لیندون بینز جانسون

در فیلم "ال‌بی‌جی"، لیندون بی. جانسون (وودی هارلسون) تصمیم می‌گیرد برای ریاست‌جمهوری آمریکا نامزد شود، و این کار جایگاه او را به عنوان رهبر اکثریت در سنای آمریکا به خطر می‌اندازد. وقتی جان اف. کندی (جفری داناوان) برنده‌ی نامزدی حزب دموکرات می‌شود، جانسون با اکراه پیشنهاد کندی را برای پیوستن به او به عنوان معاون رئیس‌جمهور می‌پذیرد. از جانسون به عنوان یک جنوبی انتظار می‌رود که در قانع کردن دیگر جنوبی‌ها، به ویژه ریچارد راسل (ریچارد جنکینز) سناتور قدرتمند، برای تصویب قانون حقوق مدنی کمک کند. اما پیشرفت کار کند است. علاوه بر این، دادستان کل، بابی کندی (مایکل استال-دیوید)، علاقه‌ای به جانسون ندارد و سعی می‌کند مانع تلاش‌های او شود. سپس، در نوامبر 1963، جانسون ناگهان خود را در جایگاه ریاست‌جمهوری می‌بیند. او که عظمت مسئولیتی که بر عهده گرفته است را درک می‌کند، تصمیم می‌گیرد که در راه حقوق مدنی بجنگد و تمام تلاش خود را برای پیشبرد این هدف به کار گیرد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه‌ی به تصویر کشیدن جانسون در فیلم LBJ صحبت کنند. آیا او یک الگوی قابل‌تابعیت است؟ دستاوردهایش چه بوده و اشتباهات یا نقص‌هایش چه بوده‌اند؟ آیا تصویری که در این فیلم از او نشان داده شده، از نظر تاریخی دقیق است؟ چگونه می‌توان این موضوع را بررسی کرد؟
• قانون حقوق مدنی 1964 چه بود؟ چرا مخالفان زیادی داشت؟ از دهه 50 و 60 تا به حال چقدر تغییر کرده ایم؟ چه چیزهایی هنوز همان است؟ قانون حقوق مدنی 1964 قانونی بود که تبعیض نژادی را در ایالات متحده آمریکا غیرقانونی اعلام کرد و حقوق برابر برای همه شهروندان آمریکایی فارغ از نژاد، رنگ پوست، دین، جنسیت یا منشأ ملی آنها تضمین نمود. این قانون یکی از مهمترین دستاوردهای جنبش حقوق مدنی در آمریکا بود که هدف آن پایان دادن به تبعیض نژادی قانونی و نهادینه شده علیه آمریکایی های آفریقایی تبار و سایر اقلیت های نژادی بود. مخالفت با این قانون عمدتاً از سوی کسانی بود که معتقد بودند که دولت فدرال نباید در امور ایالتی و محلی مداخله کند و همچنین کسانی که مخالف برابری نژادی بودند. برخی استدلال می کردند که این قانون آزادی های فردی را نقض می کند و برخی دیگر نگران بار مالی و اقتصادی اجرای آن بودند. از دهه 50 و 60 تا به حال، تغییرات زیادی در جهت برابری نژادی و حقوق مدنی در آمریکا رخ داده است. قانون حقوق مدنی 1964 و سایر قوانین مشابه، فرصت های آموزشی، شغلی و مسکن برابر را برای اقلیت های نژادی تضمین کرده اند. همچنین آگاهی و پذیرش فرهنگی افزایش یافته و تنوع نژادی در بسیاری از جنبه های جامعه آمریکایی دیده می شود. با این وجود، هنوز راه زیادی باقی مانده است و برخی مشکلات همچنان پابرجا هستند. نابرابری های اقتصادی و آموزشی هنوز بر اساس نژاد وجود دارد و خشونت و تبعیض نژادی هنوز رخ می دهد. بحث و جدل در مورد نقش دولت در تضمین برابری نژادی و نحوه رسیدگی به میراث برده داری و تبعیض نژادی همچنان ادامه دارد. در مجموع، قانون حقوق مدنی 1964 یک نقطه عطف مهم در تاریخ آمریکا بود که راه را برای یک جامعه عادلانه تر و برابرتر هموار کرد، اما کار زیادی برای رسیدن به رؤیای برابری واقعی برای همه شهروندان آمریکایی باقی مانده است.
• آیا در این فیلم به تصویر کشیدن آفریقایی-آمریکایی‌ها مثبت است یا منفی؟ آیا کلیشه‌ای نشان داده شده‌اند؟
• این فیلم نوشیدن الکل را چگونه به تصویر می‌کشد؟ چرا برای سیاستمداران مشکلی نداشت که در حین کار نوشیدنی بنوشند؟ آیا عواقبی هم داشت؟ آیا فکر می‌کنید امروز هم اوضاع به همین منوال است؟
• چگونه است دیدن ترور جان اف کندی، حتی در قالب دراماتیزه‌شده؟ چگونه است در مقایسه با سکانس‌های مشابه در فیلم‌های دیگر یا تصاویر واقعی؟

والدین باید بدانند که فیلم «لیندون بینز جانسون» یک فیلم زندگی‌نامه‌ای دربارهٔ لیندون بی. جانسون، رئیس‌جمهور آمریکا (با بازی وودی هارلسون) است. این فیلم با تصمیم او برای شرکت در انتخابات ریاست‌جمهوری آغاز می‌شود و دوران معاونت او در دولت جان اف. کندی و همچنین بخشی از ریاست‌جمهوری خودش را پوشش می‌دهد که بر تصویب قانون حقوق مدنی در سال ۱۹۶۴ متمرکز بود. استفاده از زبان غیراخلاقی، مهم‌ترین مسئله در این فیلم است که شامل استفادهٔ نسبتاً مکرر از کلمات و عبارات ناخوشایند مانند «لعنت بر خدا»، «کثافت»، «احمق» و «زنگولهٔ سیاه» می‌شود. همچنین برخی اظهارنظرها و شوخی‌های نژادپرستانهٔ فرهنگی نیز وجود دارد که برای القای فضای آن دوران بیان می‌شوند. سکانس کوتاهی نیز به ترور جان اف. کندی می‌پردازد، اما چیزی فراتر از شوک و آشفتگی پس از آن نشان داده نمی‌شود. جانسون و همسرش در یک صحنه می‌بوسند و در صحنه‌ای دیگر در کنار هم در رختخواب دیده می‌شوند. سیاستمداران اغلب در دفتر کارشان از بطری ویسکی یا اسکوچ نوشیدنی می‌خورند و گاهی سیگار یا سیگار برگ می‌کشند. با توجه به دورهٔ زمانی و موضوع فیلم، تعجب‌برانگیز است که شخصیت‌های آفریقایی-آمریکایی مهمی در فیلم حضور ندارند. این فیلم نسبتاً ساده و همدلانه است و بیشتر بر جنبه‌های احساسی تمرکز دارد تا جزئیات تاریخی، اما همچنان ارزش تماشا کردن را دارد، چرا که ممکن است بینندگان را ترغیب کند تا بیشتر دربارهٔ تاریخ آمریکا مطالعه کنند.

روبن راینر کارگردان، با گرایش همیشگی خود به سبکی ساده و راحت (بدون پیچیدگی یا ظرافت)، به سراغ این داستان واقعی رفته و نگاهی مهربانانه به زندگی رئیس‌جمهوری ناشناخته دارد. مدت‌ها بود که راینر سراغ موضوع سیاسی نرفته بود - باید به فیلم‌های قدیمی‌تر او مانند «چند مرد خوب»، «رئیس‌جمهور آمریکایی» و «شبح‌های میسیسیپی» رجوع کرد - اما فیلم «لیندون جانسون» کاملاً با آن فیلم‌های قدیمی همخوانی دارد. اما این فیلم به‌خصوص عمیق نیست؛ چیزی شبیه فیلم‌های «سلما» یا «جکی» نیست. هدف این فیلم بیشتر از ارائه حقایق پرونده، کشیدن تصویری همدلانه از جانسون به نظر می‌رسد. و در این کار موفق است.وودی هارلسون پشت کوه آرایش خود، عملکردی محکم ارائه می‌دهد، به زیردستان خود دستور می‌دهد اما به‌طور مخفیانه به دنبال پذیرش است. او می‌خواست رئیس‌جمهور شود، اما نه به این شیوه. و در این فیلم، رابرت کندی -- که معمولاً به عنوان فردی مهربان و بخشنده به تصویر کشیده می‌شود -- به عنوان پسری نازپرورده به تصویر کشیده شده است، بنابراین طرفداری از جانسون آسان است، به‌ویژه زمانی که معاون رئیس‌جمهور در لحظه‌ای خصوصی، محافظ خود را کنار می‌زند و می‌پرسد: «چرا من را دوست ندارید؟» متاسفانه، راینر تعداد زیادی از جزئیات را نادیده می‌گیرد که به موضوعات او کمک نمی‌کنند. و برای فیلمی در مورد جنبش حقوق مدنی، ال‌بی‌جی به نظر نمی‌رسد که استفاده زیادی از شخصیت‌های آفریقایی-آمریکایی داشته باشد. اما نتیجه همچنان آسان و سرگرم‌کننده است.