ساندلوت: بازگشت به خانه

تاممی سانتورلی (با بازی لوک پری) بازیکن بیسبال، مغرور و خودشیفته، از تیمی به تیم دیگر می‌رود تا دستمزد بیشتری بگیرد. تاممی به تغییر نگرش نیاز دارد و این اتفاق می‌افتد؛ او با ضربه‌ای که به سرش می‌خورد، به هوش می‌آید و خود را در ۱۳ سالگی می‌یابد، در حال بازی در زمین بیسبال زادگاهش. این همان جایی است که او برای اولین بار به خاطر رفتن به مدرسه‌ی آمادگی بیسبال، تیمش را ترک کرد و باعث شد آن زمین بیسبال محبوب تخریب شود. اما این بار، فرصتی برای جبران دارد. آیا این بار می‌تواند دوستی را در اولویت قرار دهد؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد دگرگونی تامی صحبت کنند. آیا تا به حال احساس فشار کرده‌اید که دوستانتان را برای به دست آوردن چیزی که واقعاً می‌خواهید، بفروشید؟ آیا تا به حال چیزی را آنقدر می‌خواستید که حاضر بودید هر کاری انجام دهید و هر کسی را برای رسیدن به آن آزار بدهید؟
• در مقایسه با فیلم‌های دیگر در مورد بیسبال یا تیم‌های ضعیف، این فیلم چطور است؟
• هالیوود چرا اینقدر دنبال ساخت دنباله‌های فیلم‌هاست و چرا این دنباله‌ها معمولا به خوبی نسخه‌ی اصلی نیستند؟

والدین باید بدانند که فیلم «زمین بازی ۳: بازگشت به خانه» محصول ۲۰۰۷ است و دربارهٔ بازیکن خودخواه بیسبال است که به گذشته سفر می‌کند تا ارزش کار تیمی و بازی فداکارانه را بیاموزد. این فیلم شامل برخی رفتارهای نابالغانه کودکان است: ورود مخفیانه به سینما، ورود به خانه‌ای متروکه، و دزدی تجهیزات بیسبال. در فیلم گاهی الفاظ خفیف ناسزا به کار رفته («crap»، «fat ass»)، اما بیشتر از آن، توهین‌های کودکانه بین بچه‌ها («turd mouth»، «buttfaces» و غیره) شنیده می‌شود. بازیکن چاق، اغلب موضوع شوخی‌های تحقیرآمیز درباره چاقی است. شخصیت اصلی با قلدر تیم رقیب درگیر می‌شود و آن‌ها در یک سری توهین‌های متقابل شرکت می‌کنند که در نهایت به مسخره کردن شخصیت اصلی توسط قلدر به دلیل داشتن مادری که در حال مرگ بر اثر سرطان است، ختم می‌شود. بچه‌ها درباره لگد زدن به بیضه‌های یک بچه صحبت می‌کنند و آن را روشی برای به هوش آوردن او می‌دانند. صحنه اجتناب‌ناپذیری وجود دارد که در آن یک بچه به بیضه‌اش ضربه می‌خورد، به زمین می‌افتد و سپس با صدای «هلیوم» صحبت می‌کند. یک مدیر، توتون جویده می‌کند. درس بزرگ‌تری که «تامی» می‌آموزد این است که همیشه لازم نیست بزرگ‌تر و بهتر باشد و برای موفق شدن، نباید آدم بدخلقی باشد. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

اگر آینده را به گذشته پیوند بزنید و با داستان کریسمس و کمی از شور و شوق طرفداران بیسبال ترکیب کنید، به این فیلم شیرین و سرگرم‌کننده بیسبال می‌رسید که در حالی که آموزش می‌دهد، سرگرم می‌کند.این فیلم چیزهای دلپذیر زیادی دارد، حتی اگر بیشتر داستان آن از فیلم‌های دیگر قرض گرفته شده باشد. با این حال پیچش‌های قابل پیش‌بینی داستان با مهربانی و ظرافت توسط ویلیام دیر کارگردانی شده‌اند که به ندرت آزاردهنده است. فیلم موثر و سرگرم‌کننده است و برای بچه‌هایی که فیلم‌های قبلی را ندیده‌اند، احتمالاً می‌خواهند بلافاصله آن‌ها را ببینند.