آن یکی که برای تو نوشتم

بن (چیان جاکسن) قصد نداشت که یک باریستا شود، اما بعد از ناکامی در حرفه آهنگسازی، مجبور به مدیریت یک کافه محلی برای حمایت از خانواده‌اش شده است. بدون اطلاع او، دختر ده ساله‌اش، گریسی (اوی لیک)، او را در یک برنامه تلویزیونی واقع‌نمای به نام «آهنگ» ثبت‌نام می‌کند. بعد از اصرار مدیر سابقش، میکِی (کوین پولاک)، بن در مسابقه شرکت می‌کند و به طور غیرمنتظره‌ای دور اول را برنده می‌شود. اما با سخت‌تر شدن رقابت، بن باید تصمیم بگیرد که آیا هر کاری را برای برنده شدن انجام خواهد داد یا به اصول خود پایبند خواهد ماند و خطر از دست دادن رویایش را دوباره خواهد پذیرفت.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد برنامه‌های واقع‌نمای تلویزیونی مانند آمریکن آیدل و دِ وویس صحبت کنند. چرا این برنامه‌ها تا این حد محبوب هستند؟ چه چیزی در مورد آنها جذاب است؟
• آیا فکر می‌کنید برای محبوب شدن باید خودتان را تغییر دهید؟ آیا محبوب بودن به قدری مهم است که بخواهید خودتان را تغییر دهید؟ چرا، یا چرا نه؟
• موسیقی فیلم را دوست داشتید؟ آیا فکر می‌کنید آهنگ‌های برنامه واقع‌نمای تلویزیونی شبیه آهنگ‌های پاپ واقعی هستند؟ چرا، یا چرا نه؟

والدین باید بدانند که «آن یکی که برای تو نوشتم» یک درام خانوادگی پر از موسیقی است در مورد مردی که شانس خود را برای تحقق رویاهایش امتحان می‌کند با شرکت در یک مسابقهٔ واقعی ترانه‌نویسی. در این فیلم چند کلمهٔ نامناسب (مثل «لعنتی»، «جهنم»، «خر» و «خرت و پرت») به کار رفته و یکی از شخصیت‌ها یک بطری آبجو می‌خورد و یک بستهٔ شش‌تایی آبجو در دست دارد. همچنین چند بوسه بین یک زوج متأهل وجود دارد و مکالمه‌ای که در آن یک بزرگسال به یک کودک توضیح می‌دهد که «گروهی‌ها» دخترانی هستند که دوست دارند موسیقی‌دان‌ها را ببوسند. در این فیلم به برنامه‌های تلویزیونی و شبکه‌های اجتماعی محبوب (مثل توییتر، فیسبوک و آمریکن آیدل) هم اشاره شده است. والدین پیام اصلی فیلم را که می‌گوید برای موفق شدن و دنبال کردن رویاهایتان لازم نیست از اصول خود عدول کنید و خودتان را تغییر دهید، پسند خواهند کرد. برای اینکه از فیلم‌های مشابه این فیلم با خبر شوید، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

این فیلم کمی احساسی، کلیشه‌ای و اغراق‌آمیز است، اما از احساس و بازی‌های قابل قبول کافی برخوردار است که آن را به یک فیلم خانوادگی مناسب تبدیل می‌کند. «آن یکی که برای تو نوشتم» احتمالاً برنده هیچ جایزه‌ای نخواهد شد (هم برای فیلم و هم برای موسیقی آن)، اما به‌طور قابل قبولی سرگرم‌کننده است، حتی اگر در حین تماشای آن احساس ناراحتی کنید. برخی از موسیقی‌های پاپ تقلبی واقعاً بد و غیرقابل باور هستند، اما چند تا از آهنگ‌ها بد نیستند. و والدین از این که واقعیت برنامه‌های واقع‌نمای تلویزیونی به عنوان چیزی خسته‌کننده و نه جذاب و پر زرق و برق نشان داده می‌شود، لذت خواهند برد.دوستداران موسیقی که به دنبال یک فیلم خانوادگی سالم هستند احتمالا از شخصیت‌های دوست‌داشتنی و پیام‌های مثبت آن لذت خواهند برد. و طرفداران جوان برنامه‌هایی مثل The Voice و American Idol از تصور اینکه واقعا چه حسی دارد در یک برنامه واقعی رقابت کنید، لذت خواهند برد.