سپس او مرا پیدا کرد

معلم مدرسه ای به نام اپریل اپنر (هلن هانت) با دوست دوران کودکی خود بن (متیو برودریک) ازدواج کرد. متاسفانه او بزرگ نشده است، که ممکن است توضیح دهد که چرا وقتی کارها سخت می‌شود (او واقعاً می‌خواهد بچه‌ای داشته باشد و هیچ چیز درست پیش نمی‌رود) از ازدواجشان فرار می‌کند. کمی بعد، مادرخوانده اپریل فوت می‌کند. درست وقتی به نظر می‌رسد که دیگر اتفاق بدی نمی‌تواند زندگی پرتلاطم او را تحت تأثیر قرار دهد، مادر واقعی گمشده‌اش ظاهر می‌شود. برنیس گرِیوز (بت میدلر کم‌حرف) مجری پرحرف، دست‌انداز و در عین حال خوش‌نیت یک برنامه تلویزیونی است که به اپریل کمک می‌کند تا زندگی آشفته جدیدش را مدیریت کند. و چه آشفتگی است: او هنوز به همسرش علاقه دارد، هنوز می‌خواهد بچه‌دار شود، و دارد عاشق فرانک (کالین فرث) پدر یکی از شاگردانش می‌شود.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره پیام‌های فیلم در مورد فرزندخواندگی صحبت کنند. چرا آوریل در ابتدا تا این حد با آن مخالف است، در حالی که خودش فرزندخوانده است؟ چه چیزی نظر او را تغییر می‌دهد؟ آیا رابطه‌اش با برنیس قابل باور است؟ به‌طور کلی، آیا فیلم‌ها روابط واقع‌گرایانه‌ای بین والدین بزرگسال و فرزندان نشان می‌دهند؟ چرا یا چرا نه؟ نوجوانان: فکر می‌کنید رابطه‌تان با والدین‌تان در آینده چگونه خواهد بود؟

والدین باید بدانند که این فیلم درام-کمدی مستقل با مضامین سنگین و بالغانه‌ای سروکار دارد، از جمله خیانت، طلاق و ناباروری. روابط عاشقانه در این فیلم پیچیده و آشفته است، همانطور که رابطه تازه کشف شده مادر و دختری بین برنیس و اپریل است. صحنه‌های جنسی صریح نیستند، اما بسیار رک و صادقانه هستند (و همراه با نفس‌نفس زدن‌ها و صداهای دیگر است). این فیلم همچنین به خوبی تردید و دودلی را که برخی از افراد در مورد سرپرستی و فرزندخواندگی دارند، به تصویر می‌کشد و گفتگوها می‌تواند تا حد ناراحت‌کننده و دردناک پیش برود. همچنین انتظار می‌رود که برخی از کلمات رکیک، نوشیدن الکل در جمع و بحث‌های لفظی تند و تیز وجود داشته باشد.

خوشایند است که فیلمی را ببینیم که از پیچیدگی هراسی ندارد، اما فیلمنامه "سپس او مرا پیدا کرد" می‌توانست محکم‌تر باشد. داستان فیلم چنان پرپیچ‌وخم است که تمرکز خود را از دست می‌دهد و مانند شخصیت اپریل و لباس‌هایش بی‌شکل و نامشخص است. رابطه اپریل با برنیس که می‌توانست منبع درام عمیق‌تری باشد، به‌ناگهان بی‌اهمیت می‌شود و فیلم پتانسیل خود را هدر می‌دهد. با توجه به اینکه عنوان فیلم مستقیماً به این ارتباط و کشف اشاره دارد، این موضوع ناامیدکننده است.شکی نیست که هانت استعداد دارد. او فیلمنامه را共同 نوشت، فیلم (بر اساس رمان الینور لیپمن) را کارگردانی کرد و همچنین در آن بازی کرد. او در این فیلم، نوع ظریف و دقیق عملکردی را که در گذشته برای آن جوایز زیادی دریافت کرده بود، به نمایش گذاشت. او در انتقال بین درام و کمدی تبحر دارد و می‌داند که چگونه بیشترین استفاده را از یک لحظه ببرد در حالی که جاذبه‌ای که شخصیت او سزاوار آن است را القا می‌کند. با این حال، آوریل بسیار غمگین به نظر می‌رسد؛ سخت است که باور کنیم کسی که در چنین حالتی از افسردگی است بتواند اینقدر زود و راحت عاشق شود. از طرف دیگر، object محبت او فیرث است، که نقش فرانک را با جذبه و احساسات برهنه تحسین برانگیز بازی می‌کند. او به همان خوبی است که همیشه بوده است.