روزی روزگاری در هالیوود

در روزی روزگاری در هالیوود، سال ۱۹۶۹ است و ریک دالتون (لئوناردو دی‌کاپریو) ستارهٔ رو به افول فیلم‌های وسترن و اکشن، با نوشیدن الکل سعی در فراموش کردن مشکلاتش دارد. او در حال دست و پنجه نرم کردن با شغلش است و نمی‌داند که آیا باید به بازی کردن نقش آدم‌های بد در سریال‌های تلویزیونی ادامه دهد یا به ایتالیا برود و در فیلم‌های وسترن اسپاگتی بازی کند. کلیف بوث (برد پیت)، بدلکار قدیمی ریک، دیگر تقریباً بیکار است و وقت خود را با رانندگی برای ریک و رسیدگی به کارهای خانه‌اش می‌گذراند. در خانهٔ کناری، ستارهٔ در حال ظهور، شارون تیت (مارگو رابی) زندگی می‌کند که به تازگی با کارگردان، رومن پولانسکی ازدواج کرده و از بازخورد فیلم جدیدش، گروه تخریب، لذت می‌برد. وقتی کلیف یک مسافر (مارگارت کوالی) را سوار می‌کند و او را به مزرعهٔ اسپان می‌برد، دردسر شروع می‌شود. جایی که خانوادهٔ منسون، که به زودی بدنام خواهند شد، زندگی می‌کنند. و یک اتفاق وحشتناک، اعضای این فرقه را به هالیوود بازمی‌گرداند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در فیلم روزی روزگاری در هالیوود صحبت کنند. این موضوع چه حسی در شما ایجاد کرد؟ این فیلم چه پیامی در مورد خشونت به‌طور کلی، هم در فیلم‌ها و هم در زندگی واقعی دارد؟
• چگونه مصرف الکل، سیگار کشیدن و مواد مخدر در این فیلم به تصویر کشیده شده است؟ آیا این اعمال را جذاب و فریبنده نشان می‌دهد؟ آیا پیامدهای واقعی را به تصویر می‌کشد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• در واقع چه اتفاقی برای شارون تیت و دوستانش افتاد؟ چگونه فیلم این موضوع را تغییر می‌دهد؟ فیلم در مورد واقعیت و داستان‌پردازی چه می‌گوید؟ تاریخ و فیلم‌ها؟
• چگونه جنسیت به تصویر کشیده می‌شود؟ چه ارزش‌هایی منتقل می‌شوند؟

والدین باید بدانند که روزی روزگاری در هالیوود، فیلمی جنایی و پرتنش به نویسندگی و کارگردانی کوئنتین تارانتینو و با بازی لئوناردو دی‌کاپریو، برد پیت و مارگو رابی، در سال ۱۹۶۹ اتفاق می‌افتد و به‌طور غیرمستقیم به خانواده منسن مربوط است. مانند دیگر آثار تارانتینو، صحنه‌های خشونت‌بار و بسیار شوک‌آور و گرافیکی در آن وجود دارد، از جمله صحنه‌ای که صورت زنی به‌طور مکرر به دیوار کوبیده می‌شود، حمله‌های وحشیانه سگ‌ها، سوختن شخصیت‌ها با شعله‌افکن، مشت‌زنی، پاشیدن خون، استفاده از اسلحه، مبارزه و موارد دیگر. زبان فیلم نیز بسیار تند و خشن است و بارها از کلمات فحش و ناسزا استفاده می‌شود. گفتگوهای جنسی صریح، صحنه‌ای در عمارت پلی‌بوی و زنانی با لباس‌های نیمه‌عریان نیز در فیلم وجود دارد. شخصیت‌ها مقدار زیادی سیگار و الکل مصرف می‌کنند (یکی از سیگارها حاوی اسیدرضا است) و یکی از شخصیت‌ها در مورد احتمال الکلی بودن خود تردید دارد. این فیلم قطعاً برای مخاطب بالغ ساخته شده است، اما در عین حال، فیلمی زیبا، پیچیده، بامزه و باهوش است، هرچند که حقایق و داستان‌های تخیلی را با هم ترکیب می‌کند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

کوین تارانتینو با این فیلم کمدی و زیبای تاریخی بازگشته است، داستانی که با افسانه‌ها و تاریخ سینما گره خورده و زندگی و هنر را در هم آمیخته است. با فیلم «روزی روزگاری در هالیوود»، تارانتینو به لس‌آنجلس بازگشته است، جایی که از زمان فیلم‌های بیل را بکش، به نظر می‌رسد انرژی تازه‌ای گرفته است. فیلم با شور و هیجان سینما در خیابان‌های هالیوود و همچنین با روایت داستان‌های پنهان و جذاب در هر لحظه، پیش می‌رود. روزی روزگاری در هالیوود با ریتمی زیبا و ساده پیش می‌رود و دنباله‌روی اتومبیل‌های قدیمی است که آهنگ‌های پاپ دهه ۱۹۶۰ را از رادیوهای قدیمی پخش می‌کنند.اما جاده‌های پیموده شده به شیوه‌های پیچیده‌ای با هم بافته می‌شوند، با تاریخ واقعی و تاریخ جعلی که به هم می‌خورند، و با هم ترکیب می‌شوند تا چیزی شوند که فقط می‌تواند سینما باشد. طبق معمول، تارانتینو همچنین با خشونت بازی می‌کند، هم خشونت خیالی و هم واقعی، هم مستقیم و هم غیرمستقیم، و انتظارات را بر هم می‌زند. در مرکز، شِرون تیتِ رابی کمی کاوش‌نشده به نظر می‌رسد، اما حداقل شیرین و باهوش به نظر می‌رسد. در همین حال، ریک و کلیف مثل دوستان قدیمی به نظر می‌رسند، با اختصار و گرمای راحتی بینشان. ترکیب در «روزی روزگاری در هالیوود» حماسی، شگفت‌انگیز و سرگرم‌کننده است.