بار

وقتی که موزه‌ای در سال ۱۹۹۶ در یک شهر کوچک در کارولینای جنوبی افتتاح می‌شود که از کوکلوس کلان تجلیل می‌کند، کشیش کندی (فارست ویتاکر) که فردی صلح‌جو و مهربان است، تصمیم می‌گیرد هر کاری از دستش برمی‌آید انجام دهد تا از تنش نژادی در جامعه کوچک خود جلوگیری کند. اما وقتی اعضای خانواده کندی متوجه می‌شوند که مایک بارن (گرت هدلند) عضو کوکلوس کلان، که بسیاری از آنها او را دشمن می‌دانند، در خانه کشیش پناه گرفته است، اوضاع برای هر دو مرد شروع به تغییر می‌کند. رابطه بارن با جودی (آندره ریسبورو) مادر مجرد و برخورد او با همکلاسی دوران کودکی‌اش کلارنس (اشر ریمان) او را مجبور می‌کند تا باورهای نژادپرستانه خود را بازبینی کند. و کندی محترم و اصیل سعی می‌کند جامعه را با روحیه عشق و تحمل کنار هم نگه دارد، اما آیا این کافی خواهد بود؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در بارِدن صحبت کنند. چگونه آن را با آنچه در یک فیلم اکشن می‌بینید مقایسه می‌کنید؟ کدام تاثیر بیشتری دارد؟ فکر می‌کنید چرا اینطور است؟
• آیا کشیش کندی را به عنوان یک الگو در نظر می‌گیرید؟ آیا اعمال او تاثیری مثبت یا منفی بر جامعه‌اش دارد؟ او چگونه در فیلم، مهربانی، فروتنی و همدلی خود را نسبت به دیگران نشان می‌دهد؟
• به چه صورت فیلم دیدگاه جامعه سیاه‌پوستان و جامعه کوکلوس‌کلان را در مورد صلیب به عنوان مشابه نشان می‌دهد؟ به چه صورت دیدگاه‌های آن‌ها در مورد صلیب به عنوان متفاوت به تصویر کشیده شده است؟
• جودی مادری مجرد و فقیر است که سرشار از صداقت، دلسوزی و فروتنی است. او چگونه تاثیری ارزشمند برجای می‌گذارد درحالی‌که از بسیاری از مردم کمتر دارد؟ به چه نحوی او الگوی مناسبی برای پسر جوانش است؟
• درباره نقش کوکلوس‌کلان در تاریخ آمریکا صحبت کنید. چرا فکر می‌کنید کوکلوس‌کلان مؤثر بود؟ چگونه این سازمان با زیرساخت‌های جامعه مرتبط بود؟

والدین باید بدانند که بار بر اساس رویدادهای واقعی ساخته شده است که در سال ۱۹۹۶ در یک شهر کوچک در کارولینای جنوبی اتفاق افتاد. این داستان بر روی مایک بار (با بازی گرت هدلاند)، مردی آشفته متمرکز است که تحت تأثیر تام گریفین (با بازی تام ویلکینسون)، رهبر کوکلوس کلان قرار گرفته است. در حالی که آنها در حال آماده‌سازی برای افتتاح موزه‌ای در ستایش میراث کوکلوس کلان هستند، تنش‌های نژادی در جامعه‌شان بالا می‌گیرد. این فیلم شامل خشونت‌های نژادی آزاردهنده‌ای است: افراد به شدت کتک می‌خورند و صحبت از لینچ کردن می‌شود. انتظار شنیدن توهین‌های نژادی زیادی را داشته باشید، از جمله کلمات coon و N. دیگر الفاظ تند شامل کلمات s--t، f--k و ass است. به بزرگسالان یاد داده می‌شود که بر اساس رنگ پوست از دیگران متنفر باشند و صحنه‌هایی وجود دارد که کودکان را نیز به نژادپرستی تشویق می‌کند. اما لحظات دوستانه‌ای نیز وجود دارد که فراتر از نژاد است و فیلم دارای مضامین دلسوزی، همدلی، فروتنی، قدرت عشق و تأثیر دعا است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این درام نگاهی صمیمی به زندگی بسیاری از مردم در جنوب آمریکا دارد که هنوز با جامعه‌ای نژادپرست دست و پنجه نرم می‌کنند. اگرچه باور این موضوع دشوار است که اتفاقات به تصویر کشیده‌شده در فیلم بار نژادپرستی تا سال ۱۹۹۶ رخ داده‌اند، اما فیلم به‌خوبی نشان می‌دهد که نگرش‌های نژادپرستانه چگونه در ذهن مردم ریشه دوانده و از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شوند. تجربیات مایک بارن از آسیب‌های روانی و آشفتگی‌های عاطفی، این ایده را تقویت می‌کند که نگرش‌ها و رفتارهای نژادپرستانه، روح و روان مرتکب را تقریباً به همان اندازه که قربانیان را تحت تأثیر قرار می‌دهد، می‌پوساند. در حالی که مایک در سلسله مراتب کوکلوس‌کلان بالا می‌رود، شروع به احساس سنگینی کار با نگرش نفرت‌انگیز می‌کند. و از طریق اعمال کشیش کندی، بینندگان نگاهی گذرا به برخی از مبارزات صمیمی‌تر و واقعی کشیشان دارند، به‌ویژه نیاز به تعادل میان فراخوان الهی و روابط شخصی و خانوادگی خودشان. این کشیش فراتر از حرف‌هاست: او متعهد به خشنود کردن خدا با اعمالش است. او نشان می‌دهد که واقعاً به معنای دوست داشتن همسایه خودت به‌عنوان خودت چیست.بارن، هدلاند فوق العاده است. او آسیب پذیری در صفحه نمایش دارد که تماشاگر را مشتاق به دیدن تغییر او می کند. ویتاکر به عنوان کندی، فوق العاده است و به زیبایی یک کشیش را به تصویر می کشد که به دیگران اهمیت می دهد و به فکر زندگی آنهاست بدون اینکه انتظار چیزی در عوض داشته باشد. ریسبرو به عنوان جودی، کارش را به خوبی انجام می دهد؛ عشق بی قید و شرط او به عنوان کاتالیزور تغییر درونی مایک عمل می کند. و اشر ریمان به عنوان کلارنس باورپذیر است -- از طریق شخصیت او، بینندگان می بینند که دوستی چگونه قدرت آموزش و شکست الگوهای فکری نسل ها را دارد. بله، ما قبلا داستان هایی مثل این را دیده ایم، اما بارن کار بزرگی در به نمایش گذاشتن زیبایی جوانی و اینکه چقدر اغلب بزرگسالان هستند که با انتقال ذهنیت ها و عادات مسموم، سرنوشت کودکان را آلوده می کنند، انجام می دهد. در بارن، به یک مرد آسیب دیده از نظر احساسی فرصت تغییر داده می شود و این برخی از عیب های سینمایی آن را جبران می کند.