جادوگر

در پاریس سال ۱۹۵۹، شعبده‌باز مسن تاتیشف (با صدای ژان-کلود دوندا) برای یافتن اجراهای پردرآمد با مشکل مواجه است، زیرا مخاطبان به سمت گروه‌های موسیقی راک اند رول جذب شده‌اند. پس از یک استقبال تحقیرآمیز، شعبده‌باز پیشنهاد یک اسکاتلندی را برای اجرا در پاب او در بریتانیا می‌پذیرد. در طول اقامت خود در پاب یک روستای کوچک، تاتیشف با آلیس (الید رانکین)، پیشخدمت جوان و کنجکاو، دوست می‌شود که به حدی تحت تأثیر نمایش او قرار می‌گیرد که واقعاً به قدرت‌های جادویی او اعتقاد پیدا می‌کند. آن‌ها با هم به شهرهای بزرگ‌تر اسکاتلند سفر می‌کنند و در یک خانه مشترک با دیگر هنرمندان بدشانس، از جمله بازیگران پانتومیم، آکروبات‌بازها و عروسک‌گردان‌ها، زندگی می‌کنند. تاتیشف به عنوان تأمین‌کننده آلیس (پول خود را صرف خرید هدایا برای او می‌کند) تبدیل می‌شود و آن‌ها پیوندی عمیق‌تر از یک دوستی معمولی برقرار می‌کنند، هرچند صریحاً عاشقانه نیست. اما بدون یک مکان مناسب برای نمایش استعدادهایش، تاتیشف ممکن است همه‌چیز را از دست بدهد، از جمله آلیس.

• «خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیام فیلم در مورد سرگرمی‌های مدرن صحبت کنند. سرنوشت شعبده‌بازان و هنرمندان دیگر در طول سال‌ها چگونه تغییر کرده است؟ آیا شعبده‌بازان به همان اندازه‌ای که فیلم نشان می‌دهد، وجود ندارند؟»
• «این فیلم را در مقایسه با سایر فیلم‌های انیمیشنی که دیده‌اید، چگونه ارزیابی می‌کنید؟ چه ویژگی‌هایی آن را از بقیه متمایز می‌کند؟ به نظر شما برای چه گروه سنی جذابیت دارد؟»
• درباره رابطه تاتیشف و آلیس صحبت کنید. چه نوع رابطه‌ای بین آن‌ها وجود داشت؟ آیا پایان فیلم برایتان غافلگیرکننده بود؟

«والدین باید بدانند که اگرچه این فیلم انیمیشن است و رده‌بندی سنی PG دارد، اما برای کودکان بسیار کوچک مناسب نیست. این فیلم که توسط فیلمساز فرانسوی برنده جایزه‌ی "سه‌قلوهای بلویل" ساخته شده، نگاهی غم‌انگیز به دوستی عمیق و غیر رمانتیک میان یک شعبده‌باز فرانسوی مسن و یک پیشخدمت اسکاتلندی جوان دارد و موضوعاتی بزرگسالانه دارد که بیشتر مورد پسند بزرگسالان است. در چند صحنه، شخصیت‌ها نوشیدنی الکلی مصرف می‌کنند و در برخی موارد مست هستند. یک بخش کلیدی فیلم در یک بار اتفاق می‌افتد. زبان فیلم محدود به کلمه‌ی "لعنتی" است؛ در واقع، داستان تقریباً بدون گفتار است، که ممکن است به معنای دشواری درک آن برای کودکان باشد. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی "شب فیلم خانوادگی" ثبت‌نام کنید.»

در فیلم «جادوگر»، سیلوین شومِه، کارگردان فرانسوی، بار دیگر ثابت می‌کند که انیمیشن‌های چشمگیر تنها مختص پیکسار نیستند. داستان ظریف او درباره تاتیشف و آلیس ممکن است توجه کودکان زیادی را جلب نکند، اما قطعاً بزرگسالانی را که به دنبال روایت‌های باکیفیت و انیمیشن‌های ظریف هستند، مجذوب خواهد کرد. تاتیشف، که بر اساس شخصیت واقعی جادوگر فرانسوی، ژاک تاتی ساخته شده (و اگر دقت کنید، می‌توانید تاتی را در صحنه‌ای کوتاه در سینما ببینید)، آنقدر صبور، مهربان و دوست‌داشتنی است که تقریباً امیدوارید دوستی او با آلیس به یک عشق رمانتیک تبدیل شود.«این فیلم فوق‌العاده است و داستانی شبیه به پیگمالیون دارد که شما را به فکر درباره‌ی هنرمندان قدیمی بدون صحنه‌ای برای اجرا می‌اندازد. این فیلم نه یک انیمیشن سریع و چشمگیر از پیکسار است و نه ماجراجویی پرهیجان از میازاکی، اما به‌شکلی فانتزی به تصویر کشیده شده و بسیار تاثیرگذار است، به‌طوری که قطعاً اشک شما را درمی‌آورد (یا بیشتر!) برای جادویی که فراتر از سن و زبان است—دوستی واقعی.»