آشتی، عشق و سوءتفاهم

وقتی شوهرش درخواست طلاق می‌دهد، وکیل مضطرب دایان (با بازی کاترین کینر) به شمال ایالت نیویورک می‌رود تا مادرش را ببیند، و دختر دانشجو و پسر دبیرستانی‌اش، زویی (الیزابت اولسن) و جیک (نات وولف) را هم با خود می‌برد. بچه‌ها هیجان‌زده‌اند، چون هیچ‌وقت مادربزرگ مرموز خود، گریس، یک هیپی مسن که در ووداستاک (طبیعتا) زندگی می‌کند، ماری‌جوانا می‌کشد، عشق آزاد را تمرین می‌کند، و همه اطرافیانش را تشویق می‌کند تا هر کاری که حس می‌کنند درست است را انجام دهند، ملاقات نکرده‌اند. گریس، با بازی پرشور جین فوندا، یک زن پویا است که بچه‌ها را به مدار خود می‌کشاند و دخترش را تشویق می‌کند تا کمی رها شود. اما تضاد بین سبک زندگی آن‌ها به همان اندازه تیز است که در عروسی دایان بود، وقتی یک اتفاق ناگوار مرتبط با ماری‌جوانا منجر به شکافی شد که دهه‌ها طول کشید.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه نمایش مصرف مواد مخدر در فیلم صلح، عشق و سوءتفاهم صحبت کنند. آیا به عنوان یک چیز مثبت یا منفی نشان داده شده است؟ آیا پیامدهای واقع‌گرایانه‌ای وجود دارد؟
• آیا ساکنان سالخورده ووداستاک شبیه کلیشه‌ها به نظر می‌رسند یا شخصیت‌های واقعی؟
• درباره فلسفه هر کاری را که می‌خواهی انجام بده گریس چه فکری می‌کنید؟ انتخاب‌های او چگونه بر دیگران تأثیر می‌گذارد؟

والدین باید بدانند که فیلم Peace, Love, and Misunderstanding یک درام کمدی مستقل است که دربارهٔ تضاد ارزش‌ها بین یک وکیل رسمی اهل نیویورک (با بازی کاترین کینر) و مادر هیپی مسن‌تر او (با بازی جین فوندا) می‌باشد. فیلم در تضاد و اختلاف آن‌ها لحظات خنده‌دار و در تلاششان برای یافتن اشتراکات، لحظات احساسی را به تصویر می‌کشد. در فیلم گاهی اوقات فحش (از جمله "s--t")، کمی دلبری و بوسیدن، چند صحنه کوتاه از مردان برهنه از پشت، نوشیدن الکل و سیگار کشیدن وجود دارد. اما احتمالاً بزرگ‌ترین مسئله برای بیشتر والدین، مصرف مواد مخدر در فیلم است؛ تقریباً همه ماری‌جوانا می‌کشند، حتی دانش‌آموز دبیرستانی. فیلم به‌طور سبکی با عادت مواد مخدر شخصیت جین فوندا شوخی می‌کند، حتی زمانی که او به دلیل قاچاق مواد دستگیر می‌شود، تا سبک زندگی آزاد او را با دختر منظمش مقایسه کند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

در فیلم صلح، عشق و سوء تفاهم، همه چیز دربارهٔ برخورد فرهنگی است و خیلی زود به سراغ ایجاد دلیلی واقعی برای کنار هم قرار دادن وکیل خشک و رسمی و مادربزرگ بچه‌گل می‌رود. داستان فراتر از این نیست. شخصیت گریس که کینر بازی می‌کند، زیرنویس شده و هرگز واقعاً توضیح داده نمی‌شود که چرا او اینقدر خشک و رسمی است، در حالی که فاندا با استفاده از هر کلیشه‌ای که از هیپی‌ها وجود دارد، هر صحنه را در دست می‌گیرد. او اعتراض می‌کند، فولکس واگن قورباغه‌ای می‌راند، عشق آزاد را تمرین می‌کند، در مقابل ماه کامل (واقعاً) زوزه می‌کشد و ماری‌جوآنا می‌کشد. خیلی زیاد. چطور ممکن است آن‌ها بتوانند زمینه مشترکی پیدا کنند؟در فیلم‌هایی مثل این، سنتی است که هر دو طرف کمی کوتاه بیایند. اما اگرچه دایان یاد می‌گیرد کمی رها شود، گریس رفتار خود را تعدیل نمی‌کند، حتی زمانی که انتخاب‌هایش پیامدهای قابل پیش‌بینی دارند. در یک زیرداستان، زویی، یک گیاهخوار سرسخت، به قصاب محلی (چیس کراوفورد) علاقه‌مند می‌شود، اما نمی‌تواند از این واقعیت عبور کند که او برای امرار معاش، گوشت حیوانات را قطعه‌قطعه می‌کند. او، مثل مادرش، یاد می‌گیرد پذیرای بیشتری باشد و به همین دلیل شخص بهتری می‌شود. اما درس اخلاقی آشکار و کلیشه‌هایی که آن را بسیار قابل پیش‌بینی می‌کنند، باعث می‌شوند که این فیلم ضعیف شود و یک درس ارزشمند به یک اتفاق معمولی تقلیل یابد.