دو روز در نیویورک

ماریون (جولی دلپی) و مینگوس (کریس راک) در نیویورک با پسر و دخترشان از روابط قبلی زندگی می‌کنند و خود را برای دیدار از خانواده عجیب و غریب ماریون از پاریس آماده می‌کنند. و - غافلگیری! - پدر و خواهر غیرمستقیم ماریون تصمیم گرفته‌اند که یک دوست، دوست پسر فعلی خواهر (و دوست پسر سابق ماریون) را با خود بیاورند. مسائل خانوادگی، موانع زبانی، درگیری‌های فرهنگی و منابع بیشتری از نزاع وجود دارد، همه در یک آپارتمان کوچک در منهتن فشرده شده‌اند. در دو روز در نیویورک، ماریون با خواهرش، دوست پسر سابقش، همسایگانش و بیشتر با مینگوس بحث می‌کند و آشتی می‌کند - و سپس بیشتر می‌جنگد. آیا رابطه آنها از این دیدار جان سالم به در می‌برد؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد ماریون و مینگوس صحبت کنند. آیا فکر می‌کنید آنها برای هم مناسب هستند؟ آیا به نظر واقعی می‌رسند؟ در مورد نحوه حل مسائل آنها چه فکری می‌کنید؟
• چگونه دو روز در نیویورک با پیش‌درآمدش، دو روز در پاریس، مقایسه می‌شود؟ آیا به نظر می‌رسد که با مجموعه فیلم‌های معروف دیگر دلپی، قبل از طلوع و قبل از غروب، شباهت دارند؟
• آیا فکر می‌کنید این فیلم نگاهی واقع‌گرایانه به عشق و روابط دارد؟ نوجوانان: انتظار دارید عاشق شدن (و بودن در یک رابطه طولانی‌مدت) چطور باشد؟ فیلم‌ها معمولاً آن را چطور به تصویر می‌کشند؟

والدین باید بدانند که فیلم دو روز در نیویورک دنباله‌ای بر فیلم دو روز در پاریس است که هر دو توسط جولی دلپی کارگردانی و بازی شده است. این فیلم همان فرمول پایه‌ای فیلم اصلی را دنبال می‌کند و بر زوجی تمرکز دارد که مجبورند در حالی که در میان خانواده بسیار فرانسوی (و بسیار عجیب و غریب) او قرار دارند، به مسائل رابطه خود بپردازند. صحنه‌هایی وجود دارد که در آن زوج با هم بحث می‌کنند و گفتگوهای جنسی نسبتاً تصویری دارند (از جمله یک شوخی تکراری که به رابطه جنسی دهانی اشاره دارد)، شخصیت‌های بزرگسال الکل می‌نوشند و ماری‌جوانا می‌کشند، و فحش‌های زیادی در فیلم وجود دارد (مثل "لعنتی" و "کثافت" و غیره). درام واقعی از تماشای شخصیت دلپی و دوست‌پسر هم‌خانه‌اش، که توسط کریس راک بازی می‌شود، در حالی که سعی در عبور از مسیر پرفرازونشیب یک رابطه واقعی دارند، نشأت می‌گیرد، که ممکن است برای جوانان که تجربه کمی در این زمینه دارند، چندان قابل درک نباشد. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

فیلم دو روز در نیویورک به تنهایی، بامزه و جذاب است، با بازی دلپی در نقش اصلی و مجموعه‌ای از اشتباهات که با سرعت هر لحظه یک خنده، رخ می‌دهد. اما در مقایسه با دنباله‌اش، دو روز در پاریس، فیلمی که در سال ۲۰۰۷ با کارگردانی و بازی دلپی ساخته شد، رنگ می‌بازد. هر دو فیلم داستانی مشابه دارند، با زوجی که در رابطه بلندمدت خود مجبور به بازنگری در رابطه‌شان می‌شوند، بعد از تعاملاتی با خانواده که هر دو را به انجام و گفتن کارهایی که بعداً پشیمان می‌شوند، وادار می‌کند.اما در حالی که پاریس تازه و نو بود، نیویورک مثل یک نسخه کدرتر با شخصیت‌های کمتر قابل باور به نظر می‌رسد. پدر ماریون که قبلا عجیب بود، حالا رفتارهای عجیب و غریب او به حدی رسیده که باورکردنی نیست. و با اینکه ماریون تندخو در هر دو فیلم دعوا راه می‌اندازد، در فیلم اول، مشکلات او به نظر قابل قبول می‌رسید؛ اما در اینجا گاهی به نظر می‌رسد که او از روی سرگرمی عصبانی می‌شود. آشنا شدن با ماریون و مینگوس به عنوان یک زوج جالب است، اما به اندازه آشنایی با ماریون و جک (آدام گلدبرگ) سرگرم‌کننده و جذاب نیست.