زندگی‌نامه لیزی بوردن

پس از موفقیت نسبی روایت تقریباً وفادار به تاریخ قتل‌های تبر ۱۸۹۲، لیزی بوردن تبر به دست، کریستینا ریچی در نقش لیزی بوردن در مجموعه لیزی بوردن کرونیکلز بازمی‌گردد. کلی دووال نیز در نقش خواهر آرام و عاقل لیزی، اما، بازمی‌گردد، اما این دو شخصیت تاریخی هرگز تصور نمی‌کردند زندگی‌شان این‌گونه به تصویر کشیده شود. پس از قتل والدینشان که آن‌ها را یتیم می‌کند، لیزی به آرامی اما مطمئناً به خشونت، هر کسی را که در مسیر رویایش قرار بگیرد، حذف می‌کند: زن ثروتمندی که آزادانه زندگی تجملی را بدون هیچ دغدغه‌ای در دنیا سپری کند.

• چرا فکر می‌کنید مردم از تماشای شخصیت‌های آشفته و خشن در تلویزیون لذت می‌برند؟
• درباره زندگی لیزی بوردن بیشتر بدانید. کدام قسمت‌های سریال لیزی بوردن برگرفته از واقعیت است؟ نظر شما در مورد تلفیق واقعیت و داستان در این سریال چیست؟

والدین باید بدانند که سریال لیزی بوردن کرونیکل یک درام است که زندگی واقعی لیزی بوردن، قاتل مظنون قرن نوزدهم را به صورت داستانی بازگو می‌کند. خون و خشونت فراوان: زنی با لباس زیر سفید تبر را به صورت پدرش می‌کوبد و صدای له شدن استخوان‌ها در پس‌زمینه شنیده می‌شود، مردی از فاصله نزدیک به شکم و سرش شلیک می‌شود، اسکلت یک نوزاد مرده در صندوقی پیدا می‌شود. بینندگان جوان ممکن است خشونت این سریال را به خصوص ترسناک بدانند، چرا که اغلب در خانه و بین اعضای خانواده اتفاق می‌افتد. بینندگان همچنین ممکن است از آزادی‌هایی که در داستان زندگی این شخصیت تاریخی واقعی گرفته شده، گیج شوند؛ لیزی داستانی یک قاتل بی‌پروا است که از خشونت و وضعیت اجتماعی طرد شدگی خود لذت می‌برد. فحش و ناسزا، از جمله فحش‌های خشن: کلماتی مثل «احمق»، «لعنتی» و «جهنم». شخصیت‌ها در سریال الکل و آبجو می‌نوشند.

نه، لیزی بوردن در اواخر زندگی‌اش به کشتن طلبکاران پدرش، اعضای خانواده و هر کسی که جرات مخالفت با او را داشت، نپرداخت. اما اگر شما از آن دسته بینندگانی هستید که به وفاداری تاریخی اهمیت کمتری می‌دهید و بیشتر به دنبال یک درام کمیک با حضور لیزی بوردن در لباس‌های تنگ و رژ لب قرمز خونین هستید که کارهای وحشتناکی را به کسانی که در مسیرش قرار می‌گیرند، انجام می‌دهد، از تماشای لیزی به وجد خواهید آمد. با خط داستانی که از دزدی قبر تا مسمومیت و اسکلت‌های فرزندان مخفی که در زیرزمین پوسیده می‌شوند، لیزی بوردن از نظر محتوا کاملاً خارج از کنترل است، که برای یک نوع خاص از بیننده سرگرم‌کننده است (اگرچه برای کودکان نامناسب است).وقتی گروهی از بچه‌ها دنبالش می‌کنند و شعر قدیمی «چهل ضربه» را می‌خوانند، او تبر را از ویترین مغازه‌ای (که به‌طور اتفاقی آنجا بود) برمی‌دارد و به سمت آن‌ها می‌چرخد. یک دختر کوچک کاملاً بی‌حرکت می‌ایستد: «از تو نمی‌ترسم» می‌گوید. «پس حواست نبوده!» ریکی با بی‌تفاوتی جواب می‌دهد. این نمایش همچنین دوستی واقعی بردن با یک بازیگر دوره ویکتوریا را به تصویر می‌کشد، که مردم در مورد آن زمزمه می‌کردند که دقیقاً دوستی صمیمانه‌ای نبوده است. در لیزی، نه‌تنها رابطه فیزیکی است، بلکه دوست جدیدش لیزی را به یک کارناوال زیرزمینی از عیاشی قدیمی می‌برد: خانم‌هایی با کلاه‌های بلند، آقایان خوش‌پوش که آب‌سنج می‌نوشند، و مرد ریشو با لباسی پرزرق‌وبرق. این تاریخ نیست، اما خیلی سرگرم‌کننده است.