شهاب سنگ

دل (جاستین لانگ) در حالی که در صف انتظار برای دیدن بارش شهابی در گورستان هالیوود فوراور در لس آنجلس است، با کیمبرلی (امی راسوم) ملاقات می‌کند. دل در جلوی دوست پسر خوش تیپ اما متکبر کیم (اریک وینتر) ایستاده است، و نمی‌تواند از وسواسش نسبت به این واقعیت که کیم برای چنین مردی زیبا اما سطحی، خیلی خوب است، دست بکشد. اما داستان عشق در فیلم COMET به صورت خطی از آن لحظه پیش نمی‌رود؛ در عوض، بین مراحل مختلف رابطه دل و کیم در حرکت است -- نگاه‌هایی از آنها به صورت نامرتب و همزمان ارائه می‌دهد. در یک صحنه، آنها در ابتدای رابطه خود در گورستان هستند؛ در صحنه دیگر، بعد از جدایی با هم ملاقات می‌کنند -- فقط برای اینکه در صحنه بعدی در یک اتاق هتل در پاریس باشند، در حالی که دل در حال فکر کردن به پیشنهاد ازدواج است و کیم در مورد همه چیز اشتباه در رابطه‌شان فکر می‌کند. در حالی که آنها نقاط عطف مختلف در زندگی مشترک خود را طی می‌کنند، واضح است که چه چیزی درست بوده و چه چیزی اشتباه بوده است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد رویکرد غیرخطی داستان کمد، و اینکه آیا در القای احساس فراگیر بودن رمانس موفق بوده است، صحبت کنند. آیا رویکردی مستقیم‌تر موثرتر بود؟ آیا می‌توانید فیلم‌های دیگری را به یاد بیاورید که رویکردی غیرمعمول در روایت داستان داشته باشند؟
• درباره نحوه نمایش رابطه در فیلم صحبت کنید. آیا باورپذیر است که این زوج با هم باشند؟ آیا یکی از آنها نسبت به دیگری دوست‌داشتنی‌تر است؟
• فیلم مصرف الکل و مواد مخدر را چگونه به تصویر می‌کشد؟ آیا پیامدهای واقع‌گرایانه‌ای دارد؟

والدین باید بدانند که کامت یک فیلم رمانتیک غیرمعمول است که رویکرد غیرخطی به رابطه یک زوج دارد و نشان می‌دهد که چگونه دستاوردهای مهم بر آینده داستان عشق آن‌ها تأثیر گذاشته است. زبان تند (استفاده زیاد از کلمات فحش)، صحنه‌های جنسی (بوسیدن، اشاره به رضایت و صحنه‌ای از تعویض لباس در تختخواب) و مصرف تفننی مواد مخدر (ماری‌جوآنا) باعث می‌شود که این فیلم درام برای والدین و نوجوانان بالغ مناسب‌تر باشد، اما برای بینندگان جوان‌تر نه. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

سام اسماعیل، نویسنده و کارگردان، در اولین فیلم بلند خود قطعا جاه‌طلب است: غیرخطی، پرحرف و محدود به دو شخصیت، هر دو از بازیگران آشنا اما نه کاملا از فهرست A. لانگ و روسوم به نقش‌های خود متعهد هستند، اما حتی یک رمان عاشقانه جدی هم نیاز دارد که مخاطبان در زوج آن سرمایه‌گذاری کنند، و این دشوار است، وقتی بیشتر وقت تماشاگران می‌خواهند آنها فقط حرف زدن را متوقف کنند. بحث و جدل و شوخی‌های مداوم آنها بهتر است با طنز و بذله‌گویی ارائه شود تا با طعنه و تحقیر. این رمان عاشقانه همچنین فاقد شیمی است؛ با وجود همه بوسه‌ها، بین بازیگران بسیار کم حرارت وجود دارد.اگرچه فیلمنامه اسماعیل می‌توانست از ویراستار بهتری بهره ببرد، او با جلوه‌های بصری و بازی‌هایی که از ستارگانش گرفته است، استعداد خود را نشان می‌دهد، که هر دو در تهیه این فیلم مستقل کمک کردند. شاید این داستان عاشقانه هیپی برای مخاطبان نسل هزاره در اواخر نوجوانی و اوایل دهه بیست زندگی‌شان بهتر باشد، اما والدین ممکن است در سرکوب چشم‌غره رفتن‌ها در مقابل حرف‌های خودخواهانه دل که در مورد تقریباً همه چیز حرف می‌زند (اگرچه همه چیز به حماقت دیگران برمی‌گردد) و ناتوانی کیم در تصمیم‌گیری در مورد آنچه از رابطه می‌خواهد، کار سختی داشته باشند. برای یک رمان عاشقانه غیرمتعارف بهتر، (۵۰۰) روز سامر را ببینید.