قاپ زنی

«فیلم جنایی خشن اسنچ به کارگردانی گای ریچی در لندن جریان دارد و داستان سه گروه از شخصیت‌ها را روایت می‌کند که همه به دنبال الماسی دزدیده شده هستند. شرکای تجاری ترک (جیسون استاتهام) و تامی (استیون گراهام) با بوکسور ایرلندی مایکی (برد پیت) تیم می‌شوند تا نقشه‌ای شیطنت‌آمیز را اجرا کنند که در آن مایکی عمداً در یک مسابقه بوکس شکست می‌خورد. در گوشه‌ای دیگر، یک مافیا روس و شریک جرمش فرانکی چهار انگشت (بنیسیو دل تورو) حضور دارند؛ و گروه سوم شامل آوی نیویورکی (دنیس فارینا) و دستیار استخدامی‌اش، تونی دندان گلوله (وینی جونز) است.»

• «خانواده‌ها می‌توانند در مورد روش‌های نمایش خشونت در این فیلم صحبت کنند. به عنوان مثال، چگونه از آن برای ایجاد طنز استفاده شده است؟»
• «چرا فکر می‌کنید فیلم‌هایی که پر از شخصیت‌های «ضدقهرمان» هستند، همچنان طرفدار دارند؟ شخصیت‌هایی که مرتباً انتخاب‌های بد می‌کنند، به جرم و خشونت متوسل می‌شوند تا به خواسته‌هایشان برسند، فحش می‌دهند، مشروب می‌خورند و سیگار می‌کشند؟»
• «به نظر شما چه چالش‌هایی در ساخت یا نوشتن فیلمی مثل این وجود دارد که در آن شخصیت‌های اصلی زیادی حضور دارند؟»

والدین باید بدانند که فیلم «اسنچ» یک کمدی جنایی تاریک محصول سال ۲۰۰۰ به کارگردانی گای ریچی است. خشونت، چه به صورت طنز سیاه و چه به شکل‌های دیگر، در تقریباً هر صحنه‌ای وجود دارد. شخصیت‌ها از طریق خشونت اسلحه و خفگی با کیسه پلاستیکی کشته می‌شوند. صحنه‌های مشت‌زنی بدون دستکش طولانی، خشن و خونین هستند. همه شخصیت‌ها گانگستر و مجرم هستند، که اکثر آن‌ها به طور مداوم مشروب‌خواری، سیگار کشیدن، فحاشی و دعوا می‌کنند. شخصیت‌ها به طور مکرر از توهین‌های نژادی، قومی و مذهبی استفاده می‌کنند. در این دنیای جنایی، قانون هیچ جایگاهی ندارد. کلمه «لعنتی» به طور مکرر استفاده می‌شود و کلمات «مادر****» و «فاحشه» نیز به کار می‌روند. صحنه کوتاهی در یک بار وجود دارد که شامل رقصندگانی بدون پوشش بالاتنه است. عکسی از زنان سینه‌لخت روی یک دسته کارت بازی دیده می‌شود. وقتی تصور می‌شود که سگ داخل اتاق الماس گمشده را بلعیده است، شخصیت‌ها پیشنهاد می‌کنند که با چاقو شکم سگ را باز کنند تا الماس را پیدا کنند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

احتمالاً دو یا سه بار تماشای فیلم «اسنچ» لازم است تا بتوان پیچیدگی‌های داستانی آن را درک کرد. در واقع، به لطف نویسندگی و کارگردانی گای ریچی، این روابط پیچیده تا حد زیادی واضح و روشن هستند. اما داستان‌پردازی، هدف اصلی این فیلم نیست. با تلفیق عشق دیمون رانیون به زبان عامیانه ("کی مربای دونات تو را برد؟") و کمی خشونت به سبک تارانتینو، داستان فقط یک چارچوب برای نمایش شخصیت‌های عجیب و غریب، دیالوگ‌های پرجنب‌وجوش و موقعیت‌های غیرمعمول است.بازیگران متنوع این فیلم، شخصیت‌پردازی‌های دلپذیری را ارائه می‌دهند، از جمله آلن فورد، کمدین بریتانیایی، در نقش بریک تاپ، رئیس یک باند تبهکار، و برد پیت در نقش یک کولی ایرلندی با لهجه‌ای غلیظ که کسی نمی‌تواند حرف‌هایش را متوجه شود. با وجود انرژی و هیجان فیلم، اسنچ برای همه سلیقه‌ها نیست. خشونت مداوم آن ممکن است برای برخی بینندگان آزاردهنده باشد، به‌ویژه صحنه‌هایی که از حد کمدی فراتر رفته و به سمت خشونت و زشتی می‌روند.