منچستر کنار دریا

لی چاندلر (کیسی افلک) سال‌هاست که از شهر زادگاهش، منچستر بای د سی، شهری ساحلی در ماساچوست، دوری کرده است. او به دلیل یک فاجعه خانوادگی وحشتناک، از این شهر دور شده است. تنها پیوندهای باقیمانده او با این شهر، برادر عزیزش جو (کایل چاندلر) و برادرزاده‌اش پاتریک (لوکاس هجز) هستند. لی از کار به عنوان سرایدار در یک مجتمع مسکونی، نوشیدن الکل در یک بار محلی در پایان روز و زندگی در آپارتمان طبقه همکفش، به تنهایی، راضی است. اما وقتی برادر لی می‌میرد و او را مسئول املاک و سرپرست پاتریک می‌کند، لی مجبور می‌شود به خانه بازگردد و بماند، حداقل تا زمانی که تصمیم بعدی خود را بگیرد. میشل ویلیامز در نقش همسر سابق لی بازی می‌کند.

• «خانواده‌ها می‌توانند در مورد این صحبت کنند که فیلم "منچستر کنار دریا" چگونه موضوع غم و اندوه را به تصویر می‌کشد. شخصیت‌هایی مثل لی و پاتریک و دیگران چگونه با از دست دادن عزیزانشان کنار می‌آیند؟ آیا می‌توانید فیلم‌های دیگری را به یاد بیاورید که به موضوعات مشابه پرداخته باشند؟»
• لی یک قهرمان است یا ضدقهرمان؟ آیا فیلم او را قابل‌ترحم نشان می‌دهد؟ چگونه؟
• «نوشیدن چگونه به تصویر کشیده می‌شود؟ آیا پیامدهای واقع‌گرایانه‌ای دارد؟ چرا این موضوع مهم است؟»
• «این فیلم نوجوانان را در حال کاوش جنسیت خود نشان می‌دهد. آیا این کار را به‌طور مسئولانه‌ای انجام می‌دهد؟»

«والدین باید بدانند که فیلم «منچستر کنار دریا» درام تأثیرگذاری است درباره‌ی مردی (کیسی افلک) که برادرش را از دست می‌دهد و باید از پسر نوجوان برادرش نگهداری کند. این فیلم پر است از صحنه‌های تاثیرگذار و احساسی، از جمله مرگ، غم و اندوه، اختلافات زناشویی، خشم و سرخوردگی، که آن را برای بینندگان جوان نامناسب می‌کند. انتظار صحنه‌های ناراحت‌کننده‌ای از مردی که با خشم خود دست و پنجه نرم می‌کند، و همچنین فحاشی‌های مداوم (از جمله کلمات رکیک) را داشته باشید. همچنین گفتگوهای صریحی در مورد روابط جنسی (از جمله رابطه‌ی جنسی ایمن) بین نوجوانان وجود دارد و برخی صحنه‌های برهنه‌ی جزئی نیز در فیلم دیده می‌شود. بزرگسالان در فیلم مشروب می‌نوشند، گاهی به‌طور افراطی، و یکی از شخصیت‌ها الکلی است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شام خانوادگی سینمایی» ثبت‌نام کنید.»

«درام تکان‌دهنده کنث لونرگان درباره سوگواری، خانواده و پذیرش، با چشمه عمیق همدردی و بازی‌های فراموش‌نشدنی، به‌ویژه بازی بن افلک، قدرتمندتر می‌شود. فیلم "منچستر بای د سی" راهی را می‌پیماید که پیش از این در سینما دیده‌ایم—سوگواری پس از یک فقدان و تأثیر آن بر کسانی که باقی مانده‌اند—اما این کار را با شفقت خیره‌کننده‌ای انجام می‌دهد. فقدان تظاهر در مواجهه با موضوع دشوار فیلم، آن را متمایز می‌کند، همان‌طور که تعادل میان انواع احساسات، از جمله طنز در تاریک‌ترین روزها، حس واقعی انسانیت را به وجود می‌آورد. (لونرگان همیشه در این زمینه عالی بوده است.)»«حتی شگفت‌انگیزتر از آن، نحوه‌ی افشای لایه‌ای عمیق‌تر از اندوه در فیلم است که زیر لایه‌ای قرار دارد که در ابتدا با آن مواجه می‌شویم و این امر باعث می‌شود که تماشاگران همانند شخصیت‌های اصلی فیلم، دلی شکسته داشته باشند. اگر ایرادی در فیلم وجود داشته باشد، این است که در پایان، ما هنوز فقط درکی مبهم از شخصیت لی و آنچه که او خواهد شد، داریم. (همچنین نحوه‌ی پردازش شخصیت مادر پاتریک تا حدودی رضایت‌بخش نیست.) اما اگر این فیلم را با اندکی از اندوه سرکوب‌شده‌ی درونی خود ببینید، انتظار نداشته باشید که سالم از سینما خارج شوید: این فیلم می‌تواند شما را بشکند.»