مایلس پیشرو

مایلس اهد یک درام زندگی‌نامه‌ای دربارهٔ ترومپت‌نواز افسانه‌ای جاز، مایلس دیویس است. در این فیلم دن چیدل نقش‌آفرینی می‌کند که همچنین نویسندگی و کارگردانی را بر عهده داشته است. فیلم با مصاحبه دیویس با خبرنگار دیو بریل (یوان مک‌گرگور) شروع می‌شود، در حالی که دیویس در آستانه بازگشت از پنج سال دوری از موسیقی است، چیزی که برخی آن را «سال‌های گمشده» می‌نامند. مصاحبه باعث یک فلش‌بک به زمانی می‌شود که دیویس چیزی بیش از یک گوشه‌گیر نبود، در خانه‌اش در آپر وست ساید با چیزی بیش از مواد مخدر و نوشیدنی برای ادامه زندگی. بریل اولین بار در آن زمان با او تماس گرفت و وانمود کرد که از طرف رولینگ استون مامور شده تا دلیل توقف پادشاه خونسرد از ساخت موسیقی را پیدا کند. در ۲۴ ساعت عجیب و غریب و پر از مواد مخدر، بریل دیویس را همراهی می‌کند در حالی که سفری به خاطراتش دارد، سال‌هایی را به یاد می‌آورد که با کوئینتت خود ضبط می‌کرد، دلبرانه‌های یک رقاص زیبا به نام فرانسس (امایاتزی کورینالدی) را به یاد می‌آورد و در زمان حال با نمایندگان ناشر بی‌صبرش بحث می‌کند.

• آیا شکست‌های شخصی یا اعتیاد هنرمندان بر درک شما از هنرشان تاثیر می‌گذارد؟
• فیلم چه چیزی در مورد تاریخ نژادپرستی مرتبط با هنرمندان آفریقایی-آمریکایی می‌گوید؟ چگونه اوضاع تغییر کرده (یا نکرده) است؟
• درباره خشونت در این فیلم صحبت کنید. آیا این موضوع برای داستان ضروری است؟
• آیا این فیلم شما را به موسیقی دیویس علاقه‌مند می‌کند یا به دانستن بیشتر در مورد او؟ آیا فکر می‌کنید این فیلم به واقعیت وفادار است؟ چرا فیلم‌سازان ممکن است برخی جزئیات را در فیلمی که بر اساس واقعیت است، تغییر دهند؟

والدین باید بدانند که فیلم مایلز اهد، درام زندگی‌نامه‌ای دربارهٔ ترومپت‌نواز و رهبر ارکستر جاز افسانه‌ای، مایلز دیویس است. این درام به نویسندگی، کارگردانی و بازی دان چیدل، بین سال آخر دوری دیویس از صنعت موسیقی و دوران حرفه‌ای او دو دهه قبل، در نوسان است. زمانی که او برای کلمبیا رکوردز با گیل اوانز ضبط می‌کرد، با کوئینتت خود در شهر نیویورک اجرا می‌کرد و با فرانسس، یک رقصنده، عاشق شد. انتظار زبان تند و تیز زیادی را داشته باشید (فحش‌های رکیک)، همچنین مصرف/سوء مصرف مواد مخدر (هروئین، کوکائین، الکل)، برهنگی جزئی (سینه‌های عریان)، رابطهٔ سه‌نفره و برخی خشونت‌ها (حملهٔ پلیس، خشونت خانگی و خشونت با اسلحه) - همهٔ این موارد باعث می‌شود که این فیلم برای نوجوانان بالغی که قبلاً چیزی دربارهٔ این آیکون جاز می‌دانند، مناسب باشد. برای اطلاع از فیلم‌های بیشتر از این دست، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

چیدل در نقش‌آفرینی از نماد نهایی خونسردی، مانند یک قطعه بداهه‌نوازی جاز، جسورانه و به‌یادماندنی ظاهر می‌شود، اگرچه شاید برای طرفداران معمولی به‌راحتی قابل درک نباشد. واضح است که فیلم «مایلس آهد» یک پروژهٔ واقعی و سرشار از اشتیاق است، و چیدل به‌طور چشمگیری وظایف متعدد خود را به‌عنوان نویسنده، کارگردان، تهیه‌کننده و ستارهٔ فیلم به‌خوبی انجام می‌دهد. او رویکردی مستقیم و ساده به این فیلم زندگی‌نامه‌ای ندارد. هیچ صحنه‌ای از دوران کودکی مایلس در سنت لوئیس شرقی وجود ندارد، یا هیچ بازیگر شناخته‌شده‌ای در نقش دوستش جان کولترین بازی نمی‌کند، یا حتی مدلی از مشهورترین قطعاتش وجود ندارد. در عوض، چیدل بر سال‌های گمشده در زندگی دیویس تمرکز می‌کند، زمانی که او مشغول تولید آثار جدید نبود و زمان خود را صرف مستی، سرخوشی، یا اندوه در مورد انتخاب‌های بدش می‌کرد - مانند بدرفتاری با عشق واقعی زندگی‌اش، فرانسیس.بیشتر تماشاگران سینما که طرفداران سرسخت دیویس نیستند، ممکن است جزئیات زیادی از زندگی دیویس به جز اینکه او یک بار توسط یک افسر پلیس نیویورک مورد حمله قرار گرفت، در همکاری‌های اولیه‌اش به شدت موفق بود (اما بعداً به طور غافلگیرکننده‌ای پنج سال وقفه داشت)، همسرش را دوست داشت و بعداً او را آزار داد، و اینکه او بوکس می‌کرد، الکل می‌نوشید و مواد مخدر مصرف می‌کرد، به دست نیاورند. در این فیلم، توسعه شخصیت خیلی زیاد نیست، زیرا چدل عمدتاً بر یک روز تمرکز می‌کند و فلش بک‌های زیادی دارد. این نوع داستان، توجه را طلب می‌کند، اما می‌تواند آزاردهنده باشد مگر اینکه کاملاً درگیر آن شوید، که ارزش دیدن دارد فقط به خاطر اجرای شایسته چدل.