شکنندگی

فنتون میکز، (با بازی متیو مک‌کانهی) جوانی آشفته‌حال، وارد اداره اف‌بی‌آی می‌شود و ادعا می‌کند که هویت قاتل سریالی معروف به "دست‌های خدا" را می‌داند. داستان در فلش‌بک روایت می‌شود. فنتون از بزرگ شدن در خانه‌ای نسبتاً شاد با پدرش (با بازی بیل پاکستون) و برادر کوچکترش آدام می‌گوید. سپس یک شب، او بچه‌ها را از خواب بیدار می‌کند تا به آن‌ها بگوید که در دوران آخرالزمان زندگی می‌کنند و خداوند خانواده آن‌ها را برای جستجو و نابودی شیاطین انتخاب کرده است. شیاطین شبیه انسان‌های معمولی هستند، اما پدر تفاوت آن‌ها را می‌داند -- او می‌تواند گناهان آن‌ها را در لحظه‌ای که آن‌ها را با دست‌هایش لمس می‌کند و نابود می‌کند، ببیند. او از تبر و لوله‌ای که به‌طور الهی انتخاب شده‌اند برای "نابودی" واقعی شیاطین استفاده می‌کند. آدام، جوان‌تر و متدین‌تر از برادران، حرف‌های پدرش را باور می‌کند و بلافاصله خود را در نقش انتقام‌جوی الهی قرار می‌دهد. فنتون، بزرگ‌تر، تردیدهایش را مخفی نگه می‌دارد تا زمانی که پدرش واقعاً زنی را به خانه می‌آورد و او را در مقابل فرزندانش اعدام می‌کند. فنتون وحشت‌زده می‌شود، اما مجبور به ایفای نقش فعال‌تری در شکار "شیاطین" می‌شود. پدر متوجه می‌شود که برای پسرش دشوار است تا نقش جدیدش را در جهان بپذیرد. با این حال، هرچه فنتون بیشتر مقاومت می‌کند، پدرش اقدامات سخت‌گیرانه‌تری انجام می‌دهد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد واکنش آدام و فنتون به افشاگری‌های پدرشان صحبت کنند. اگر پدر یا مادرتان به شما می‌گفتند که خداوند به آنها دستور داده است تا مجرمان را بکشند، چه واکنشی نشان می‌دادید؟ جنبه‌ای آزاردهنده در فیلم این است که گویی بینش‌های پدر واقعی است و خداوند واقعاً افرادی را برای کشتن اشخاص شرور با تبر انتخاب کرده است. خانواده‌های با هر عقیده و مذهبی می‌توانند در مورد تفاوت بین نمایش فیلم و مذهب در دنیای واقعی بحث کنند.

بسیاری از کودکان از دیدن صحنه‌ای که پدری مهربان دیوانه می‌شود و به قاتلی روانی تبدیل می‌گردد، و همچنین از پیامدهای آن برای خانواده، آشفته خواهند شد. در میان این صحنه‌های تکان‌دهنده و پرتنش، لحظات شوک‌آور و پراسترسی وجود دارد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

فیلم‌های ترسناک زیادی در مورد خانواده‌ها ساخته شده‌اند، چرا که خانواده جایی است که ما در آن بیشترین حساسیت را داریم؛ این فیلم ناهمگون از این آسیب‌پذیری سوءاستفاده می‌کند اما در نهایت رضایت‌بخش نیست. پیش‌فرض واقعاً وحشتناک این فیلم توسط نویسندگی دست و پا چلفتی آن تضعیف می‌شود، که طرح را حتی غیرقابل باورتر می‌کند. دیالوگ‌ها پر از جملات کلیشه‌ای و تکراری است مثل "گاهی اوقات حقیقت باور نکردنی است." دیالوگ‌ها در بسیاری از موارد به طور غیرعمدی خنده‌دار هستند، به خصوص وقتی که بیل پاکستون با دقت در مورد طرح دیوانه‌وارش توضیح می‌دهد. آنچه که قرار است لحنی سرد و واقعی باشد، بیشتر شبیه خواندن سرد و بی‌روح فیلمنامه به نظر می‌رسد.این بدان معنا نیست که فیلم ترسناک نیست. «تخریب‌ها» وحشتناک‌اند. این واقعیت که ما بدترین قسمت‌ها را نمی‌بینیم، جزئیات تصویری را به تخیل ما واگذار می‌کند. صحنه‌های فنتون در زیرزمین بسیار آزاردهنده است. اما آزاردهنده‌ترین جنبه داستان این است که قتل‌ها در مقابل پسران جوان رخ می‌دهد و توسط پدری محبوب انجام می‌شود. همانطور که آلفرد هیچکاک در مورد مرگ یک کودک در یکی از فیلم‌های اولیه‌اش گفت، «سوءاستفاده از قدرت سینمایی بود». برای فیلمی به پوچی فریلتی، به سادگی هیچ بهانه‌ای وجود ندارد.