ملکه و کشور

ملکه و کشور دنباله فیلم نیمه خودزندگی‌نامه‌ای جان بورمن، کارگردان، با نام امید و افتخار است که در سال ۱۹۸۷ ساخته شد و داستان پسری (بر اساس شخصیت جان بورمن) را روایت می‌کند که در لندن در طول جنگ جهانی دوم زندگی می‌کند. این فیلم ۹ سال بعد از پایان جنگ اتفاق می‌افتد و بار دیگر با بیل (با بازی کالوم ترنر) در سن ۱۸ سالگی مواجه می‌شویم که با سربازی اجباری در ارتش ملی مواجه است. در اینجا است که او با پرسی (با بازی کالب لندری جونز)، سرباز دیگر و پسر یک قهرمان جنگی، آشنا می‌شود. با وجود تفاوت شخصیت‌ها، این دو به هم‌اتاقی و بهترین دوستان هم تبدیل می‌شوند و هر دو از افسران ارشد خود متنفرند، به‌ویژه سرجوخه برَدلی (با بازی دیوید تیولیس) که به خاطر کوچک‌ترین تخلفات، آن‌ها را تهدید به دادگاه نظامی می‌کند؛ سرجوخه ارشد دیبِـی (با بازی برایان اف. اُبراین) که بسیار سخت‌گیر است؛ و سرگرد کراس (با بازی ریچارد ای. گرانت) که باهوش است اما با آن‌ها مخالفت می‌کند. از طرف دیگر، هم بیل و هم پرسی به دنبال دختران جوانی هستند، اگرچه مورد علاقه بیل، دانشجوی "مسن‌تر" مرموز دانشگاه است که حتی نام خود را به او نمی‌گوید، بنابراین او را اوفلیا (با بازی تاسمین اگرتون) صدا می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد فیلم‌های تاریخی بلوغ صحبت کنند. چالش‌های بیل با مشکلات جوانان ۱۸ ساله امروزی چقدر متفاوت است؟ چه شباهت‌ها و چه تفاوت‌هایی با دوره‌ای که او در آن بزرگ شده وجود دارد؟ چه چیزی یک داستان بلوغ را تشکیل می‌دهد؟
• ملکه و کشور دنباله فیلم امید و افتخار است که در سال ۱۹۸۷ منتشر شد. آیا فاصله بین این دو فیلم طولانی است یا این فیلم به تنهایی می‌تواند به عنوان فیلمی مستقل در نظر گرفته شود، زیرا دوره متفاوتی از زندگی شخصیت را به تصویر می‌کشد؟
• چگونه دهه ۵۰ در این فیلم به تصویر کشیده شده است؟ چرا این دوره زمانی در سیاست جهانی آنقدر مهم بود؟ چرا بیل می‌گوید که به کمونیسم و یا سرمایه‌داری اعتقاد ندارد؟

والدین باید بدانند که فیلم ملکه و کشور دنباله‌ای بر فیلم درام اتوبیوگرافیک جان بورمن، امید و افتخار (1987) است. این دنباله در سال 1952 اتفاق می‌افتد و حال و هوای بلوغ دارد، با شخصیت اصلی (که نماینده جان بورمن است) که اکنون سرباز هجده ساله‌ای در ارتش ملی بریتانیا است. فیلم داستان جوانی به نام بیل را دنبال می‌کند که در دوران پس از جنگ جهانی دوم به کشورش خدمت می‌کند، با سربازان دیگر دوست می‌شود و با مافوق‌هایی که هنوز از جنگ در حال بهبودی هستند، درگیر است. انتظار می‌رود که زبان تند و تیزی در فیلم به کار رود (مثل "لعنتی"، "خر"، "احمق"، "بی‌عرضه" و غیره) و چند صحنه‌ای که در آن یک زن به صورت نیمه برهنه نشان داده می‌شود: زنی سینه خود را به سربازی که به او علاقه دارد، نشان می‌دهد، و زنی برای شنا کردن لباس‌هایش را درمی‌آورد (که در این صحنه باسن او دیده می‌شود). همچنین یک صحنه غیرگرافیکی رابطه جنسی و صحبت‌های زیادی بین سربازان در مورد رابطه جنسی، باکرگی و کدام سلبریتی‌های زن را دوست دارند (مثل جین راسل و الیزابت تیلور) وجود دارد. شخصیت‌ها در فیلم می‌نوشند و سیگار می‌کشند (که برای آن دوران عادی است) و زخم‌های برخی از سربازان هم نشان داده می‌شود (قطع عضو، شوک ناشی از انفجار). با توجه به دیدگاه‌های مختلف فیلم در مورد سیاست، طبقه اجتماعی و عشق، ملکه و کشور فیلمی فکری و دوره‌ای برای نوجوانان بالغ دبیرستانی است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

جان بورمن از سال ۲۰۰۶ تاکنون فیلمی کارگردانی نکرده است، بنابراین بسیار لذت‌بخش است که ببینیم او هنوز توانایی ساخت یک فیلم متفکرانه و درون‌نگرانه بر اساس تجربیات شخصی خود را دارد. هالیوود به‌طور آشکار جوان‌گرایی می‌کند، بنابراین تماشای فیلمی از یک کارگردان سالخورده که هنوز هم به‌خوبی می‌تواند کشمکش‌های عاطفی دوران بلوغ مردانه در دوره پس از جنگ جهانی را به تصویر بکشد، بسیار دلپذیر است. البته این موضوع که ملکه و کشور (فیلم) یک زندگی‌نامه داستانی از زندگی خود جان بورمن است، مانند فیلم امید و افتخار، به جذابیت آن کمک می‌کند. کالین ترنر به‌خوبی نقش بیل را بازی می‌کند، نوجوانی در آستانه بزرگسالی که در مورد همه چیز اطرایش مردد است. او نه کمونیست است و نه سرمایه‌دار. او تنبل و دلقک نیست، اما به زندگی سخت نظامیان علاقه‌ای ندارد.بازیگران نقش‌های مکمل در تلفیق لحظات جدی و طنز بسیار عالی عمل می‌کنند. جونز در نقش دلقک در مقابل متفکر بیل، کاملا باورپذیر است. او بیشتر به دنبال دختران (و از دست دادن باکره‌گی‌اش) است تا اینکه بخواهد به عنوان یک سرباز کهنه‌کار، راه پدرش را ادامه دهد. اگرچه برخی از مواد تبلیغاتی فیلم به نظر می‌رسد بر جنبه‌های رمانتیک داستان تأکید دارند، اما این فیلم یک داستان عاشقانه معمولی پسر-دختر از طبقه‌ای دیگر نیست. رابطه عاشقانه بیل با اوفلیا، یک رابطه احساسی و عمیق مثل آنچه در فیلم «کفاره» می‌بینیم، نیست؛ بلکه یک رابطه‌ای است که بیشتر در ذهن بیل زیبا و رمانتیک است تا در واقعیت. اما اگِرتون در نقش زن جوان شکننده و آسیب‌دیده‌ای که به طبقه اشرافی خود وابسته است، بسیار دوست‌داشتنی ظاهر می‌شود. فیلم «ملکه و کشور» ترکیبی از همه چیز است: شیرین، فکربرانگیز، خنده‌دار و تاثیرگذار، درست مثل آن دوره از زندگی که همیشه بوده و خواهد بود.