این ۴۰ است.

پیتر (پل راد) و دبی (لسلی من) مدت زیادی است که ازدواج کرده‌اند — به اندازه‌ای که دو دختر دارند، دو شغل که تا حدودی کمتر از موفق هستند، یک خانه بزرگ و یک وام مسکن بزرگ. آن‌ها مدت زیادی با هم بوده‌اند، به طوری که شور و شوقشان رو به افول است و گاهی اوقات بیشتر احساس هم‌اتاقی می‌کنند تا عاشقان. فیلم این ۴۰ سالگی، اثر جاد آپاتو، که بر هفته‌ای تمرکز دارد که پیتر و دبی هر دو در آن تولد مهمی دارند، درباره مسائلی است که زوج‌های میانسال احساس می‌کنند، زمانی که ازدواجشان شبیه یک شراکت تجاری به نظر می‌رسد و بزرگ کردن بچه‌ها و اداره خانه مثل یک شغل دوم است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه به تصویر کشیدن ازدواج در فیلم این ۴۰ سالگی صحبت کنند. آیا رابطه پیت و دبی واقع‌گرایانه به نظر می‌رسد؟ آیا به نظر سالم می‌رسد؟ چگونه با ازدواج‌های دیگر در فیلم‌ها مقایسه می‌شود؟
• آیا می‌توان گفت که پیت و دبی والدین خوبی هستند؟ روابط آن‌ها با فرزندانشان در مقایسه با روابطشان با پدران خود چگونه است؟
• آیا این واقعیت که این فیلم یک کمدی است، باعث می‌شود موضوعاتی که به آن می‌پردازد، جدی‌تر به نظر برسند؟ آیا صحنه‌های طنزآمیز باعث می‌شوند فیلم‌هایی مثل این خنده‌دارتر به نظر برسند، یا اینکه از حد معمول فراتر می‌روند؟
• آیا سبک زندگی پیت و دبی قابل درک است؟ آیا ثروتمند بودن آنها باعث می‌شود که مشکلاتشان کمتر همدلانه به نظر برسد؟

والدین باید بدانند که این فیلم تا حدی دنباله‌ای بر فیلم کمدی موفق جاد آپاتو، یعنی حامله است. در این فیلم، شخصیت‌های فرعی آن فیلم، یعنی دبی (با بازی لسلی من) و پیت (با بازی پل راد) را دنبال می‌کنیم که به میان‌سالی می‌رسند و شروع به غفلت از ازدواج و یکدیگر می‌کنند. این فیلم، آپاتو کلاسیک است که طنزهای زننده را با لحظات احساسی ترکیب می‌کند، گاهی در یک صحنه، به روشی که هم واقع‌گرایانه و هم سرگرم‌کننده به نظر می‌رسد. در این فیلم، به وفور به موارد جنسی و لحظات صمیمی (هرچند نه برهنگی واقعی فراتر از سینه‌های یک زن) اشاره شده است. همچنین به سکس دهانی، طنزهای گرافیکی مربوط به توالت، صحنه‌ای از بزرگسالان که با کلوچه‌های حاوی ماری‌جوآنا بسیار مست می‌شوند، نوشیدن و سیگار کشیدن، بدرفتاری کودکان و نوجوانان و تعداد زیادی الفاظ رکیک (مثل فحش‌های «فاک» و «شیت» و خیلی موارد دیگر) اشاره شده است. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

آپاتو در اینجا به‌وضوح در جایگاه راننده قرار دارد و شکاف‌هایی در ازدواجی که واقعی به نظر می‌رسد را نشان می‌دهد، در حالی که همچنان خنده‌های زیادی را به ارمغان می‌آورد. راد و مان شیمی فوق‌العاده‌ای دارند و وقتی با هم بحث می‌کنند، احساس می‌شود که دو نفری هستند که به‌خوبی یکدیگر را می‌شناسند و واقعا از هم خسته شده‌اند. این موضوع به‌تنهایی و نگاهی به دختران آپاتو و مان، که نقش فرزندان پیت و دبی را به‌خوبی ایفا می‌کنند، باعث می‌شود که تماشای این فیلم ارزش داشته باشد.فقط انتظار نداشته باشید که زمین‌لرزه‌ای از بینش‌ها یا هر نوع دیدگاه منحصر به فرد و غیرمعمولی که این فیلم را به سطح شاهکار کمدی برسونه، اتفاق بیفته. این فیلم همه جزئیات رو رعایت کرده: شوخی‌های لازم درباره سالخوردگی (و ترس از اعلام سن واقعی)، دعواهای بین دو خواهر، همه اینها در فیلم هست. اما امکان ساختن فیلمی واقعا خنده‌دار و در عین حال عمیق وجود داره. (به فیلم‌های استیو مارتین نگاه کنید، یا بیشترشون رو.) این فیلم، اون چیزی که باید باشه، نیست.