شغل ایتالیایی

فیلم «دزدی ایتالیایی» با دزدیده شدن ۳۵ میلیون دلار شمش طلا شروع می‌شود. سپس، دزدی دوم اتفاق می‌افتد وقتی که یکی از اعضای تیم، بقیه را فریب می‌دهد و فکر می‌کند که همه آنها را کشته است، و طلا را برای خودش برمی‌دارد. حالا، بقیه تیم سعی می‌کنند طلا را پس بگیرند. این تیم به رهبری چارلی (با بازی مارک والبرگ) است و شامل لایل نابغه تکنولوژی (با بازی سث گرین)، چپ‌گوش نابغه تخریب (با بازی یاسین بی)، راننده فرار نابغه دست‌و‌پاکراب (با بازی جیسون استاتهام) و استلا نابغه بازکردن گاوصندوق (با بازی چارلیز ترون) که دختر مربی بزرگ چارلی و بازکننده گاوصندوق جان (با بازی دونالد ساترلند) است. آنها می‌خواهند طلا را از استیو (با بازی ادوارد نورتون) که جان را کشته بود، پس بگیرند. استلا فقط به دنبال انتقام است. و اگر کمی عشق‌ورزی وارد تصویر شود، نباید کسی تعجب کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این موضوع صحبت کنند که چرا می‌توانیم خودمان را با شخصیت‌های یک فیلم که در زندگی واقعی احتمالاً نمی‌خواستیم از آنها حمایت کنیم، شناسایی کنیم. چرا این افراد دزد هستند؟ آیا دست از دزدی خواهند کشید؟
• فیلم‌های اکشن چگونه صحنه‌هایی مانند تعقیب و گریز ماشین‌ها را اغراق‌آمیز نشان می‌دهند؟ از نظر موسیقی، زاویه‌های فیلمبرداری، بدلکاری و تدوین چه ترفندهایی استفاده می‌شود؟
• چگونه خشونت در فیلم به تصویر کشیده شده است؟ آیا به نظر می‌رسد که این عنصر برای پیشبرد داستان ضروری بوده یا تنها برای جذاب‌تر کردن فیلم اضافه شده است؟

در فیلم اکشن "سرقت ایتالیایی" محصول 2003، مارک والبرگ و شارلیز ترون توطئه سرقت طلا از یک هم‌پیمان سابق که به آنها خیانت کرده را می‌چینند. شخصیت‌ها با مسلسل مورد شلیک و کشته شدن قرار می‌گیرند و نبردهای مسلحانه، تعقیب و گریز با قایق و ماشین - از جمله تعقیب و گریزهایی که از پیاده‌رو عبور می‌کنند و زندگی عابران پیاده را به خطر می‌اندازند - بسیار دیده می‌شوند. اشاره‌های مکرری به مهارت یکی از شخصیت‌ها در فریب دادن زنان و یک جوک زننده در مورد سینه‌های یک زن وجود دارد. برخی از الفاظ رکیک مانند "فحش" و نشان دادن انگشت وسط استفاده شده است. شخصیت‌ها شراب می‌نوشند و سیگار و سیگار برگ می‌کشند. پیام‌های فیلم درباره دروغ گفتن و دزدیدن می‌تواند گیج‌کننده باشد، زیرا برخی کودکان متوجه نمی‌شوند که "خوب‌ها" دزد هستند.

چارلی مدام به استیو می‌گوید که او فاقد قدرت تخیل است، که یادآوری ناخوشایندی است که فیلم، که بازسازی یک فیلم سرقت مایکل کین است، نیز فاقد آن است. اما این فیلم دارای جذابیت و شیكی کافی است كه آن را به یك فیلم ژانر قابل قبول تبدیل می‌كند. دیف، گرین، استاتم و ساترلند اجراهای همیشگی بی‌نقص خود را ارائه می‌دهند، حتی زمانی که فیلمنامه کلیشه‌ای می‌شود. نورتون، که ظاههاً از بابت تعهد قراردادی برای بازی در این فیلم خوشحال نبوده، حداقل طوری رفتار می‌کند که انگار از این بابت خوشحال نبوده است.بزرگ‌ترین اتلاف وقت فیلم، یک شوخی تکراری و قدیمی دربارهٔ «نپستر» است که از اولین بار استفاده از آن خسته‌کننده و ملال‌آور است و تا دهمین بار به یک عذاب تبدیل می‌شود. ظاهراً سازندگان فیلم به دلیل حضور شان فنینگ، بنیان‌گذار واقعی نپستر در فیلم، مجبور به استفاده از این شوخی شده‌اند، اما این یک شوخی است که احتمالاً تنها یک درصد از مخاطبان آن را درک می‌کنند و یک دهم درصد از آن لذت می‌برند.