بوی او

در فیلم بوی او، ستاره راک بکی سامتینگ (الیزابت ماس) — خواننده اصلی گروه سامتینگ شی — از کنترل خارج می‌شود. او با رفتارش، نه تنها اعضای گروهش، ماری‌ال هل (اگنس دین) و آلی ون در ولف (گیل رنکین) را از خود می‌راند، بلکه هوارد گودمن (اریک استولتس) مدیرش و دنی (دن استیونز) پدر دخترش را نیز از خود می‌رنجاند. بکی ساعت‌ها در استودیو وقت تلف می‌کند و با ورود یک گروه دخترانه جوان (کارا دلوین، اشلی بنسون و دیلن گلولا) به استودیو، هیجان‌زده می‌شود. بکی اصرار دارد که با آن‌ها ضبط کند و این آخرین چیزی است که اعضای قبلی گروهش تحمل می‌کنند. سال‌ها بعد، بکی که تازه اعتیادش را ترک کرده، از خانه بیرون رفتن می‌ترسد. با دیدار ماری‌ال، دنی و دخترش، بکی می‌تواند درباره احساساتش صحبت کند. اما بزرگترین چالش او هنوز باقی است: اجرای مجدد روی صحنه برای یک برنامه سالگرد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه به تصویر کشیدن سوء مصرف مواد در این فیلم صحبت کنند. مصرف مواد مخدر و الکل بکی چگونه به تصویر کشیده شده است؟ رفتار او چگونه است؟ آیا چیزی در این مورد اغراق‌آمیز است؟ عواقب آن چیست؟
• مزایا و معایب اجرای موسیقی به عنوان شغل و مشهور بودن چیست؟ آیا فیلم آن را جذاب نشان می‌دهد؟
• چگونه زنان در این فیلم به تصویر کشیده شده‌اند؟ آیا شخصیت‌های کامل و جامعی دارند، با زندگی، آرزوها، ترس‌ها و غیره خودشان؟
• چه‌طور رابطه‌های مادر و دختری در فیلم است؟ چه چیزهایی خوب پیش رفت و چه چیزهایی می‌تواند بهتر شود؟

والدین باید بدانند که فیلم درام «بو» درباره خواننده اصلی یک گروه خیالی است که از کنترل خارج می‌شود و بعد تلاش می‌کند تا تکه‌های زندگی‌اش را جمع کند. تماشای این فیلم دشوار است، به‌خصوص نیمه اول نامنظم و سردردآور آن، اما در نهایت بازی قوی و پویا الیزابت ماس برنده روز است. انتظار می‌رود که محتوای بالغانه زیادی در فیلم وجود داشته باشد: گفته می‌شود که شخصیت اصلی مشکل اعتیاد دارد (هرچند به ندرت او را در حال نوشیدن الکل یا مصرف مواد می‌بینیم)، یک شخصیت فرعی کوکائین می‌کشد و افراد سیگار می‌کشند. زبان فیلم قوی و مکرر است و شامل کلمات فحش و ناسزا می‌شود. بطری شکسته‌ای نشان داده می‌شود (با مقداری خون) و یک شخصیت سقوط می‌کند و زخم سر خون‌آلودی برمی‌دارد. دو زن در چند صحنه یکدیگر را می‌بوسند. برای اینکه از فیلم‌های مشابه این فیلم با خبر بمانید، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

در نیمه اول فیلم که سردردآور است، این درام پراکنده و طولانی، آهسته می‌شود و نفسی می‌کشد و در اینجا می‌توان به این نکته پی برد که بازی آتشفشانی و 5000 درجه‌ای موس واقعی است. تماشاگرانی که از نیمه اول فیلم بوی بد الکس راس پری عبور کنند، پاداش خواهند گرفت، اما این کار آسان نیست. حدود یک ساعت زمان فیلم با فیلمبرداری دیوانه‌وار، طراحی صدای خسته‌کننده و کوبنده و بازی‌های نمایشی و جیغ‌دار خراب شده است. دیالوگ‌هایی که باید خودجوش به نظر برسند، به نظر نوشته‌شده و تمرین‌شده می‌آیند، مثل یک نمایش ردشده و پرخاشگرانه. همه چیز بسیار خسته‌کننده و با صدای بسیار بالا است.اما وقتی داستان به سال‌های بعد می‌رسد، با بکی که آرام و حساب‌شده چای درست می‌کند و به دوردست خیره می‌شود (در انتظار زنگ ساعت مرغی‌شکل آشپزخانه که به او بگوید چای دم کشیده)، بالاخره اجرای او شکل می‌گیرد. فیلم و شخصیت‌ها محکم و استوار می‌شوند و گستره و شدت کار مُس ما را به یاد ویوین لی در بربادرفته و اتوبوسی به نام هوس می‌اندازد. بوی او سعی در پایان پیروزمندانه دارد و کاملاً موفق نمی‌شود، اما تا آن زمان مُس ما را کاملاً مجذوب خود کرده است.