روبی اسپارکس

کالون ویر-فیلدز (با بازی پل دانو) یک نابغه اهل لس آنجلس است که در سن 19 سالگی رمان مهمی نوشته است، اما حالا در سن 29 سالگی نمی‌تواند شاهکار دوم خود را خلق کند. سپس او از خوابی بیدار می‌شود که سرشار از خلاقیت و وسواس نسبت به دختری است که در خواب دیده است، یک نقاش زیبا و جذاب به نام روبی (با بازی زویی کازان). به اصرار روان‌درمانگرش (با بازی الیوت گولد)، کالون درباره روبی می‌نویسد تا اینکه بدون هیچ توضیحی، همانطور که برادرش (با بازی کریس مسینا) اشاره می‌کند، او را «تجسم» می‌کند. روبی در آشپزخانه کالون ظاهر می‌شود، یک دوست‌دختر آماده و شگفت‌انگیز. کالون متوجه می‌شود که می‌تواند زویی را با نوشتن درباره او کنترل کند، اما آیا این چیزی است که او می‌خواهد؟ و آیا این بهترین چیز برای زویی است؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد «خلق» کالوین صحبت کنند. کنترل اعمال یک عزیز چه حسی دارد؟ آیا دوست دارید این کار را بکنید؟
• روبی اسپارکس در مورد ماهیت خلاقیت و هنر چه می‌گوید؟ در مورد روابط چه؟

والدین باید بدانند که فیلم رمانتیک مستقل روبی اسپارکس، لایه‌های مختلفی دارد و طبقه‌بندی آن دشوار است، علی‌رغم اینکه در ژانر کمدی رمانتیک قرار می‌گیرد. این فیلم لحظات سرگرم‌کننده‌ای دارد، اما همچنین صحنه‌های شدیدی دارد که ممکن است برای نوجوانان و کودکان بزرگ‌تر سنگین باشد. صحنه‌های برهنه‌ای در فیلم وجود ندارد، اما انتظار برخی الفاظ رکیک (از جمله "لعنتی")، اشاره به روابط جنسی (از جمله رابطه جنسی دهانی) و نوشیدن الکل به صورت اجتماعی را داشته باشید، همچنین کاوش‌های پیچیده‌ای در مورد ماهیت روابط وجود دارد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

نیمه اول فیلم روبی اسپارکز تقریباً بی‌نقص است. در ده دقیقه اول، احساس می‌کنید که در انتظار یک تجربه واقعی هستید: یک کمدی رمانتیک که نه کلیشه‌ای است و نه خیلی تلاش می‌کند. بخش زیادی از این موضوع به ایده فیلم برمی‌گردد که از جهات بسیاری درخشان است و کمترین آن عشق است. در حالی که حقیقت دارد که با پرسش‌هایی که ارزش اندیشیدن دارند از سالن سینما خارج می‌شوید—در یک رابطه با کسی که هر کاری را که شما می‌خواهید انجام می‌دهد، چه حسی دارد؟ آیا یک زوج می‌توانند زمانی که یکی رشد می‌کند و دیگری نه، دوام بیاورند؟—روبی اسپارکز همچنین شما را به فکر کردن در مورد ذات هنر، به‌ویژه وقتی که به نوشتن مربوط می‌شود، وادار می‌کند.نیمه دوم فیلم هم جذاب است، اما تغییر لحن آنقدر ناگهانی است که گیج‌کننده می‌شود و شما را با این سؤال مواجه می‌کند که اگر فیلم مسیر متفاوتی را با لحنی فانتزی‌تر، جادویی‌تر و احتمالاً به همان اندازه تأثیرگذار و خردمندانه انتخاب می‌کرد، چه اتفاقی می‌افتاد. با توجه به پایان فیلم (بدون اسپویلر!)، حتی ممکن است از خود بپرسید که چرا فیلم‌سازان در ابتدا این مسیر را انتخاب کردند. ترکیب عناصر تلخ و شیرین در یک فیلم رمانتیک مستقل جذاب است و «روبی اسپارکس» به طور کلی فیلمی ارزشمند است، اما آیا فیلمی با تأثیرگذاری بیشتر فدا شد؟ به هر حال، این فیلم همچنان ارزشمند است.