داستان واقعی

در سال ۲۰۰۱، مایکل فینکل (با بازی جانا هیل) خبرنگار، از نیویورک تایمز اخراج شد، بعد از اینکه سردبیران متوجه شدند او منابع و داستان‌هایشان را در مقاله‌ای در مورد برده‌های کودک در آفریقا با هم مخلوط کرده است. مایکل افسرده و شکست خورده به مونتانا عقب‌نشینی می‌کند، جایی که او و دوست‌دخترش جیل (با بازی فلسیتی جونز) با هم زندگی می‌کنند تا بفهمند قدم بعدی او چه باید باشد. همانطور که معلوم می‌شود، آینده او به شکل پیامی از یک خبرنگار دیگر به سراغش می‌آید، کسی که به او اطلاع می‌دهد کریستین لونگو (با بازی جیمز فرانکو)، مردی که متهم به کشتن همسر و سه فرزندش است، در مکزیک دستگیر شده و مشخص شده که خود را به جای مایکل فینکل جا زده است. مایکل کنجکاو و درگیر، با لونگو ملاقات می‌کند و دوستی عجیبی شروع می‌شود که منجر به نوشتن کتابی توسط خبرنگار و مهمتر از آن، بررسی باورهای خودش در مورد حقیقت و رستگاری می‌شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه‌ی پردازش قتل‌ها در فیلم «داستان واقعی» صحبت کنند: آیا فکر می‌کنید جزئیات دقیق برای داستان ضروری است؟ یک فیلمساز چگونه با چنین موضوعی برخورد می‌کند؟
• چه چیزی فینکل و لونگو را به هم وصل می‌کند؟ آیا فینکل از یک تراژدی برای جلب بخشش سوءاستفاده می‌کند، یا او یک گزارشگر خوب است و یک داستان را دنبال می‌کند؟
• آیا فینکل در ارتباطات خود با لونگو، بی‌طرفی خود را حفظ می‌کند؟ آیا این مهم است؟
• آیا داستانی مثل این کمتر ناراحت‌کننده است چون شما خیلی از خشونت‌ها را نمی‌بینید، یا آیا پیامدهای آن به همان اندازه تاثیرگذار است؟

والدین باید بدانند که فیلم داستان واقعی بر اساس رویدادهای واقعی ساخته شده است، از جمله سقوط مایکل فینکل (با بازی جاناه هیل) از مقامش در نیویورک تایمز و ارتباطی که بعد از آن با کریستین لونگو (با بازی جیمز فرانکو) برقرار کرد. لونگو به قتل همسر و فرزندانش متهم و گناهکار شناخته شد و از دست مقامات فرار کرد و خود را به جای فینکل جا زد. جزئیات فیلم بسیار ناراحت‌کننده و سخت است، به‌خصوص بخش‌هایی که قتل‌ها را پوشش می‌دهد؛ عکس‌های کالبدشکافی نشان داده می‌شود و مرگ قربانیان بازسازی می‌شود (تصاویری از کودکان مرده نشان داده می‌شود). ورود به ذهن لونگو نیز در فیلم ناراحت‌کننده است. انتظار برخی از فحاشی‌ها را داشته باشید، از جمله اف و موارد بیشتر، و توضیحات مفصل قتل‌ها. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این فیلم از روایت‌گری کارآمد و تدوین سفت و سخت سود می‌برد. بر اساس کتابی به همین نام از فینکل، داستان واقعی نیز به لطف دو بازیگر اصلی، هیل و فرانکو، که در فیلمی که عمدتاً جذاب است، در مقابل هم قرار می‌گیرند، کار می‌کند. اما اینجا مشکل است: بینندگان در سفری قرار می‌گیرند که در آن فینکل ظاهراً داستان لونگو را باور می‌کند، اما بعید است که مانند فینکل در مورد آن مردد باشند. اگرچه فیلم تلاش می‌کند تا با کاشتن تردیدی در مورد نسخه پلیس از رویدادها، تنش را افزایش دهد، اما فروش آسانی نیست. (چگونه ممکن است خبرنگاری اینقدر زیرک به نظر برسد که مایل به باور داستان لونگو باشد؟) و صحنه‌هایی که در آن جیل از نظر ذهنی و کلامی با لونگو درگیر می‌شود، نیز از باورپذیری دور می‌افتند. «مواجهه» آنها صحنه‌ای به نظر می‌رسد، با جونز که در نقش حمایتی خود به طرز غم‌انگیزی دست‌کم گرفته شده است. ملاقات‌های یک به یک هیل و فرانکو ممکن است از بهترین قسمت‌های فیلم باشند، اما برای حفظ شتاب آن کافی نیستند.