یک بازی کوچک

مکس (با بازی مکنا بالارد) در فیلم «یک بازی کوچک» با افکار و دغدغه‌های زیادی دست و پنجه نرم می‌کند. والدین دلسوز او (رالف ماچیو و جینین گاروفالو) برای تامین هزینه‌های تحصیل او در یک مدرسه دخترانه خصوصی و معتبر در شهر نیویورک، که شهریه بالایی دارد، تلاش می‌کنند. مکس اگرچه از هوش، استقلال و توانایی‌های خود آگاه است، اما مطمئن نیست که بتواند در این محیط جدید جا بیفتد. او درست فکر می‌کند، زیرا دختران مدرسه چندان استقبال گرمی از او نمی‌کنند. و زمانی که مادربزرگ عزیزش (المپیک دوکاکیس) به طور ناگهانی از دنیا می‌رود، مکس حتی بیشتر احساس ناامیدی می‌کند. در یک لحظه آزار و اذیت توسط دختران قلدر در باشگاه شطرنج مدرسه جدید، مکس از یک منبع غیرمنتظره کمک می‌خواهد: نورمن (با بازی اف. موری آبراهام)، یک پیرمرد بداخلاق و متخصص شطرنج که در پارک واشنگتن اسکوئر اوقات خود را می‌گذراند. این دو به آرامی پیوندی با هم برقرار می‌کنند و به یکدیگر اعتماد می‌کنند. با راهنمایی نورمن و درک ویژه پدرش، مکس چیزهای زیادی در مورد شهر نیویورک، جایگاه خود در آن و زندگی به طور کلی یاد می‌گیرد -- و کمی هم در مورد شطرنج.

• «خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه‌ی برخورد مکس با غم و اندوه خود پس از درگذشت مادربزرگش صحبت کنند. آیا فکر می‌کنید نگرانی‌های او در مورد زمان، تغییر و از دست دادن عزیزان، واقعی به نظر می‌رسد؟ چه چیزی یا چه کسی به شما کمک می‌کند وقتی افکار سنگینی در ذهن‌تان وجود دارد؟»
• «فیلمسازان از شطرنج به‌عنوان ابزاری برای ارائه درس‌های زندگی استفاده می‌کنند. در مورد فیلم‌های دیگری که از یک ورزش، علاقه، یا هنر به‌عنوان روشی برای مواجهه با مسائل بزرگ‌تر بهره می‌برند، بحث کنید. کدام‌یک از این فیلم‌ها برای شما معنادار بوده‌اند؟ آیا برای درک پیام‌های ارائه‌شده، لازم است در آن فعالیت شرکت کنید؟ چرا، یا چرا نه؟»
• «این فیلم بارها از واژهٔ "استعاره" استفاده می‌کند. استعاره چیست؟ یک استعارهٔ ساده بسازید که به توضیح یا روشن‌سازی یک ایده یا وضعیت کمک کند.»

والدین باید بدانند که «یک بازی کوچک» داستانی صادقانه و سرگذشت‌گونه از مکس، دختری ۱۰ ساله است که با تغییر، غم و درس‌های زندگی دست و پنجه نرم می‌کند. این فیلم از شطرنج برای کمک به مکس در مواجهه با مسائلش استفاده می‌کند، اما زمان واقعی بازی شطرنج در فیلم اندک است و داستان نیازی به دانش قبلی در مورد این بازی ندارد. فیلمسازان تلاش می‌کنند از شطرنج، صفحه شطرنج و مهره‌های آن به عنوان استعاره‌ای از زندگی استفاده کنند. در طول فیلم، مادربزرگ عزیز مکس می‌میرد، اما صحنه‌های مربوط به فقدان مکس کوتاه هستند و بر اندوه تأکید نمی‌کنند. آنچه از این رویداد پدیدار می‌شود، تأملات مکس در مورد شکنندگی و طبیعت زودگذر زندگی است، در حالی که از حمایت یک والد مهربان برخوردار است. در فیلم چند توهین («خراب»، «جهنم»، «تو را می‌زنم»، «اسهال»، «مدفوع») وجود دارد. کودکان ثروتمند و خانواده‌هایشان عمدتاً به عنوان کلیشه‌های منفی به تصویر کشیده می‌شوند؛ قلدری مختصری از سوی دختران بدجنس وجود دارد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

نویسنده و کارگردان ایوان اوپنهایمر بازی‌های فوق‌العاده‌ای را به نمایش گذاشته، شهر نیویورک را با ظرافت فیلم‌برداری کرده و فیلمی را ارائه داده که برای کودکان بزرگ‌تر و نوجوانان جذاب است. داستان با افکار و موقعیت‌هایی سر و کار دارد که بیشتر کودکان در سال‌های شکل‌گیری دوران متوسطه با آن دست و پنجه نرم می‌کنند. اما هیچ ظرافتی در اینجا وجود ندارد؛ پیام‌ها مستقیم، مکرر و قابل پیش‌بینی هستند. اف. موری آبراهام تلاش می‌کند تا شخصیتی به یادماندنی از شخصیتی که قبلاً بارها دیده‌ایم، خلق کند. برخی از وظایف استعاری که نورمن به مکس محول می‌کند، بسیار دور از ذهن هستند و دختر جوان باید دارای بینش فوق‌العاده‌ای باشد تا بتواند آن‌ها را درک کند. با این حال، اگرچه ایده‌ها، موقعیت‌ها و صحنه‌هایی وجود دارند که ممکن است برای والدین واضح به نظر برسند، اما برای بینندگان جوان مؤثر و جذاب خواهند بود.