اردوگاه

کمپ تابستانی خانوادگی دل‌انگیزی، بستر سریال کمدی-درام یک ساعته کمپ است. ریچل گریفس در نقش مک‌کنزی، صاحب کمپ لیتل اتر است که به تازگی شوهرش او را ترک کرده و همزمان وظایف مدیر کمپ و مادر مجرد را بر عهده دارد. پسر نوجوانش باز (چارلز گراندز) از همه شور و شوق‌های کمپ بیزار است و امیدوار است که در این تابستان باکره‌گی‌اش را از دست بدهد. در همین حال، مشاور جدید، مارینا، اشتباه بزرگی در گذشته‌اش دارد و به نظر می‌رسد که قرار است با کیپ تلخ و اسرارآمیز، اشتباهات بیشتری مرتکب شود؛ مک‌کنزی نمی‌تواند از داشتن روابط یک‌شبه با مدیر رقیب کمپ که از او متنفر است دست بکشد (حتی اگر دستیار جوانش که ماری‌جوآنا مصرف می‌کند به او علاقه‌مند باشد)، و همسر سابق مک‌کنزی امیدوار است که او کمپ را بفروشد تا بتواند با دوست‌دختر جدیدش بچه‌های بیشتری داشته باشد. و این‌ها فقط اتفاقاتی است که در بین جلسات ساخت بندِ گردن‌آویز رخ می‌دهد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد واقع‌گرایی این نمایش صحبت کنند. آیا اردو‌روها و مشاوران در این نمایش شبیه به مشاوران و اردو‌روهایی هستند که در زندگی واقعی دیده‌اید؟ چرا یا چرا نه؟
• چند برنامه تابستانی مثل برنامه‌های هیجان‌انگیز و بزرگ را تماشا کنید. کمپ چقدر شبیه این برنامه‌هاست؟ چه تفاوتی با آن‌ها دارد؟
• چرا فیلم‌ها و سریال‌های زیادی در اردوگاه‌های تابستانی اتفاق می‌افتند؟ این فیلم‌ها و سریال‌ها به لطف این محیط چه چیزهایی را می‌توانند به تصویر بکشند؟ چه چیزی این محیط را تا این حد محبوب و ماندگار کرده است؟

والدین باید بدانند که کمپ یک درام کمدی است که در یک اردوگاه خانوادگی اتفاق می‌افتد و شامل صحنه‌های جنسی و نوشیدن الکل است که در کمدی‌های سینمایی اردوگاه‌های تابستانی دهه ۱۹۸۰ نیز دیده می‌شود. این صحنه‌ها برای پخش از تلویزیون کمی سانسور شده‌اند، به این معنی که صحنه‌های برهنه یا کلمات رکیک وجود ندارد، اما همچنان صحنه‌ها و گفتگوهای جنسی زیادی وجود دارد (یک نوجوان اغلب آرزو می‌کند که بتواند با دختری رابطه جنسی داشته باشد یا حداقل از او «بج» بگیرد). شخصیت‌های نوجوان و بزرگسال در فیلم الکل می‌نوشند و ماری‌جوانا می‌کشند و این کار به عنوان تفریح و سرگرمی نشان داده می‌شود. شخصیت‌های مرد و زن در لباس شنا ظاهر می‌شوند و دوربین بر اندام آنها تمرکز می‌کند. فحش‌هایی مانند «احمق» و صحنه‌ای که یک دستبند به عنوان «فاگ» توصیف می‌شود نیز در فیلم وجود دارد.

کمپ همه همان ضرباهنگ‌های خسته‌کننده اردوهای تابستانی را دارد که برای هر کسی که فیلم گوژپشت‌ها یا تقلیدهای بی‌شمارش را دیده، آشناست. پسر هوس‌بازی داریم، پسر ساکت و درس‌خوان، دخترهای بدجنس بیکینی‌پوش که همه به آن‌ها هوس می‌کنند، و کارگر دلسوز و مهربانی که بوی ماری‌جوانا می‌دهد. پیچش‌های داستان هم قابل‌تشخیص هستند. بچه‌ای که می‌خواهد با پایان تابستان باکره‌اش را از دست بدهد؟ وای، این را در فیلم اردوی تابستانی ندیده‌ام. صبر کن، نه. این در همه فیلم‌های اردوی تابستانی است.با این حال، در این کمدی خانوادگی تند و تیز، لحظات خوبی وجود دارد، مانند زمانی که دو نوجوان در حال تماشای یک کلاس رقص خطی هستند؛ یکی می‌گوید دیگری به نظر نمی‌رسد که «شخص اردویی» باشد. زن جوان می‌گوید «چه کسی می‌داند من چه نوع آدمی هستم؟» قبل از اینکه تصمیم بگیرد به رقص بپیوندد. بیشتر این لحظات و کمتر از شوخی‌های جنسی تابستان، این نمایش ممکن است واقعاً چیزی داشته باشد که هم نوجوانان و هم والدین بتوانند از آن لذت ببرند.