نمایش معمولی

موردمین‌شو یک مجموعه پویانمایی درباره یک سنجاب آبی شش فوتی به نام مُردِکای (با صدای جی. جی. کوئنتل) و یک راکون پرجنب‌وجوش به نام ریگبی (ویلیام سالیرز) است. این دو دوست، نگهبانان یک پارک محلی هستند که متعلق به پاپز (سام مارین) است، که یک آبنبات چوبی عجیب و غریب و اندازه واقعی است. مُردِکای و ریگبی سعی می‌کنند در حین کار خود را سرگرم کنند، اغلب به قیمت ناراحت کردن همکاران خود مثل های فایو گوست (همچنین با صدای کوئنتل) و یک یتی به نام اسکِیپس (مارک همیل). در نتیجه، اغلب خود را در موقعیت‌های عجیبی می‌یابند... و همیشه موفق می‌شوند رئیس خود، بنسون، یک دستگاه آدامس راه‌رونده و صحبت‌کننده را آزار دهند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیامدهای واقعی برخی از رفتارهای نمایش داده شده در این مجموعه صحبت کنند، مانند مصرف الکل.
• این برنامه به نظر شما برای چه مخاطبانی ساخته شده است؟ بینندگان جوان شبکه کارتون نتورک یا طرفداران بزرگسال برنامه‌های آن؟ چرا؟
• اگر بخواهید یک مجموعه انیمیشنی بسازید، چه نوع شخصیت‌هایی در آن حضور خواهند داشت؟ چگونه می‌توانید شخصیت‌های انیمیشنی خلق کنید بدون اینکه از کلیشه‌ها برای روایت داستان‌هایشان استفاده کنید؟

والدین باید بدانند که این مجموعه پویانمایی برای شبکه کارتون نتوورک کمی تند و تیز است. شامل مقدار زیادی خشونت فانتزی (لگد زدن، مشت زدن، پرتاب کردن و غیره) و برخی شوخی‌های بی‌ادبانه است که برای کودکان خردسال مناسب نیست. همچنین برخی الفاظ نامناسب (مثل "pissed"، "screwed"، "crap") وجود دارد و شخصیت‌ها در حال نوشیدن آبجو دیده می‌شوند، گاهی تا حدی که مست می‌شوند و/یا حالشان بد می‌شود. شخصیت‌های فرعی گاه بر اساس کلیشه‌های نژادی/قومی ساخته شده‌اند.

این مجموعه راحت و بی‌دغدغه، حاصل ذهن خلاق جی. جی. کوئینتل است که شخصیت‌های منحصربه‌فرد آن را بر اساس مجموعه‌ای از فیلم‌های کوتاه مستقل خلق کرد که در دوران تحصیل در مدرسه هنر تولید کرده بود. قطعاً این مجموعه خلاقانه است، اما برخی از صحنه‌های فانتزی خشونت‌آمیز و شوخی‌های کمی بی‌ادبانه برای بینندگان جوان مناسب نیست و همچنین مصرف الکل توسط شخصیت‌ها. اما بینندگان بزرگسال که به انیمیشن‌های خلاقانه علاقه‌مند هستند، قطعاً از طنز موجود در این مجموعه لذت خواهند برد.