد عمو و عمه‌اش به دهکده‌ای سرسبز سفر می‌کند و این شروع ماجراجویی اوست. در این دهکده ویلایی متروکه در نزدیکی مرداب وجود دارد که از همان ابتدا توجه آنا را جلب می‌کند. آنا وارد این ویلا می‌شود و در آن‌جا خوابش می‌برد. هنگام برگشت به دلیل جریان مد، آب دور تا دور ویلا را گرفته و او با کمک مرد قایق‌سواری برمی‌گردد. هنگام برگشت احساس می‌کند چراغ‌های کلبه روشن است و دختری در اتاق نشسته. او روز بعد به آن خانه بازمی‌گردد و دختری موطلایی را به نام «مارنی» در آنجا می‌بیند. پدر و مادر مارنی دائما در سفرند و او با دایه و خدمتکارانش زندگی می‌کند؛ کسانی که مارنی را آزار می‌دهند و سعی می‌کنند او را بترسانند. دوستی آنا و مارنی سرآغاز ماجراجویی‌های این دو است. مارنی در واقع دوستی خیالی است که آنا برای فرار از ارتباط با دیگران در تخیلات خود می‌سازد. آنا مرز میان خیال و واقعیت را گم کرده و بعد از هر بار ملاقات با مارنی، در جایی متروکه از خواب برمی‌خیزد و مارنی را گم می‌کند. مارنی و آنا هر دو از محبت و توجه پدر و مادر محروم بوده‌اند و به همین خاطر دوستی عمیقی میان هر دو آن‌ها شکل می‌گیرد و هر دو آن‌ها سعی می‌کنند با همدلی، رنج‌های یکدیگر را التیام دهند. اینکه آیا مارنی روحی بوده که با آنا ملاقات می‌کند یا زاده تخیلات آنا است، تا پایان انیمه احتمال همسانی دارد. در انتهای انیمه آنا دفتر خاطراتی را در خانه متروکه می‌یابد که متعلق به مادربزرگش بوده و نشان از این دارد که مارنی همان مادربزرگی است که در کودکی برای مدتی سرپرست آنا بوده است.

• شخصیت آنا در ابتدای داستان تا انتها چه تغییراتی داشت؟ به نظر شما چه چیزی توانست ناراحتی آنا را برطرف کند؟ چه ویژگی‌هایی در دوستی میان مارنی و آنا سبب شد که تا پایان داستان، هر دوی آن‌ها شادی را تجربه کنند؟ به نظر شما دوستی سالم چه ویژگی‌هایی دارد؟ چه چیزی سبب می‌شود که انسان‌ها بر ناراحتی‌های بسیار عمیقی که دچارش هستند غلبه کنند؟ چه راهکارهایی برای غلبه بر مشکلات و ناراحتی‌های روانی می‌شناسید؟   خلاصه: در خصوص ویژگی‌های دوستی سالم و گذر از رنج‌های کودکی با فرزند خود صحبت کنید.

محتوای انیمه «وقتی مارنی آنجا بود...» برای کودکان زیر 12 سال نامناسب است به این علت که در سنین کودکی، افراد خود را کاملا وابسته به والدین می‌پندارند و معمولا ترس از دست دادن پدر و مادر ترسی جدی و تاثیرگذار است. در کنار این موضوع، داستان فراواقعی این اثر ممکن است برای کودکان کمتر از 12 سال غیرقابل‌فهم باشد. کودکان در سنین پایین (تا 8 سالگی) در تشخیص واقعیت و خیال با مشکل روبه‌رو هستند، به همین دلیل این اثر که داستانی فراواقعی دارد، می‌تواند موجب سردرگمی آن‌ها شود. از نظر شدت ترس، این اثر امتیاز پایینی دارد، اما چنانچه فرزند شما نسبت به موضوعات ماورایی مانند روح و ارواح ترس و استرس را تجربه می‌کند، بهتر است این اثر را تماشا نکند. داشتن دوستی سالم در دوره نوجوانی اهمیت ویژه‌ای دارد و به عنوان والد یا مربی می‌توانیم از این اثر به عنوان یک الگو برای دوستی سالم نام ببریم. ما می‌توانیم، همدلی و پذیرش دوستان را در این اثر مشاهده کنیم، عاملی که می‌تواند رهایی‌بخش و سازنده باشد. اینکه چطور مارنی و آنا، بدون پیش‌داوری، برچسب‌زدن و یا مسخره‌ کردن، همدیگر را می‌شنوند و یاری‌گر یکدیگر هستند نقطه قوت شخصیت‌های این انیمه است. بنابراین این اثر حامل پیامی ارزشمند است، هر چند که ممکن است این پیام برای افراد زیر 12 سال قابل درک نباشد. نکته مهم در خصوص این اثر این است که هر چند پایان دلنشینی دارد اما آنا و مارنی در انتها با یکدیگر برای همیشه خداحافظی می‌کنند. البته این جدایی دیگر برای آن‌ها رنج‌آور نیست و همین نشان از رشد شخصیت این دو دارد، اما در هر صورت ممکن است مخاطب کم سن را ناراحت و مبهوت رها کند.   خلاصه:  این داستان محرومیت عاطفی را در دو دختر نوجوان نشان می‌دهد و تماشای چنین محتوایی برای کودکان آزاردهنده است. این اثر پیام ارزشمندی دارد که نشان می‌دهد سختی‌ها و زخم‌های روانی، دائمی نیستند و قابلیت التیام دارند. این پیام برای افراد 12 سال که در آستانه هویت‌یابی هستند موضوعیت بیشتری دارد.

این یک داستان جذاب و زیبا با انیمیشنی دیدنی در مورد یک دختر جوان آسیب‌پذیر و خودکم‌بین است. اما ریتم داستان بسیار کند است و گاهی گیج‌کننده و در برخی صحنه‌ها بیش از حد احساسی می‌شود که ممکن است برای مخاطبان جوان که به داستان‌های پرهیجان یا شخصیت‌های قابل‌شناسایی عادت دارند، جذاب نباشد. البته ممکن است کودکان هدف اصلی این فیلم نباشند، چرا که فیلم‌های استودیو جیبلی مورد علاقه طرفداران انیمیشن‌های بزرگسالانه است.حتی بزرگترین طرفداران استودیو جیبلی نیز باید قبول کنند که فیلم "وقتی مارنی آنجا بود" علی‌رغم زیبایی بصری و گاه تاثیرگذار بودن، فاقد چیزی است. این فیلم در کنار شاهکارهایی همچون "اسپرتد اوی"، "همسایه ی من توتورو" و "قلعه ی متحرک هاول" قرار نمی گیرد. حتی اگر انتظارات غیر واقعی خود را کنار بگذاریم که همه فیلم های جیبلی باید شاهکار باشند، نمی توان انکار کرد که "وقتی مارنی آنجا بود" بیشتر به فرم و سبک پرداخته تا محتوا. با این حال، هنوز هم ارزش دیدن را دارد، به خصوص به خاطر المان های گوتیک داستان روح که معلوم نیست وجود دارد یا نه، اما نمی توان آن را بهترین اثر آخر استودیو جیبلی دانست.