کتاب راهنمای امیدبخشی

پات سولیتانو (بردلی کوپر) بعد از یک دوره بستری در بیمارستان روانی به دلیل کتک زدن معشوق همسر سابقش، و کشف دیرهنگام اختلال دوقطبی خود، با نوسانات خلقی و حتی توهماتی که توسط استرس تحریک می‌شوند، مصمم است تا همسرش را بازگرداند. او وزن کم کرده و روش‌های سالمی را برای مقابله با استرس (از جمله دویدن) آموخته است، بنابراین فکر می‌کند شانسی دارد. اما مادر ناراحت (جکی ویور) و پدرش محتاط (رابرت دنیرو)، که شغلش را از دست داده و به عنوان یک شرط‌بندی مخفیانه کار می‌کند، مطمئن نیستند. تیفانی (جنیفر لارنس)، خواهر زن بهترین دوست پات وارد داستان می‌شود. او هم در حال مداوای زخم‌های خود است، بعد از اینکه ناگهان همسر پلیسش را از دست داده و سپس غم‌هایش را با خوابیدن با هر کسی که می‌شناخته غرق کرده است. او هم به دنبال یک شروع تازه است و پات را در یک پروژه‌ای که می‌تواند به معنای تغییر مسیر برای هر دوی آن‌ها باشد، استخدام می‌کند. اما احساسات به زودی سر راهشان قرار می‌گیرند و مسیرشان را مبهم می‌کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه نمایش بیماری‌های روانی در این فیلم صحبت کنند. آیا نگاه مثبتی به بیماران روانی دارد یا منفی؟ چگونه آن را با فیلم‌ها و برنامه‌های تلویزیونی دیگری که در مورد این موضوع دیده‌اید، مقایسه می‌کنید؟
• آیا این فیلم یک کمدی رمانتیک است؟ چرا بله یا خیر؟ چگونه این فیلم ژانر را به چالش می‌کشد؟
• درباره فروپاشی پت و بازگشت او به خانواده‌اش صحبت کنید. آیا ورود مجدد او به زندگی عادی قابل باور است؟ چرا خانواده‌اش با رفتارهای عجیب و غریب او کنار می‌آیند؟
• شخصیت‌ها ستودنی هستند؟ آیا قرار است این‌طور باشند؟

والدین باید بدانند که اگرچه کتاب راهنمای بازی‌های نقره‌ای یک درام کمدی عجیب و غریب با لحظات و تک‌گویی‌های کمدی است، اما داستانی که روایت می‌کند واقعا تاریک است: درباره دو نفر است که به ترتیب از بیماری روانی و ناامیدی رنج می‌برند و تلاش می‌کنند تا به نوعی از زندگی عادی و خوشبختی بازگردند. این فیلم از بسیاری جهات یک فیلم عاشقانه است و همچنین مطالعه‌ای بر خانواده‌های ناکارآمد و آنچه باعث عملکرد آن‌ها به شیوه‌های عجیب و غریب (و گاهی ناراحت‌کننده) می‌شود. در این فیلم به مواردی از جمله سکس، خشونت، قمار، و همچنین صحنه‌های ناراحت‌کننده‌ای که در آن خشم شخصیت‌ها از کنترل خارج می‌شود و گاهی به درگیری‌های فیزیکی منجر می‌شود (از جمله صحنه‌ای که او مادرش را به زمین می‌زند و با پدرش درگیر می‌شود) اشاره شده است. فلش‌بک‌ها شامل نگاه‌های کوتاهی به کتک‌خوردن خونی و یک زوج برهنه در حمام است؛ و همچنین فحاشی مکرر (فاک، شیت و غیره) و نوشیدن الکل در جمع. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

دلایل زیادی وجود دارد که از تماشای کتابچه راهنمای خرسندسازی سپاسگزار باشید. داستان، در ابتدا (که از رمان هم‌نام متیو کوئیک اقتباس شده است). غیرمعمول و بی‌پروا، به روشی پیش می‌رود که نمی‌توانید پیش‌بینی کنید، هدیه‌ای در صنعتی که به‌شدت توسط پیش‌بینی‌پذیری پیش می‌رود. انتخاب لارنس، دنیرو و حتی کوپر (هرچند بی‌نقص نیست) نیز انتخابی درخشان بود.فیلم از منظر پت روایت می‌شود، بنابراین گاهی اوقات پرتنش و دو قطبی است. مثل پت، جالب است، اگر چه اندکی در تغییر حالت‌هایش ناگهانی است. و نیمه دوم از نظر داستانی بسیار پرتنش‌تر و گیراتر از نیمه اول است. عجیب و غریب بودن «کتابچه راهنمای بارقه‌های امید» جذاب است، اما گاهی اوقات، احساس می‌شود که فیلم تلاش می‌کند متفاوت باشد -- انگار که آرزوی سبک بی‌خیال و بی‌قید و بند کمدی‌های عاشقانه اروپایی یا استرالیایی را دارد اما نمی‌تواند به آن برسد. اگر کمی آرام‌تر و راحت‌تر بود، مطمئناً رقیبی برایش پیدا نمی‌شد. با این حال، «کتابچه راهنمای بارقه‌های امید» ویژگی‌های قابل توجه زیادی دارد، اما مثل پت، باید کمی سخت‌تر تلاش کند تا خودش را ثابت کند.