بیوگرافی

در همین زمان سال گذشته، جک گریفین (با بازی گلن هاوئرتن) یک استاد محترم فلسفه در هاروارد بود با آینده‌ای روشن و اعتماد به نفس بالا و مادری که در اوهایو زندگی می‌کرد. اما حالا؟ گریفین از دپارتمانش اخراج شده، در آپارتمان قدیمی مادر مرحومش زندگی می‌کند و در یک دبیرستان در تولدو درس می‌دهد و واقعا کارش را بد انجام می‌دهد، به طوری که مدیر دلسوز مدرسه، داربین (با بازی پیتون اسوالت) و دانش‌آموزان ممتاز که امیدوارند واقعا زیست‌شناسی یاد بگیرند، به شدت ناراحت هستند. جک در مسیر یک فاجعه قرار دارد و اهمیتی نمی‌دهد که چه کسانی را با خود به این فاجعه می‌کشاند، به شرط اینکه در این مسیر دشمن متکبرش، مایلز (با بازی تام بنت) را نابود کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد دلایل رایج بودن موقعیت‌های کمدی در محیط‌های کاری صحبت کنند: مدارس، هتل‌ها، پشت صحنه برنامه‌های تلویزیونی. موقعیت مدرسه در سریال A.P. Bio چه نوع داستان‌هایی را ممکن می‌کند؟ چه فرصت‌های دراماتیک یا کمدی‌ای وجود دارد؟
• چرا بسیاری از سریال‌ها با شخصیتی شروع می‌شوند که تازه وارد جایی است: در این مورد مدرسه، در موارد دیگر اداره یا تیمی؟ چه دلایل دراماتیک، کمدی یا عملی ممکن است نویسنده‌ای برای چنین داستانی داشته باشد؟ به برخی از سریال‌هایی که تماشا کرده‌اید فکر کنید. چگونه شخصیت‌ها به شما به عنوان بیننده معرفی می‌شوند، درست مانند فردی که تازه وارد شده است؟
• آیا بیننده‌ها باید جک را دوست داشته باشند؟ چطور می‌توان فهمید؟ آیا او یک قهرمان است؟ یک ضدقهرمان؟ تفاوتشان در چیست؟

والدین باید بدانند که ای.پی. بایو یک سریال کمدی موقعیت درباره معلم اخراجی لیگ آیوی است که با ناراحتی و نارضایتی در یک دبیرستان به عنوان معلم زیست‌شناسی مشغول به کار است. شخصیت اصلی یک نیچه‌گرا است که آشکارا اعتراف می‌کند که دو هدف زندگی او نابود کردن دشمنش و برقراری رابطه جنسی با افراد مختلف است. او به دانش‌آموزانش می‌گوید که دهان خود را ببندند و انتظار نداشته باشند چیزی یاد بگیرند. او همچنین به دانش‌آموزانش دستور می‌دهد تا پیام‌های جنسی فریبنده برای رقیبش بنویسند و توضیح می‌دهد که همیشه از کاندوم استفاده می‌کند، اگرچه با آن احساس کمتری وجود دارد. او مست می‌کند و به دلیل ادرار کردن روی یک ساختمان و مقاومت در برابر دستگیری، دستگیر می‌شود و غیره. معلمان از جمله جک و دیگران چندان به شغل خود اهمیت نمی‌دهند. زبان و الفاظ زشت شامل کلماتی مانند جهنم، لعنتی، احمق و بد است. یک قلدر، یک دانش‌آموز شبیه به امو را هل می‌دهد و کوله‌پشتی او را داخل دریاچه می‌اندازد. زنان و افراد رنگین‌پوست نقش‌های قوی و مهمی دارند.

داستان‌های معلم‌های شورشی در تلویزیون آنقدر تکرار شده که واقعاً سخت است از کلیشه‌ها فرار کرد، پس این برنامه حداقل باید به خاطر تلاشش (و گاهی موفق شدنش) اعتبار بگیرد. او در اولین قسمت برنامه به شاگردانش هشدار می‌دهد که «این یکی از آن چیزهایی نیست که من به شما یاد بدهم، یا من بیشتر از شما یاد بگیرم تا شما از من یاد بگیرید»، و به آنهایی که او را به خاطر ندادن درس سرزنش نکنند، نمره‌ی A+ در کلاس را وعده می‌دهد. اما این قبل از آن است که یک سه‌گانه‌ی پرشور و یونانی از همکاران معلم، جک را در اتاق معلمان روشن کنند که او می‌تواند تقریباً هر کاری را که می‌خواهد به شاگردانش محول کند. به زودی، او از آنها برای اهداف خود استفاده می‌کند: برای شکنجه‌ی مایلز، برای خلاص شدن از کار، برای قرار گرفتن در «زندان معلم» (تعلیق در مدرسه با حقوق).خلاصه این است که: اگرچه A.P. Bio به نظر یک نامزد امیدوارکننده برای جانشینی کمدی‌های محبوب NBC Primetime مانند The Office، Parks and Recreation، Community و 30 Rock می‌آید و گاهی اوقات با یک شوخی تند به آن سطح می‌رسد، اما به خوبی آن نمایش‌ها نیست. داستان‌ها خیلی قابل پیش‌بینی هستند، شخصیت‌ها خیلی کلیشه‌ای هستند؛ آن زنگ شگفت‌انگیز کمدی‌های واقعاً عالی را ندارد. هوئرتون بهترین تلاش خود را می‌کند و حتی در ارائه خطوط کاملاً احمقانه، بسیار خوب است؛ پتن اسوالت همانقدر دوست‌داشتنی است که همیشه بوده است. اما مگر اینکه در برنامه خود جای خالی داشته باشید و ضعف‌تان برای کمدی‌های شبیه SNL باشد، شاید بخواهید این کلاس را رد کنید.