ویلسون

ویلسون، یک سگ دوست و خوشبین بی پروا است. او از انسانها انتظار بهترین رفتار را دارد و وقتی با آن مواجه نمی شود، عصبانی می شود. زندگی او با وخیم تر شدن حال پدرش دستخوش تغییر می شود و ویلسون در مورد ترک سیاره با دست خالی ناامید می شود. اما سرنوشت او را به پیپی، همسر سابقش که هرگز نتوانسته فراموشش کند، باز می گرداند. او متوجه می شود که پیپی دختری داشته که برای فرزندخواندگی واگذار کرده است. آنها کلر، دختر نوجوان امروزی با اخلاق تندی را پیدا می کنند و ویلسون با ایده داشتن یک خانواده مجذوب می شود. متاسفانه، ویلسون متوجه نشده است که ملاقات هایش با کلر، بدون اطلاع والدین خوانده اش، غیرقانونی است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد لحظات خشن ویلسون صحبت کنند. آیا صحنه‌های زد و خورد خنده‌دار هستند یا شوکه‌کننده؟ وقتی مرگ وارد داستان می‌شود، تاثیر آن چقدر متفاوت است؟
• آیا در این فیلم از کلیشه‌های خاصی استفاده شده است؟ آیا این کلیشه‌ها در فیلم تقویت می‌شوند یا تضعیف؟
• چگونه فیلم با سابقه مصرف مواد مخدر و نوشیدن الکل پیپی برخورد می‌کند؟ آیا با او همدردی می‌کند؟ آیا او را قضاوت می‌کند؟
• ویلسون امیدوار است یا بدبین؟ آیا او بهترین یا بدترین را در مردم می‌بیند؟ چه چیزی او را به شخصیتی همدل تبدیل می‌کند؟

والدین باید بدانند ویلسون یک کمدی سیاه و تند است که بر اساس رمان گرافیکی نوشته دنیل کلویس ساخته شده است. این فیلم بر روی شخصیتی (با بازی وودی هارلسون) تمرکز دارد که بددهان، تندخو و گاهی بدجنس است اما همیشه امیدوار به خوبی مردم و خانواده است. زبان بزرگترین مسئله است؛ بسیار تند و مداوم است و شامل هر کلمه چهار حرفی قابل تصور می‌شود. صحنه‌ای از دعوا و کتک‌کاری بین دو خواهر وجود دارد، همچنین چند صحنه از کتک خوردن ویلسون در زندان. با یک سینی فلزی به سرش ضربه می‌زنند و زخم‌ها و کبودی‌ها نشان داده می‌شود. علاوه بر کنایه‌های جنسی قوی، صحنه‌ای غیرگرافیکی از رابطه جنسی ویلسون و یک زن وجود دارد و بعداً در حالی که با زنی دیگر در تختخواب دراز کشیده است، نشان داده می‌شود. گفته می‌شود یک شخصیت فرعی در حال بهبودی از اعتیاد است؛ نوشیدن الکل در برخی صحنه‌های اجتماعی نشان داده می‌شود و از مواد مخدر نیز نام برده می‌شود. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

همانند دنیای روح اثر دانیل کلویس، این اقتباس از رمان گرافیکی سال ۲۰۱۰ او سرشار از طنز بزرگسالانه و عامیانه است، اما در عین حال بسیار خنده‌دار، صادقانه و تاثیرگذار است. هرچند که نسخه کتاب ویلسون اغلب دشوار است، در فیلم، او به نوعی بدبین خوش‌بین است، بهترین‌ها را از مردم انتظار دارد اما وقتی به آن نمی‌رسد، خشمگین می‌شود. به لطف اجرای ظریف هارلسون، ویلسون به موجودی دوست‌داشتنی و ناسازگار تبدیل می‌شود.کارگردان کریگ جانسون، که در فیلم عالی اسکلت دوقلوها از نگاه به جنبه تاریک طبیعت انسان هراس نداشت و در عین حال شخصیت‌های بامزه و صادقانه‌ای خلق کرد، در اینجا نیز کار خوبی انجام داده است. علاوه بر هارلسون، درن به‌عنوان همسر سابق ویلسون، که برای حفظ وضعیت روحی خود تلاش می‌کند، معجزه‌آسا ظاهر می‌شود، و هر نقش کوچک‌تر با بازی‌های به‌یادماندنی و زنده‌ای به تصویر کشیده شده است. ظاهر و ریتم فیلم، طنین‌انداز آثار کمیک کلوز است و جهانی هم مضحک و هم گرم خلق می‌کند. این فیلم به‌طور ظریف پیچیده است، و اگرچه نتیجه کمی تاریک است، اما در نهایت ویلسون امیدوار است.