وقتی عنکبوت می آید

مورگان فریمن در نقش الکس کراس در این پیش‌درآمد فیلم دختران را ببوس بازی می‌کند. مونیکا پاتر نقش جازی، مامور سرویس مخفی را بازی می‌کند که به یک مدرسه خصوصی در واشینگتن دی.سی. اعزام شده است. زمانی که مگان (میکا بورم)، فرزند یک سناتور، از مدرسه ربوده می‌شود، جازی خود را سرزنش می‌کند. کراس که توسط آدم‌ربا مورد تماس قرار می‌گیرد، وارد پرونده می‌شود و از جازی درخواست کمک می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این صحبت کنند که مردم پس از یک فاجعه چه کار می‌کنند و چگونه خود را جمع و جور می‌کنند و ادامه می‌دهند. همچنین ممکن است بخواهند در مورد این صحبت کنند که چگونه تصمیم می‌گیریم به چه کسی اعتماد کنیم و چگونه در شرایط ترسناک، منابع قدرت و استقامت خود را پیدا می‌کنیم. آنها باید در مورد اظهار نظر کراس صحبت کنند که هر کسی با یک استعداد خاص متولد می‌شود یا در کاری مهارت پیدا می‌کند و "به آن خیانت نمی‌کند". آنها همچنین ممکن است بخواهند در مورد این موضوع صحبت کنند که آیا مجرمان واقعاً به خاطر شهرت احتمالی انگیزه پیدا می‌کنند یا خیر، و اینکه آیا قهرمان‌هایی مانند لندبرگ که به طور جهانی مورد ستایش قرار می‌گیرند، وجود دارند یا خواهند داشت یا خیر.

والدین باید بدانند که این فیلم بسیار خشونت‌آمیز است و مرگ‌های زیادی در آن رخ می‌دهد و خون زیادی به تصویر کشیده می‌شود. شخصیت‌ها از زبان تند و تیز استفاده می‌کنند. دیدن کودکان در معرض خطر ممکن است برای بسیاری از مردم ناراحت‌کننده باشد، اگرچه مگان و دوستش قوی، شجاع، وفادار و بسیار باهوش هستند. برخی از شخصیت‌ها اعتماد کسانی را که به آنها خوبی کرده‌اند، نقض می‌کنند که ممکن است برای برخی از بینندگان آزاردهنده باشد. برای دریافت آخرین اخبار فیلم‌هایی از این دست، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

این فیلم پر است از نکاتی در داستان که چندان معنادار نیستند. شبیه نسخه اصلی، فیلم "همراه با عنکبوت آمد" یک عنوان شعری کودکانه دارد و بر روی یک دختر ربوده‌شده متمرکز است. این بار یک قاتل زنجیره‌ای نیست، بلکه یک دیوانه‌ای است که از پرونده آدم‌ربایی لیندبرگ الهام گرفته و سعی دارد با ارتکاب جرمی در قرن جدید نام خود را بر سر زبان‌ها بیندازد. و این بار قربانی آدم‌ربایی یک زن نیست، بلکه یک دختربچه، دختر یک سناتور آمریکایی است. فقط می‌خواهم اینجا اشاره کنم که سرویس مخفی از کودکان سناتورها یا حتی خود سناتورها که در شاخه‌ای دیگر از دولت هستند، محافظت نمی‌کند. ما می‌توانیم در این مورد به آنها به خاطر منطق سینمایی کمی آزادی بدهیم. اما برخی سهل‌انگاری‌ها وجود دارند، مانند اینکه رئیس‌جمهور روسیه در واشینگتن دی.سی زندگی می‌کند، که کاملاً مضحک هستند.دیدن فریمن، مانند همیشه، لذت‌بخش است و با بازی خود پیچیدگی و سنگینی را به هر صحنه‌ای می‌بخشد که تقریباً ضعف طرح داستان را جبران می‌کند. اما حتی او نمی‌تواند ضعف بازی مونیکا پاتر، که جایگزین اشلی جاد به‌عنوان هم‌بازی فریمن شده است، را جبران کند. بازی پاتر به‌قدری بی‌روح و یکنواخت است که گویی یک عروسک باربی با چهره‌ای بی‌احساس در فیلم بازی کرده است. صحنه‌های تیراندازی، تعقیب و گریز و لحظه‌های نفس‌گیر در فیلم وجود دارند که برخی از آنها به‌خوبی اجرا شده‌اند. اما پیچش نهایی داستان بسیار احمقانه است و نه بازیگران و نه توضیحات فیلمنامه درباره انگیزه شخصیت‌ها، جذابیت و ظرافت کافی برای جبران آن را ندارند. هیچکس نمی‌تواند این ضعف را جبران کند، به‌ویژه وقتی که آنها به کلیشه‌های تکراری و کهنه‌ای مانند «قهرمان داستان که همه‌چیز را متوجه می‌شود و سپس به‌تنهایی به مکان خلوت و دورافتاده‌ای می‌رود تا با شرور داستان مقابله کند» متوسل می‌شوند! حداقل آنها ما را از شر توضیحات طولانی و خسته‌کننده شرور داستان درباره نقشه اصلیش نجات می‌دهند.