یادگاری

لئونارد شلبى (گای پیرس) یک شب از خواب بیدار می‌شود و متوجه می‌شود که همسرش در تختخواب نیست. وقتی به دنبال او می‌گردد، مردی را در حال تعرض جنسی به او در حمام می‌یابد. لئونارد ضربه‌ای به سرش می‌خورد که حافظه کوتاه‌مدتش را از بین می‌برد. آخرین چیزی که به یاد می‌آورد، مرگ همسرش است و در پی انتقام است. بدون حافظه کوتاه‌مدت، لئونارد به عکس‌های پولاروید، یادداشت‌ها و خالکوبی‌های روزانه متکی است تا قاتل همسرش را پیدا کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد شیوه غیرمعمول روایت داستان در فیلم مِمِنتو صحبت کنند. آیا سبک متفاوت این فیلم برای شما جذاب بود یا گیج‌کننده؟
• چرا فیلم‌های بیشتری ریسک‌های مشابه این فیلم را نمی‌پذیرند؟ آیا می‌توانید داستان‌های دیگری را تصور کنید — فیلم‌ها، کتاب‌ها و غیره — که به شیوه‌های غیرخطی روایت می‌شوند؟

والدین باید بدانند که فیلم مومنتو داستان تلاشی را روایت می‌کند که یک مرد برای انتقام گرفتن از تجاوز و قتل همسرش انجام می‌دهد. در طول فیلم، لئونارد تنها با انگیزه‌ی پیدا کردن و مجازات کردن مردی که فکر می‌کند همسرش را کشته است، حرکت می‌کند. شخصیت‌های فیلم الکل می‌نوشند، سیگار می‌کشند، دزدی می‌کنند، دروغ می‌گویند، مواد مخدر می‌فروشند و قتل مرتکب می‌شوند. این فیلمی نیست که بیشتر بینندگان بتوانند به راحتی آن را درک کنند: داستان به صورت آشفته و نامنظم روایت می‌شود، زیرا لئونارد از اختلال حافظه‌ی کوتاه‌مدت رنج می‌برد و مخاطب عمدتاً به او برای کسب اطلاعات تکیه می‌کند. انتظار زبان تند، خون و درگیری و فضایی تاریک و بالغ را داشته باشید. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

در سال ۲۰۰۰، فیلم مِمِنتو با استقبال خوبی روبرو شد. روایت فیلم به دور از سنت است و مخاطب آن قطعاً افرادی با سطح بالایی از سواد بصری هستند. داستان به صورت تکه‌تکه و با فلش‌بک‌هایی از تجربه لئونارد در از دست دادن حافظه کوتاه‌مدت بیان می‌شود.برای بسیاری از تماشاگران، این فیلم کمی گیج‌کننده خواهد بود، از آن دست فیلم‌هایی که تماشای مکرر آن و کمی فکر کردن را می‌طلبد. سبک خلوت کریستوفر نولان در اینجا به خوبی کار می‌کند. داستان به خودی خود پیچیده است و فیلم تا حد زیادی بر بازی‌های قوی شخصیت‌های اصلی متکی است.