روما

در شهر مکزیکو، در سال ۱۹۷۱، کلئو (یالیتزا آپاریسیو) به عنوان خدمتکار برای یک خانواده در محله روما، که یک محله نمادین طبقه متوسط در مکزیکو سیتی است و به عنوان کولونیا روما نیز شناخته می‌شود، کار می‌کند. کلئو رابطه خوبی با سه فرزند خانواده دارد که از آن‌ها مراقبت می‌کند، و به نظر می‌رسد همه چیز به خوبی پیش می‌رود، با وجود تفاوت‌های واضح اجتماعی-اقتصادی در خانه (کلئو و آدلا، خدمتکارها، در یک اتاق کوچک زندگی می‌کنند و نمی‌توانند شب‌ها چراغ‌ها را روشن بگذارند، در حالی که کارفرمایان آن‌ها فضای بسیار راحتی با انواع امکانات دارند). اما رابطه زن و شوهر تحت فشار است و قبل از اینکه شوهر خانه را ترک کند، سوفیا (مارینا د تاویرا) مسئولیت را بر عهده می‌گیرد. در همین حال، کلئو با مرد جوانی به نام فرمین (خورخه آنتونیو گوئررو) آشنا می‌شود و باردار می‌شود. فرمین ناپدید می‌شود، اما سوفیا با مهربانی موافقت می‌کند که در دوران بارداری به کلئو کمک کند. کلئو فرمین را پیدا می‌کند، اما او کلئو را رد می‌کند و هرگونه دخالت را انکار می‌کند. کلئو و سوفیا از پیشینه‌های بسیار متفاوتی می‌آیند، اما آن‌ها تصمیم می‌گیرند برای بزرگ کردن بچه‌ها با هم همکاری کنند. در همین حال، اعتراضات دانشجویی در سراسر شهر به خشونت کشیده می‌شود و در نهایت به آنچه که اکنون به عنوان کشتار کورپس کریستی شناخته می‌شود، تبدیل می‌شود (تنها سه سال پس از یک دوره خشونت‌آمیز دیگر در تلاتلولکو). و کلئو خود را در مواجهه با ترس‌های عمیق خود در بیش از یک مورد می‌یابد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در فیلم روما صحبت کنند. آیا این خشونت شدید است؟ آیا تکان‌دهنده است؟ کارگردان چگونه این واکنش‌ها را به وجود آورده است؟
• فیلم رابطه جنسی را چگونه به تصویر می‌کشد؟ چه ارزش‌هایی منتقل می‌شود؟ آیا رابطه جنسی عواقبی دارد؟
• آیا کلئو یک الگوی مناسب است؟ چرا یا چرا نه؟ آیا او با وقار و شایستگی به تصویر کشیده شده است؟ نقش او/زندگی‌اش چه چیزی در مورد اهمیت هر شغل به ما می‌گوید؟
• در این فیلم مردان چگونه به تصویر کشیده شده‌اند؟ رفتار آنها چگونه است؟ آیا رفتاری از مردان وجود دارد که ارزش الگوبرداری داشته باشد؟ از این رفتار چه چیزی می‌توان آموخت؟
• چرا فکر می‌کنید خدمتکاری مثل کلئو (که الهام‌گرفته از پرستار دوران کودکی آلفونسو کوارون، کارگردان فیلم، است) تاثیر عمیقی روی بچه‌هایی که از آن‌ها مراقبت می‌کند، می‌گذارد؟ نقش او در زندگی آن‌ها چطور به قدردانی و تشکر آن‌ها از او ارتباط پیدا می‌کند؟

والدین باید بدانند که «روما» یک درام به زبان‌های اسپانیایی و میکستک (گویش بومی در برخی از مناطق مکزیک) با زیرنویس انگلیسی است که توسط آلفونسو کوارون، کارگردان برنده جایزه اسکار (هری پاتر و زندانی آزکابان، جاذبه) ساخته شده است. این فیلم داستان خدمتکاری و خانواده آشفته‌ای را که با آن‌ها زندگی می‌کند، در حدود سال‌های ۱۹۷۱-۱۹۷۲ روایت می‌کند. این فیلم یک شاهکار زیبا و تاثیرگذار است، اما شامل برخی محتوای بالغانه است. صحنه‌ای وجود دارد که در آن یک تظاهرات دانشجویی به خشونت کشیده می‌شود؛ اسلحه کشیده می‌شود و شخصیت‌ها مورد اصابت گلوله قرار گرفته و کشته می‌شوند. مقداری خون نشان داده می‌شود. همچنین تنش، بحث و فریاد وجود دارد. یک دنباله طولانی از برهنه‌گرایی کامل به نمایش گذاشته می‌شود، در حالی که یک مرد برهنه حرکات هنرهای رزمی خود را نشان می‌دهد. بوسیدن نشان داده می‌شود و رابطه جنسی به طور ضمنی مطرح می‌شود. کلمات زشت و رکیک مانند «ش*ت» و «اف» استفاده شده است (در زیرنویس‌ها به طور کامل نوشته شده است). شخصیت‌ها در موقعیت‌های اجتماعی الکل مصرف می‌کنند، عمدتا در یک مهمانی سال نو، و سیگار می‌کشند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت نام کنید.

کارگردان آلفونسو کوارون به بهترین شکل ممکن، پس از فیلم فوق‌العاده جاذبه، به دوران کودکی خود بازمی‌گردد تا این سرود عاشقانه را به زنانی که او را پرورش داده‌اند تقدیم کند. این فیلم، شکوه بصری بلورین و شاعرانه‌ای است که کنترل کامل و بی‌دردسر کوارون بر نور، فضا و ریتم را به نمایش می‌گذارد. یادآور فیلم‌هایی مانند طلوع و شب شکارچی، و همچنین استادان اروپایی مانند برسون، فلینی و آنتونیونی است. اما از نظر موضوعی، کاملاً متعلق به کوارون است، زیرا او شخصیت‌های خود را در فضایی به‌طور شگفت‌انگیزی زیبا، عظیم و گاهی تهدیدآمیز دنبال می‌کند. او به استفاده از سبک امضای خود، یعنی سکانس‌های طولانی و بدون وقفه ادامه می‌دهد، و در حالی که پیش از این مهارت خود را در استفاده از رنگ ثابت کرده بود، در اینجا استفاده او از سیاه و سفید نشان می‌دهد که او در کار با سایه‌ها و بافت‌ها نیز مهارت دارد. (سکانس افتتاحیه، با انعکاس یک هواپیما در برکه‌ای روی کف زمین، بسیار زیبا است.) و بازسازی دقیق او از کلونیای رومای اوایل دهه ۷۰ میلادی، بی‌نقص است، از موسیقی و غذا تا خودروها و استفاده از عبارات بسیار مکزیکی.کلئو، که نماینده واقعیت میلیون‌ها کارمند خانگی در آمریکای لاتین است که اساسا همه کارهای خانه را انجام می‌دهند، از بیدار کردن بچه‌ها صبح تا نظارت بر آنها در شب، شخصیتی کنجکاو است. او ظاهرا بی‌تفاوت است، انگار خجالتی است و احساساتش را نشان نمی‌دهد. اما وقتی این کار را می‌کند، ملایم و تاثیرگذار است. در فیلم رما، او را از هفت‌خوان رد می‌کنند، اما مثل داستان‌های دیگر کوارون از زنان (مثل داستان شاهزاده کوچولو، جاذبه و غیره)، رویکرد او ظریف و محبت‌آمیز است؛ او هرگز نمی‌کوبد. آزمایش‌ها و سختی‌های کلئو با نشانه‌های کوچکی مثل زلزله کوچک در بیمارستان یا آتش‌سوزی، که تقریبا پیشنهادهای غیرمستقیم درگیری هستند، پیش‌بینی می‌شوند. حتی لحظات شدید، مثل وقتی که تظاهرات به شورش خشونت‌آمیز تبدیل می‌شود یا کلئو زایمان می‌کند، به گونه‌ای مدیریت می‌شوند که انگار بیننده در شوک یا ناباوری است. فیلمساز در طرف ما است و سعی نمی‌کند ما را بکوبد. تاثیرگذارترین و به یادماندنی‌ترین لحظات، لحظات کوچک و گذرای شادی و زیبایی هستند، لمس‌هایی که رما را به شاهکار دیگری از کوارون تبدیل می‌کنند.