مرد خانواده

جرارد باتلر در این فیلم در نقش دِین جِنسِن ظاهر می‌شود، یک سرپرست غیراخلاقی در یک شرکت استخدام مدیران اجرایی در شیکاگو که توسط اد بلک‌ریج (با بازی ویلم دفو)، مدیرعامل بی‌رحم و سودجوی شرکت، اداره می‌شود. علی‌رغم اینکه الیس (با بازی گرِچِن مُل)، همسر دین، و سه فرزندشان از خانه زیبایشان در حومه ثروتمند هایلند پارک لذت می‌برند، همه (و در مورد همسر دین، حتی با نفرت) دلتنگ شب‌های دیرهنگام و وابستگی او به تلفن همراهش هستند. وقتی اد اعلام می‌کند که قصد دارد از کار کناره‌گیری کند و جانشینی را انتخاب کند، دو مدیر ارشد خود، دین و لین وُگِل (با بازی آلیسون بری) که ظاهرا مجرد و بدون فرزند است، را مجبور به رقابت برای تصاحب این جایگاه می‌کند. کسی که در ماه‌های اکتبر، نوامبر و دسامبر درآمد بیشتری برای شرکت به ارمغان بیاورد، برنده این رقابت خواهد بود. اما درست در زمانی که دین آماده می‌شود تا خود را بیش از پیش وقف کارش کند، پسر بزرگش رایان (با بازی مکس جنکینز) به سرطان خون مبتلا می‌شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیام‌های فیلم «یک مرد خانواده» صحبت کنند. نظر شما در مورد این فیلم و پیام آن در مورد تعادل بین کار و زندگی، روابط خانوادگی و اهمیت آهسته کردن روند زندگی برای قدردانی از عزیزانتان چیست؟
• شما چه کسی را به عنوان الگو در این فیلم در نظر می‌گیرید؟ چرا؟ چه نقاط قوت شخصیتی را این فرد نشان می‌دهد؟
• جامعه معلولین از این فیلم انتقاد کرده‌اند که از کلیشه فرد بیمار برای نشان دادن اشتباهات فرد سالم استفاده کرده است. آیا با این نظر موافقید یا مخالف؟ آن بخش از داستان چه حسی در شما ایجاد کرد؟
• آیا فکر می‌کنید دِین خودش را نجات می‌دهد؟

والدین باید بدانند که «یک مرد خانواده» یک درام خانوادگی است که بر روی پدری متمرکز است که در محیط کار پراسترس، با تعادل میان کار و زندگی شخصی خود دست و پنجه نرم می‌کند. این فیلم با بازی جرارد باتلر، به بررسی موضوعات بالغانه‌ای می‌پردازد، مانند زندگی جنسی قابل پیش‌بینی زوج میانسال، عدم تعادل در وظایف خانگی میان زوجین (شوهری که همسرش را به خاطر نداشتن شغل و مهارت‌های محدودش در پرورش فرزندان، مسخره می‌کند)، و ماهیت رقابتی مشاغلی که بر اساس کمیسیون هستند. اگرچه صحنه‌های جنسی وجود ندارد، اما گفتگویی طولانی وجود دارد که در آن زوجی به صراحت در مورد زندگی جنسی خود، از جمله تعداد دفعات و موقعیت‌های مختلف صحبت می‌کنند، در حالی که مرد مجردی در مورد شریک جنسی گران‌قیمتش مباهات می‌کند. زبان فیلم گاهی اوقات تند است و شامل کلمات نامناسبی مانند «فحش»، «کلمه‌ای توهین‌آمیز» و «واژه‌ای رکیک» می‌شود. برخی از بینندگان ممکن است از این موضوع ناراحت شوند که از یک کودک بیمار به عنوان کاتالیزوری برای رشد عاطفی یک بزرگسال سالم استفاده شده است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

مارک ویلیامز، کارگردان سابق و فعلی، درام قابل پیش‌بینی او ملودراماتیک و ناخوشایند است و این به دلیل شخصیت اصلی نامحبوب و غیراخلاقی فیلم است که نباید به یک پسر در حال مرگ نیاز داشته باشد تا بهتر شود. در مقایسه با اتاق‌های معاملاتی وال استریت و کلاهبرداری‌های افسانه‌ای املاک، استخدام مدیران به نظر می‌رسد که زمینه‌ای کمتر جذاب برای در نظر گرفتن رقابت شدید است. رئیس هدونیک دافوئه لحن را برای طبیعت ماکیاولی دان تعیین می‌کند (دان به طور مرتب چشم‌انداز مشتریان را خراب می‌کند اگر آنها سعی کنند شغل‌هایی خارج از شرکت او پیدا کنند)، اما دنیای استخدام مدیران به همان اندازه جذابیت انسانی را ندارد که فروشنده در گلن‌گری گلن راس پس‌انداز کل مردم را می‌دزدد. به جز این، شخصیت باتلر فقط یک مرد وحشتناک است که فقط وقتی پسرش در آستانه مرگ است، تغییر می‌کند. این یک قوس شخصیت کلیشه‌ای است که کلیشه‌ای را تقویت می‌کند که افراد بیمار و معلول (به ویژه کودکان) فقط برای کمک به افراد سالم (حتی والدین) وجود دارند تا در مورد زندگی خودشان به درک عمیق‌تری برسند. بهترین قسمت فیلم آلفرد مولینا در نقش لو، یک مشتری ۵۹ ساله مهربان از دان است که می‌خواهد شغل مهندسی جدیدی را تضمین کند، بدون اینکه بداند دان فقط از او استفاده می‌کند تا مشتریان جوان‌تر «قابل‌جایگزینی» را برای مصاحبه‌هایشان آماده‌تر کند.بری، به عنوان یک استخدام‌کننده کمی دقیق‌تر، زمان نمایش کافی ندارد و مول با کمی شکایت از عیب‌های شخصیتی همسرش، کاری برای انجام دادن ندارد. حداقل، او یک صحنه مادر خرس دارد که در آن به‌درستی به معلم پسرش در بیمارستان به خاطر استفاده زودهنگام از میز او به عنوان جعبه دستمال کاغذی، به جای آماده نگه‌داشتن آن برای بازگشت پسرش، حمله می‌کند. باتلر بیش از حد نقش‌آفرینی می‌کند، اما چند لحظه شیرین بین او و بازیگر جوانی که نقش پسرش را بازی می‌کند، وجود دارد که عاشق معماری است و هیجان‌زده است تا با پدرش از جالب‌ترین ساختمان‌های شیکاگو بازدید کند. اما چند صحنه خوب نمی‌تواند فیلمی را به عظمت برساند. در حالی که قابل تماشا است (ارزش‌های تولیدی صیقل‌خورده و بازیگران قابل‌توجه)، این نوع درام است که ممکن است در شب‌های دیرهنگام از تلویزیون کابلی تماشا کنید یا در حین انجام چند کار دیگر، آن را به صورت آنلاین تماشا کنید، نه اینکه برای تماشای آن به سینما بروید.