گودزیلا، هیولای افسانه‌ای ژاپنی

پانزده سال پس از از دست دادن همسرش (ژولیت بینوش) در یک حادثه وحشتناک نیروگاه هسته‌ای، دانشمند جو برودی (برایان کرانستون) هنوز هم به این حادثه وسواس دارد. او پسرش، فورد (آرون تیلور-جانسون) را استخدام می‌کند تا به او کمک کند تا به خانه قدیمی‌شان برگردند، که مدت‌هاست پس از حادثه قرنطینه شده است. آنها به زودی متوجه می‌شوند که اتفاق بسیار بدی در حال وقوع است و ممکن است با بیدار شدن موجودات غول‌پیکر که مدت‌ها در خواب بوده‌اند، روبرو شوند. ارتش در تلاش برای حل این مشکل است، اما شاید بهترین راه حل، یک انسان نباشد، بلکه یک هیولا باشد که سال‌هاست در دریاها می‌گردد: گودزیلا.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت و تخریب گودزیلا صحبت کنند. تاثیر این نوع ویرانی در مقیاس بزرگ در این نوع فیلم‌ها چگونه با خشونت‌های واقع‌گرایانه‌تر مقایسه می‌شود؟ آیا فکر می‌کنید این نوع فیلم‌ها می‌توانند حساسیت بینندگان را نسبت به خشونت کاهش دهد؟
• چرا فکر می‌کنید فیلم گودزیلا بارها و بارها بازسازی شده است؟ به نظر شما فیلم‌سازان با بازسازی یک فیلم کلاسیک چه هدفی را دنبال می‌کنند؟ تا چه حد بازسازی‌ها را به نسخه‌های اصلی ترجیح می‌دهید؟
• درباره ایده انسان در زیر پا گذاشتن طبیعت صحبت کنیم. آیا فکر می‌کنید بشر این کار را کرده است؟ و اگر چنین است، به نظرتان تاثیرات آن چیست؟ این فیلم چگونه به این موضوع می‌پردازد؟

والدین باید بدانند که این نسخه از گودزیلا حاوی صحنه‌های مداوم و بی‌وقفه‌ای از تخریب و اکشن علمی-تخیلی در مقیاسی وسیع است. اگرچه صحنه‌های خشن و خونین وجود ندارد، اما صحنه‌های خرد شدن، له شدن و کوبیده شدن ممکن است برای کودکان کوچک‌تر ترسناک باشد، به‌خصوص که در برخی صحنه‌ها کودکان به‌شدت وحشت‌زده و نگران جان خود هستند (یک کودک همچنین شاهد تخریب محل کار والدینش از دور است). در اوایل فیلم، مردی شاهد مرگ همسرش در یک تصادف وحشتناک است که تأثیر عمیقی بر او می‌گذارد. انتظار برخی الفاظ خفیف، چند بوسه بین یک زوج و نوشیدن الکل به‌صورت اجتماعی در حد کم را داشته باشید. طرفداران فیلم اصلی خوشحال خواهند شد که بدانند هیولای غول‌پیکر رادیواکتیو، وقتی ظاهر می‌شود، همچنان بعد از این همه سال تاثیرگذار است (و جلوه‌های ویژه بهتری دارد). برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این فیلم هم هیجان‌انگیزتر و هم جدی‌تر از آن چیزی است که شاید انتظار داشته باشید. هیجان‌انگیز است چون جلوه‌های ویژه آن فوق‌العاده است، چیزی که با گودزیلاهای قدیمی تفاوت دارد، و به خاطر بازیگران، هرچند که نقش‌هایشان به‌خوبی استفاده نشده، به‌خصوص کرینستون، که سطحی از اصالت را به شخصیت‌ها می‌بخشند، چیزی که در این ژانر معمولاً به دست نمی‌آوریم. و وقتی که بالاخره گودزیلا را بعد از انتظاری طولانی می‌بینیم، لحظه‌ای هیجان‌انگیز است. در واقع، هر زمان که گودزیلا در صفحه نمایش ظاهر می‌شود، جالب است.متاسفانه در این فیلم گودزیلا به اندازه کافی حضور ندارد و دو موجود فرازمینی بیش از حد وجود دارند، به طور خاص موجودات ناشناس زمینی عظیم الجثه. گودزیلا با آنها می‌جنگد، انسان‌ها هم همینطور، اما آنها بیشتر به عنوان یک حواس‌پرتی به نظر می‌رسند. و در بعضی جاها دیالوگ‌ها دست و پا شکسته و مستعد توضیح بیش از حد هستند. (مثلاً در یک خط، با قیافه‌ای جدی گفته می‌شود: "این پایان دنیا نیست"، البته وقتی که دنیا به وضوح در حال پایان یافتن است.) هر صحنه آنقدر با نشانه‌ها و پیش‌بینی‌ها بارگذاری شده و توسط موسیقی پیش‌بینی‌کننده الکساندر دسپلات تحت تاثیر قرار گرفته است که تمایز لحظات از یکدیگر دشوار است. اما پایان فیلم؟ این پایان، مورد پسند تماشاگران است، که فقط فیلم را به قلمرو سه ستاره ارتقا می‌دهد.