فیلم اسرار واتیکان

آنجلا (با بازی اولیویا دادلی) دختری معمولی است با یک دوست پسر مهربان (با بازی جان پاتریک آمِدوری) و یک پدر دلسوز (با بازی داگری اسکات). وقتی برای تولدش سورپرایزش می‌کنند، خوشحال‌تر از این نمی‌شود تا اینکه دستش را با چاقوی کیک می‌برد و مجبور می‌شود به بیمارستان برود تا بخیه کند. بعد از این اتفاق، رفتارش عجیب می‌شود و اتفاقات ترسناک و غیرمعمولی دور و برش می‌افتد. یک کلاغ از پنجره اتوبوس رد می‌شود و زخمش را نوک می‌زند. عمداً با ماشین تصادف می‌کند. در بیمارستان، بیماران دیگر به طرز ترسناکی خشن می‌شوند. پدر لوزانو (با بازی مایکل پنیا) که کشیشی مهربان است، شروع به شک کردن می‌کند که نیروهای شیطانی در کارند و یک کاردینال (با بازی پیتر اندرسون) از واتیکان می‌آید تا مراسم اخراج شیطان را انجام دهد. اما هیچکس نمی‌تواند هویت واقعی هیولا را حدس بزند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در فیلم «نوارهای واتیکان» صحبت کنند. فیلم چه چیزهایی را نشان می‌دهد و چه چیزهایی را نشان نمی‌دهد؟ چگونه از خشونت برای روایت داستان استفاده می‌کند؟ آیا فکر می‌کنید همه‌ی این موارد برای روایت داستان ضروری است؟ تاثیر خشونت در رسانه‌ها بر کودکان چیست؟
• آیا این فیلم ترسناک است؟ چه چیزی این زیرژانر (تسخیر شیطانی) از فیلم‌های ترسناک را جذاب می‌کند؟ چگونه با دیگر فیلم‌های تسخیر شیطانی مقایسه می‌شود؟
• بر اساس این فیلم، پرستش بت غلط به چه معناست؟ آیا این اتفاق در زندگی روزمره هم می‌افتد؟ اگر بله، چگونه؟

والدین باید بدانند که فیلم واتیکان تِیپز، فیلمی ترسناک درباره تسخیر توسط شیاطین است. این فیلم پر از صحنه‌های ناگهانی و ترسناک است و شامل تصاویری از خونریزی، زخم‌ها و اندام‌های از جا دررفته است. پرندگان به انسان‌ها حمله می‌کنند و مردم با یکدیگر می‌جنگند و سعی می‌کنند به خودشان آسیب برسانند (مردی لامپ‌ها را در چشمانش می‌شکند). یک زوج یکدیگر را می‌بوسند و مرد باسن زن را می‌گیرد. همچنین در فیلم به رابطه جنسی دهانی و یک روسپی اشاره شده است. الفاظ رکیک در فیلم بسیار کم است و تنها چند بار از کلمه «ass» استفاده شده است. کارگردان فیلم، مارک نوولداین، طرفداران خاص خود را دارد و این موضوع ممکن است نوجوانان علاقه‌مند به سینما را جذب کند. اما این فیلم می‌تواند بحث‌هایی را در مورد خطرات بت‌های دروغین به وجود بیاورد. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

مارک نوولاین کارگردان به خاطر فیلم‌های عجیب و غریب و پرتحرک فرقه‌ای‌اش معروف است، اما این فیلم، با وجود پایان شوک‌آورش، نمی‌تواند محدودیت‌های ژانری را که با فیلم جن‌گیر (۱۹۷۳) به اوج خود رسید، پشت سر بگذارد. فیلم اسناد واتیکان با این ایده شروع می‌شود که واتیکان مدرک ضبط‌شده‌ای از ده‌ها تسخیر دارد، اما بعد بر روی یک نمونه نسبتا کسل‌کننده تمرکز می‌کند.علاوه بر مکانیسم‌های معمول داستان، نولداین – که برای اولین بار بدون شریک خلاقش، برایان تیلور، کار می‌کند – چند ایده کوچک و جدید را وارد می‌کند (مثل تخم‌مرغ‌هایی که در دهان قربانی ظاهر می‌شوند)، اما سبک معمول و پرشور او از بین رفته و با رویکردی ساکن و خاکستری جایگزین شده است. بازیگران هم به نظر می‌رسد به همان اندازه گیر کرده‌اند. داگری اسکات بیچاره، به‌خصوص، فقط می‌تواند همان خطوط خسته‌کننده را بارها و بارها تکرار کند، اگرچه پنا کیفیتی زمینی به فیلم می‌دهد. پایان‌بندی واقعا غیرمنتظره است و ممکن است برخی طرفداران ژانر وحشت را راضی کند، اما متاسفانه مسیر رسیدن به آن فرسوده و تکراری است.