بازی فکری

در فیلم پازل، آگنس (با بازی کلی مک‌دونالد)، زن خانه‌دار حومه‌نشین و مادر فراموش‌شده، متوجه استعداد خود در ساختن پازل‌های جورچین می‌شود. اگرچه زندگی او با شوهر کوته‌فکرش، لویی (دیوید دمن)، و پسرانشان، گیب لوس (آستین آبرامز) و زیگی آشفته (بابا ویلر)، جهنمی نیست، اما او متوجه می‌شود که بسیار خفه‌کننده است. رشد هیجان‌انگیز اما دردناک آگنس زمانی شتاب می‌گیرد که با یک قهرمان پازل جهانی، باهوش، عجیب و غریب و با نام رابرت (با بازی عرفان خان) که ظاهراً شبیه او نیست اما او را بهتر از هر کسی درک می‌کند، شریک می‌شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد رابطهٔ مرکزی در فیلم Puzzle صحبت کنند. چه چیزی آگنس و رابرت را به هم پیوند می‌دهد؟ چه شباهت‌هایی بین آن‌ها وجود دارد؟ و در چه مواردی با هم تفاوت دارند؟
• آیا شوهر آگنس را به عنوان یک شرور توصیف می‌کنید؟ یا او شخصیتی ظریف‌تر دارد؟ آیا او فردی بد است یا فردی با نقاط کور، محصول فرهنگش؟
• چه تصویری از نقش دین در دنیای فیلم ارائه می‌شود؟

والدین باید بدانند که پازل، درام دربارهٔ زن خانه‌دار میان‌سالی (با بازی کلی مک‌دونالد) است که در حومه شهر زندگی می‌کند و زمانی به خودباوری می‌رسد که متوجه استعدادش در حل پازل‌های جورچین می‌شود. شخصیت‌ها با هم بحث می‌کنند، اما خشونتی وجود ندارد؛ تندترین محتوای فیلم، زبان آن است که شامل چند مورد استفاده از کلمهٔ «لعنتی» است. همچنین سیگار کشیدن، صحنه‌ای که فردی مست است، کمی بوسیدن و صحنه‌های غیرصریح روابط جنسی میان بزرگسالان نیز در فیلم وجود دارد. اگرچه عنوان فیلم ممکن است به یک معمای جنایی اشاره کند، اما این فیلم در واقع دربارهٔ توانمندسازی ملایم و آزادسازی آرزوهای سرکوب‌شده و رشد فردی است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

این یک فیلم زیبا و ظریف با اجراهای قابل توجه است. یک درام است، اما پرجنب و جوش و با ظرافت و سبکی که اجازه می‌دهد تماشاگر به وفور بخندد. بر اساس فیلم آرژانتینی ۲۰۱۰ به نام رومپکابزاس، پازل بدون شخصیت‌های شرور واقعی، تعارض و تنش ایجاد می‌کند. مک‌دونالد در نقش زنی که جسارت رؤیایی ورای مرزهای شهر کوچک خود را نداشته، کار شگفت‌انگیز و همدلانه‌ای ارائه می‌دهد. او آگنس را جلوی چشمان ما شکوفا می‌کند؛ یکی از بهترین کارهای دوران حرفه‌ای او. خان نیز به عنوان استاد پازل با زندگی درونی پیچیده می‌درخشد؛ او یک کلیشه یک‌بعدی نیست، بلکه یک فرد متفکر و احساساتی است که آسیب‌های خاص خود را دارد. انتقال متقاعدکننده یک ذهن درخشان دشوار است؛ کاری که خان با جذبه انجام می‌دهد. وایلر جوان نیز به عنوان پسری که در زندگی تحمیلی بر او، در حال پژمرده شدن است، کشف می‌شود.مارک ترتلتاب (کارگردان و تهیه‌کننده فیلم‌هایی همچون لیتل میس سان‌شاین) به لحظات فیلم فرصت نفس کشیدن می‌دهد و تعاملات کامل میان شخصیت‌هایش را به تصویر می‌کشد. رویکرد او در مواجهه با فیلمنامه حساس و تاثیرگذار، که توسط اوون موورمن، نویسنده مستقل قدرتمند، نوشته شده، راه‌های ظریفی را برای نمایش شخصیت‌ها و روایت داستان پیدا می‌کند. واقع‌گرایی ساده و بی‌آلایش فیلم، لحظات نادری از درگیری مستقیم یا تصمیمات مهم را به‌خوبی به تصویر می‌کشد و تاثیرگذارتر می‌سازد. پازل داستانی دلپذیر و الهام‌بخش است که با دو اجرای درخشان در نقش‌های اصلی، به خوبی توانمندسازی را به تصویر می‌کشد.