اجرای زنده گریس!

بر اساس نمایش محبوب برادوی دهه 1970 که به یک فیلم پرفروش تبدیل شد، گریس: لایو! داستان آشنای عاشقان دبیرستانی دهه 1950 را روایت می‌کند. دنی زوکو (آرون تویت) رهبر یک گروه گریسر به نام تی-بردز است؛ سندی (جولیان هاف) دختر جدید و "خوب" در دبیرستان ریدل است. این دو سابقه آشنایی دارند: در تابستان، در تعطیلات با هم ملاقات و قرار می‌گذارند. اما در مدرسه، از دو دنیای متفاوت می‌آیند. سندی در میان تشویق‌کنندگانی مثل پتی سیمکاکس پرانرژی (ال مک‌لمور) راحت‌تر است، در حالی که دنی برای خودش یک گروه راحت شامل تی-بردز و اعضای گروه دخترانه وابسته به آن، پینک لیدی‌ها، ساخته است. آیا عشق می‌تواند از این مرزهای دبیرستانی عبور کند؟ برای فهمیدن این موضوع، باید خیلی آواز خواند و رقصید.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نگاه این موزیکال به رابطه جنسی صحبت کنند. چرا دختران به خاطر برقراری رابطه جنسی مورد سرزنش قرار می‌گیرند اما پسران نه؟ چرا پسران به رابطه جنسی فکر می‌کنند اما دختران نه؟ دیدگاه امروزی در مورد رابطه جنسی چگونه است؟
• موزیکال‌ها اغلب نوستالژیک هستند و با احساس به دوره‌ای از گذشته نگاه می‌کنند. چرا؟ چه چیزی در نوستالژی وجود دارد که آن را به خواندن و رقصیدن نزدیک می‌کند؟
• شما فیلم گریس را دیده‌اید؟ این نمایش چطور با آن مقایسه می‌شود؟ چه چیزهایی اضافه شده است؟ چه چیزهایی حذف شده است؟ کدام را بیشتر می‌پسندید؟

والدین باید بدانند که گریس: لایو! نسخه فیلم‌برداری‌شده‌ای از یک نمایش زنده صحنه‌ای است که بر اساس فیلم محبوب دهه ۱۹۷۰ ساخته شده است. کسانی که فقط آهنگ‌های گیرا و نوستالژی دهه ۱۹۵۰ را به یاد می‌آورند، ممکن است از تحریک‌آمیز بودن این نمایش شگفت‌زده شوند، که عمدتاً حول یک رمانس می‌چرخد که در آن شریک مرد به طور مداوم از شریک زن خود التماس رابطه جنسی می‌کند. در این نمایش، آهنگ‌ها، جوک‌ها و ارجاعات جنسی وجود دارد که معمولاً به صورت پسران «به دست آوردن» و دختران «تسلیم شدن» فریم‌بندی می‌شوند، پیام‌هایی که والدین ممکن است از شنیدن آن توسط دختران و پسران جوان خوششان نیاید. برخی از الفاظ زشت اغلب بار جنسی دارند، مانند «من را بخور». سایر ناسزاهای نیمه‌کامل شامل «خرت و پرت» می‌شود. خشونت و درگیری‌های دوستانه میان دوستان مرد گاهی به نزاع گروهی با دیگران، از جمله «نردهای» خارج از گروه، تبدیل می‌شود. یک شخصیت «چاق» به طور مداوم غذا می‌خورد. چند ارجاع به نوشیدن الکل توسط افراد زیر سن قانونی وجود دارد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

با دنبال کردن هیجان‌انگیز و نمای جرثقیل که در پشت صحنه می‌چرخد و سپس به صحنه‌های خیابانی زوم می‌کند، این نمایش از ترانه‌ها و درام‌های مشهور به بهترین شکل استفاده می‌کند (با وجود پیام‌های قدیمی و منسوخ‌شده). اولین نکته‌ای که متوجه می‌شوید این است که این نمایش فقط یک اجرای ساده و معمولی نیست، در افتتاحیه موزیکال است که یک استدی‌کم ستاره راک جسی جی را دنبال می‌کند در حالی که او ترانه تم را می‌خواند - در اطراف دکورها، از اتاق‌های لباس‌ها، از کنار مناظر و اعضای گروه، و سپس به سمت خیابان، جایی که بازیگران در باران با چتر بازی می‌کنند. این یک افتتاحیه پرانرژی است، که نشان می‌دهد این نمایش قصد دارد از جادوی صحنه به بهترین شکل استفاده کند. طرفداران فیلم دهه ۱۹۷۰ نیز متوجه خواهند شد که ترانه‌هایی که فقط در موسیقی متن فیلم وجود داشتند، ظاهر می‌شوند (اجرای مهمانی خواب "فریدی عشق من" یکی از نقاط اوج است)، در حالی که ترانه‌های دیگر حذف شده‌اند (دیگر "عاشق بی‌امید" وجود ندارد). برخی ترانه‌ها به طور عجیبی ویرایش شده‌اند؛ ارجاعات به "واگن گربه" حذف شده‌اند، اما ریتزو (ونسا هاجنز) هنوز به یک پسر "فلاگینگ هیز لاگ" اشاره می‌کند.همه اینها به یک نمایش تبدیل می‌شود که فقط کمی کمتر از فیلم تحریک‌آمیز است و هنوز پیام بحث‌برانگیز آن را دارد که رابطه جنسی یک مبارزه بین مردان و زنان است که زنان را شرمنده و آسیب‌دیده می‌کند وقتی که "تسلیم" می‌شوند. با این حال، برای بینندگانی که به اندازه کافی بزرگ هستند تا این موقعیت زن‌ستیزانه را درک و کنار بگذارند، آهنگ‌ها، رقص‌ها و شخصیت‌ها بسیار سرگرم‌کننده هستند، و این باعث می‌شود که تماشای آن برای کل خانواده، از نوجوانان به بالا، سرگرم‌کننده باشد.