عظیم بووش

مایت بووش ماجراهای هاوارد مون (جولیان بارات) و وینس نوآر (نول فیلدینگ) را دنبال می‌کند، دوستان صمیمی که عاشق موسیقی، آبجو، تنبلی و دست انداختن بی‌رحمانه یکدیگر هستند. فرمت این مجموعه یک سیتکام استاندارد است، با بیشتر اتفاقات در نبوتیک، بوتیک مد روزی که هاوارد و وینس به طور مشترک مدیریت می‌کنند. اما طرح‌های ابتدایی عمدتا به عنوان نقاط شروع برای موقعیت‌های عجیب و غریب، عجیب و به طور کلی بی‌معنی که هاوارد، وینس و دوستانشان با آن مواجه می‌شوند، عمل می‌کنند. این مجموعه اغلب شامل مجموعه‌ای از شخصیت‌های فرعی چرخان است، از جمله نابو، جادوگر وودو با عمامه؛ گوریل سخنگوی آشنای او، رولو؛ سر صورتی بدون بدن به نام تونی؛ و باب فسیل، مدیر باغ وحش.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد شوخی‌های زننده صحبت کنند. آیا فکر می‌کنید این نمایش خنده‌دار است یا مرز بین خنده‌دار و توهین‌آمیز را رد می‌کند؟ چگونه می‌توان فهمید که یک شوخی از حد مجاز فراتر رفته است؟ چه کسی در ابتدا تعیین می‌کند که «مرز» کجاست؟ چرا برخی از افراد از کمدی‌های بی‌ادبانه لذت می‌برند و برخی نه؟ آیا می‌توانید به برنامه‌های تلویزیونی و فیلم‌هایی فکر کنید که با شوخی‌های مربوط به نوشیدن الکل، روابط جنسی و عملکردهای بدنی، خنده‌های موفقی را به دست آورده‌اند؟

والدین باید بدانند که این مجموعه کمدی بریتانیایی درباره ماجراهای دو دوست صمیمی است که مدام یکدیگر را مسخره و تحقیر می‌کنند، اما این مجموعه به دلیل شوخی‌های زننده و بی‌ادبانه و همچنین گاهی بی‌معنی بودن، مناسب کودکان نیست. بازیگران و خالقان این مجموعه طرفداران زیادی دارند و در تئاتر، رادیو و حالا تلویزیون محبوبیت زیادی به دست آورده‌اند، بنابراین نوجوانان ممکن است از قبل با این مجموعه آشنا باشند و بخواهند آن را تماشا کنند. انتظار می‌رود در این مجموعه از الفاظ زشت و ناسزا استفاده شود، همچنین مصرف الکل (گاهی به صورت افراطی) و اشاره‌های جنسی زیادی در آن وجود دارد. به عبارت دیگر، این مجموعه برای بزرگسالان مناسب است.

بارات و فیلدینگ -- که با اجرای زنده نمایش کمدی شروع کردند، سپس به رادیو و حالا به تلویزیون رسیده‌اند -- قطعاً شایسته تقدیر برای دیدگاه کمدی خود هستند. دنیای میتی بووش پر از شخصیت‌ها و موقعیت‌هایی است که قبلاً هرگز دیده نشده‌اند -- نه در تلویزیون، نه در فیلم‌ها، و نه حتی در هیچ داستان خیالی ناشی از مصرف مواد مخدر.اما عجیب و غیر معمول بودن با خنده دار بودن تفاوت دارد و این نمایش خیلی عجیب و غریب است و اصلا سرگرم کننده نیست. غیر قابل پیش بینی، نامنسجم و فقط عجیب است و نه به شکلی مثبت.