من احساس بدی دارم.

تولید شده توسط ایمی پولر، من احساس بدی دارم یک مجموعه کمدی در مورد زنی است که همه چیز را دارد و هر کاری از دستش برمی‌آید انجام می‌دهد تا خودش را سر پا نگه دارد. ایمت کامالا-سویتزر (سارایو بلو) همسر صمیمی و حامی دیوید (پل آدلستین) و مادری دلسوز برای سه فرزندشان است. اما زندگی در خانه هر چیزی به جز ساده بودن است، به خصوص وقتی که پدرش سانی و مادر نقادش مایا (به ترتیب بازی برایان جرج و مادهور جفری) در نزدیکی آنها زندگی می‌کنند. در همین حال، شغل تمام وقت ایمت به عنوان سرپرست هنرمندان شرکت بازی‌های ویدیویی ساختگی Bay Area Game Punch او را سرگرم نگه می‌دارد. این موضوع که او به عنوان تنها هنرمند زن، باید با همکاران عجیب و غریب و مردسالار مثل چویی (جیمز باکلی)، نورمن (زک چری) و گریف (جانی پمبرتون) کار کند، کمکی به او نمی‌کند. در حالی که او هر روزه راه خود را پیدا می‌کند، مثل همه مرتکب اشتباه می‌شود و سعی می‌کند تا احساس گناه نکند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد برخی از چالش‌هایی که ایمت به عنوان یک مادر شاغل با آن مواجه است، صحبت کنند. آیا تجربیات او منعکس‌کننده‌ی چالش‌هایی است که بیشتر زنان در موقعیت‌های مشابه با آن مواجه هستند؟
• چه پیامی در مورد توانایی زنان در هماهنگی میان زندگی کاری موفق و زندگی خانوادگی در این فیلم وجود دارد؟ چه چیزهایی در این فیلم وجود دارد که به شخصیت اصلی در این روند کمک می‌کند؟

والدین باید بدانند که من احساس بدی دارم یک کمدی است که چالش‌های تعادل میان کار و خانواده را از دیدگاه یک زن هندی آمریکایی نشان می‌دهد. در این فیلم برخی کنایه‌های جنسی قوی، برخی الفاظ نامناسب (از جمله سانسور و محو کردن دهان‌ها) و نوشیدن (شراب، آبجو و مشروبات الکلی) وجود دارد. همچنین گاهی فریاد کشیدن، برخی تصادفات خنده‌دار (با جراحات بعدی) و شوخی‌های جنسی فراوان در محل کار ایمت وجود دارد.

این مجموعه سرگرم‌کننده اما ناقص، دشواری‌های روزمره در هماهنگ کردن زندگی حرفه‌ای موفق و زندگی خانوادگی پر مشغله را به تصویر می‌کشد. از اِمِت که برای ۲۰ دقیقه به خانه خالی همسایه می‌رود تا بعد از کار سرش خلوت شود و بتواند با مسائل خانه کنار بیاید، تا دروغ‌های آشکار به بچه‌ها برای حفظ آرامش، همه این‌ها نشان‌دهنده نگرانی‌ها، تنش‌ها و ناراحتی‌هایی است که زنان در تلاش برای برآورده کردن تعهدات شخصی و حرفه‌ای‌شان تجربه می‌کنند.در حالی که صدای برنامه قطعاً زنانه است، اما از ارائه‌ی یک دستور فمینیستی واضح بازمی‌ماند. شخصیت ایمت قوی است اما در معرض شوخی‌های بی‌پایان مردسالارانه قرار می‌گیرد که هدف از آن‌ها ایجاد خنده در صحنه‌های محل کار است. در همین حال، او اغلب به نظر می‌رسد که مسئولیت اصلی را در مدیریت کودکان و حفظ همبستگی خانواده در میان آشفتگی‌های ناشی از سریال‌های کمدی بر عهده دارد. در نهایت، سریال «من احساس بدی دارم» پر از خنده است، اما آنچه قرار است از آن بگیریم توسط ابزارهای کمدی خود مبهم می‌شود.