دوستان با بچه‌ها

جیسون (آدام اسکات) و جولی (جنیفر وستفلدت) دوستان صمیمی قدیمی هستند که آخرین زوجی در گروه دوستانشان هستند که بچه ندارند. و آنها از چیزی که می‌بینند خوششان نمی‌آید: بچه‌ها دوست‌داشتنی هستند، سبک زندگی پر از عشق و زندگی است. اما والدین؟ آنها به سختی دوام می‌آورند، ازدواجشان یا سرد است یا کاملا خصمانه. آیا این چیزی است که بچه‌دار شدن با روابط می‌کند؟ شاید، پس بهتر است بچه‌دار شوند بدون اینکه با هم درگیر شوند. بعد می‌توانند شادی‌های پدر و مادری را داشته باشند، اما هیچ کدام از کسالت و تنش‌هایی که بعدا اتفاق می‌افتد. و از آنجا که آنها خیلی همدیگر را دوست دارند، به عنوان دوستان، چرا با هم بچه‌دار نشوند و بعد سعی کنند زندگی مجردی جداگانه‌ای داشته باشند؟ اما برنامه‌شان به آن اندازه که فکر می‌کنند، بدون نقص نیست.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیام‌های فیلم «دوستان با بچه» در مورد روابط صحبت کنند. این فیلم چه چیزی در مورد زندگی مجردی می‌گوید؟ زندگی زناشویی؟ تا چه حد آن را دقیق می‌دانید؟ آیا فیلم‌ها تصویری واقع‌گرایانه از روابط به‌طور کلی به ما ارائه می‌دهند؟
• چرا فیلم‌ها از والدین بودن به عنوان منبع طنز استفاده می‌کنند؟ آیا این موضوع را اغراق‌آمیز جلوه می‌دهند؟ آیا فکر می‌کنید شخصیت‌های این فیلم والدین خوبی هستند؟ چرا یا چرا نه؟
• دلایل جیسون و جولی برای بچه دار شدن منطقی است؟ یا از آن دست دلایلی است که فقط در فیلم‌ها دیده می‌شود؟

والدین باید بدانند که «دوستان با بچه‌ها» یک درام کمدی درباره روابط بزرگسالان و بچه‌دار شدن و بزرگ کردن بچه‌هاست، موضوعاتی که ممکن است به‌خصوص برای بینندگان جوان جالب نباشد، با وجود اینکه بازیگرانی مثل کریستن ویگ، مِیَا رَدولف و جان هم از فیلم «دوستان عروس» در آن حضور دارند. شخصیت‌ها به صراحت چالش‌های بزرگ کردن بچه را ارزیابی می‌کنند، به طوری که فیلم به‌درجه‌ای صادقانه است که بچه‌های کوچک احتمالا قادر به پردازش و درک آن نخواهند بود. همچنین بحث‌های باز و گرافیکی درباره رابطه جنسی (قبل و بعد از بچه‌دار شدن، اتفاقاتی که برای بدن و میل جنسی می‌افتد و غیره) و چند صحنه‌ای که رابطه جنسی را نشان می‌دهد (بدون برهنگی حساس) وجود دارد. ازدواج‌ها در مراحل مختلف تنش و ناسازگاری به تصویر کشیده شده‌اند؛ روابط مبهم و گیج‌کننده هستند. شخصیت‌ها به‌طور مکرر و با کلمات مختلف فحش می‌دهند (فاک، شیت و غیره) و در طول فیلم نوشیدن الکل در حد اجتماعی و کمی بیشتر از آن را نشان می‌دهد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

بیایید با این شروع کنیم که دوستان با بچه اغلب خنده‌دار و صمیمی است، از آن دست فیلم‌هایی که حتماً پشیمان نخواهید شد اگر برای تماشای آن در سینما پول پرداخت کنید. بهتر است این فیلم را ببینید تا مثلاً آن فیلم‌های تقریباً تند و تیز را که حرف زیادی برای گفتن ندارند، یا آن فیلم‌های بسیار خشن را که فقط هدفشان نشان دادن تعداد کشته‌ها است. اما این فیلم ناامیدکننده هم هست. موضوع فیلم جالب است اما نه به‌طور کامل قابل قبول: چطور دو دوست می‌توانند تصمیم بگیرند که بچه‌دار شدن ساده‌تر است تا اینکه با پیامدهای بعد از بارداری که بین زوج‌ها اتفاق می‌افتد مواجه شوند و متوجه نشوند که اینجا هم حتماً مشکلاتی وجود خواهد داشت؟ یکی از شخصیت‌ها به این موضوع اشاره می‌کند، اما مشکلات به گونه‌ای نشان داده می‌شوند که انگار واضح نیستند. برای مثال، جیسون و جولی فکر می‌کنند که بعد از به دنیا آمدن بچه و اندکی بعد از اینکه وزن بارداری کم شد، برگرداندن رابطه به حالت قبل و شروع به قرار گذاشتن با دیگران خیلی ساده است. در کدام سیاره؟ آیا هر رابطه‌ای باید همین مسیر خسته‌کننده قدیمی را طی کند؟ (نیازی نیست که بگوییم اسپویلر است چون همه می‌دانیم که داستان به این شکل پیش می‌رود.) دختر و پسر فکر می‌کنند که به هم علاقه ندارند؛ دختر در نهایت متوجه می‌شود که به پسر علاقه دارد (چون او، البته، دوست‌داشتنی است)؛ پسر فکر می‌کند که دختر برای او مناسب نیست؛ دختر پسر را ترک می‌کند؛ پسر متوجه اشتباهش می‌شود.در اینجا برخی انتقادات تکراری و کلیشه‌ای هم در مورد والدین وجود دارد: اینکه چقدر ازدواج را تحت فشار قرار می‌دهد و چقدر سخت است. زوج‌ها خیلی خسته هستند و انرژی رابطه جنسی را ندارند؛ و بر سر کارهای خانه با هم بحث می‌کنند. این چیز جدیدی نیست. علاوه بر این، چطور ممکن است که شخصیت‌های کم‌عمق و سطحی توسط جان هم، شریک زندگی واقعی وست‌فیلد، و کریستن ویگ، یکی از بامزه‌ترین کمدین‌های زن، ایفا شده باشند؟ و بدون توهین به وست‌فیلد، نویسنده و کارگردان، که طنز تیز و بامزه‌اش در بخش زیادی از دیالوگ‌های فیلم مشهود است، اما فیلم وقتی هری سالی را دید، زنگ زد و می‌خواهد پایان‌بندی‌اش را پس بگیرد. سخنرانی برنده، تردید ساختگی (هرچند شاید نه شوخی‌های جنسی) -- قبلاً هم انجام شده است. دوستان با بچه‌ها فیلمی سرگرم‌کننده است. گاهی حتی بامزه و هوشمندانه است. اگر از کلیشه‌های رایج کمدی رمانتیک رها می‌شد، می‌توانست فیلم درخشانی باشد.