ملکه زمین

در گفتگوی گریه‌آلود ابتدایی، کاترین (الیزابت ماس) عصبانی و ناراضی است و در حال جدایی از دوست پسرش، جیمز (کنتاکر آودلی)، است که او را برای زن دیگری ترک می‌کند. به این ترتیب ما با یکی از نمای نزدیکِ شدیدِ بسیاری که در سراسر فیلم ملکه زمین استفاده شده است، آشنا می‌شویم. به ما داستان گذشته کاترین را می‌گویند که او به تازگی پدرش را از دست داده است، یک هنرمند مشهور، که ظاهراً خودکشی کرده است. در حالت افسرده‌اش، او به دوست قدیمی‌اش، ویرجینیا (کاترین واترستون)، در خانه دریاچه‌ای عمویش می‌پیوندد تا برای یک هفته شروع به بهبودی کند. فلش‌بک‌ها به تابستان قبل نشان می‌دهند که هر دو در دوستیِ نمایشیِ منفعلانه‌-تهاجمی، یکدیگر را اذیت می‌کنند. سال گذشته کاترین خوشحال بود و در حمایت از ویرجینیا در دوران سختش، کار ضعیفی انجام می‌داد. این بار تاخت و تاز ادامه می‌یابد و آنها جایشان را عوض می‌کنند، با ویرجینیا که کاترین در حال فروپاشی را تحقیر می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این صحبت کنند که چرا ویرجینیا و کاترین وانمود می‌کنند که بهترین دوستان هم هستند. آیا فیلم ملکه زمین به ما می‌گوید که چرا این دو نفر به توهین کردن به یکدیگر ادامه می‌دهند؟
• چه چیزی در فیلم وجود ندارد که شاید توضیح دهد چرا دو نفر که به وضوح از هم متنفرند با هم وقت می‌گذرانند؟
• کارگردان چرا اینقدر از نمای نزدیکِ شدید از بازیگرانش استفاده می‌کنه؟ این نما چطور شما رو تحت تأثیر قرار می‌ده؟

والدین باید بدانند که ملکه زمین، درام تاریکی است در مورد دو دوست که از نظر احساسی با یکدیگر مشکل دارند در حالی که وانمود می‌کنند هنوز به هم اهمیت می‌دهند. به جز تعاملات سمی آنها، در این فیلم عملاً اتفاق خاصی نمی‌افتد و بیشتر صحبت از گذشته و فلش‌بک‌هایی از آن است. با زبانی که شامل کلمات فحش و ناسزا است و رفتاری کاملاً ضداجتماعی و موسیقی متن مناسب یک فیلم ترسناک در پس‌زمینه، دشوار است که تصور کنیم نوجوانان علاقه‌ای به این فیلم داشته باشند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این فیلم فاقد هنر است و تماشای آن از ابتدا تا انتها دردناک است. الکس راس پری، کارگردان و نویسنده، در تدوین، لحن و ریتم انتخاب‌های وحشتناکی می‌کند و همچنین وابستگی نگران‌کننده‌ای به نمای نزدیک شدید و مکرر دارد که باعث احساس klaustrophobia می‌شود و هیچ کمکی به درک شخصیت‌های منفور و بدتر از آن، بی‌اهمیت فیلم نمی‌کند. به‌طور آشکار، این تکنیک بصری خسته‌کننده ما را از شخصیت‌هایی که بدون هیچ کمک بصری، از قبل منفور هستند، دورتر می‌کند.تمرکز بر دو شخصیت سمی، قضاوت‌گر، بی‌رحم، بی‌احساس و توهم‌زده که با این حال یکدیگر را بهترین دوستان می‌نامند و ادعا می‌کنند که یکدیگر را «دوست» دارند، فقط دلایل عدم صرف وقت برای تماشای فیلم ملکه زمین را افزایش می‌دهد. اغلب این فیلم مانند تلاشی آماتوری به نظر می‌رسد که قصد تقلید از جاذبه و عمق شاهکارهای اینگمار برگمان را دارد، اما بدون جاذبه یا عمق.