فرکانس

جان (جیمز کاویزل)، یک پلیس، به دلیل از دست دادن پدرش فرانک، که ۳۰ سال پیش آتش‌نشان بوده، به شدت غمگین است و از همه اطرافیانش منزوی شده. وقتی جان می‌تواند با فرانک (دنیس کواید) از طریق رادیوی قدیمی‌اش صحبت کند، جان جان پدرش را با هشدار دادن به او برای تغییر مسیر در هنگام فرار از آتش‌سوزی نجات می‌دهد. اما با تغییر تاریخ، جان و فرانک زنجیره‌ای از اتفاقات را به‌وجود می‌آورند که منجر به یک تراژدی عمیق‌تر می‌شود. پلیس و آتش‌نشان، با ۳۰ سال فاصله، سعی می‌کنند قاتلی را قبل از اینکه خیلی نزدیک به خانه ضربه بزند، ردیابی کنند. همانطور که هر رویدادی در سال ۱۹۶۹ تاثیرات موجی در سال ۱۹۹۹ دارد، فقط جان می‌تواند همه رشته‌های موازی را به یاد بیاورد. جان می‌بیند که چگونه یک نفر می‌تواند تمام تفاوت‌ها را ایجاد کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد ارتباط همه کارهایی که انجام می‌دهیم و انجام نمی‌دهیم صحبت کنند. در مورد نحوه‌ای که جان و فرانک صحبت‌هایشان در مورد بیسبال را به روشی برای احساس نزدیکی به یکدیگر تبدیل کردند، صحبت کنید. تماشای این فیلم همچنین می‌تواند فرصت خوبی برای صحبت در مورد این موضوع باشد که چگونه ما تمایل داریم ارتباطات ارزشمند خانوادگی را تا زمانی که از دست می‌روند، نادیده بگیریم و از اعضای خانواده بپرسیم که اگر فرصتی برای صحبت با کسی که برایشان عزیز است و درگذشته، چه چیزی می‌گفتند یا می‌پرسیدند. همچنین می‌تواند فرصت خوبی برای یادآوری ما باشد تا همین حالا که می‌توانیم، این چیزها را بگوییم.

والدین باید بدانند که صحنه‌های بسیار پرتنش و شخصیت‌هایی در خطر وجود دارد و همچنین تصاویری از اجساد به نمایش گذاشته می‌شود. یکی از شخصیت‌ها برای بی‌حس کردن غم خود، مشروب می‌نوشد. سیگار کشیدن در فیلم بسیار زیاد است، اگرچه فیلم به‌طور واضح بیان می‌کند که سیگار کشیدن منجر به سرطان ریه می‌شود. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

در فرکانس، کاویزل حس از دست دادن و صداقت جان را به‌خوبی منتقل می‌کند و به‌طور ظریف نشان می‌دهد که چگونه هر مجموعه‌ای از تجربیات بر رفتار و زندگی او به شیوه‌ای متفاوت تأثیر گذاشته است. گفتگوهای او با فرانک بسیار تأثیرگذار است. کوئید بهترین نقش خود را از زمان فیلم «The Big Easy» ایفا می‌کند و فرصتی برای نشان دادن جاذبهٔ عظیم خود در شخصیت وفاداری به خانواده و شغلش به بینندگان می‌دهد. الیزابت میچل در نقش همسر فرانک/مادر جان، دوست‌داشتنی، گرم و در صحنه‌ای با اندره بروگر به‌عنوان دوست پلیس فرانک، به‌اندازهٔ شوهر و پسرش قوی و مصمم است.با این حال، اوضاع کمی گیج‌کننده می‌شود. این یکی از آن فیلم‌هایی است که تماشاگران بعد از دیدن آن، با تعجب می‌گویند: «صبر کنید! منظورتان این است که وقتی آن مرد از پله‌ها پایین آمد، منظورش این بود؟» «آن مرد دیگر چطور به آنجا رسید؟» اما این فیلم آنقدر خوب است که مثل فیلم «ششم» طرفداران ممکن است بخواهند دوباره آن را تماشا کنند تا همه چیز را سر و سامان دهند. با این حال، هشدار: این فیلم یکی از بدترین گریم‌های پیر شدن را دارد.