تصاویر فیلم
پیشنهادهای مشابه
نمایش همهنقد و بررسی
معتبر: این تحلیلها بهترین و دقیقترین نتایج رو دارن! ما دادههای کافی و باکیفیت داشتیم و هوش مصنوعی ما نتایج مناسبی رو برای این دسته از فیلمها بهمون داده.
خشونت: خیلی کم
ترس: ندارد
ناهنجاری اجتماعی: زیاد
الگوی مثبت: کم
پیام مثبت: متوسط
خلاصه فیلم
ویرایشفیلم «پیشتاز» داستان واقعی سناتور سابق کلرادو، گری هارت را روایت میکند که در سال ۱۹۸۸ نامزد پیشتاز حزب دموکرات برای انتخابات ریاستجمهوری در مقابل معاون وقت رئیسجمهور، جورج اچ. دبلیو. بوش بود. اما پس از افشای خبر رسوایی اخلاقی او، تمام شانس خود را برای پیروزی در انتخابات از دست داد. هارت (با بازی هیو جکمن) یک نامزد خصوصی اما کاریزماتیک است که به همراه تیمش آماده است تا از برتری دو رقمی خود در نظرسنجیها در مقابل نامزدهای دیگر حزب دموکرات و خود بوش استفاده کند و به عنوان اولین دموکرات از غرب آمریکا در انتخابات ریاستجمهوری شرکت کند. اما در ماه مه ۱۹۸۷، خبرنگاران روزنامه میامی هرالد با دنبال کردن یک خبر ناشناس، داستانی را درباره رسوایی اخلاقی هارت با زنی جوان به نام دونا رایس (با بازی سارا پاکستون) منتشر میکنند که او در یک مهمانی قایق تفریحی با او آشنا شده بود.
درباره این موارد گفتگو کنید
- خانوادهها میتوانند در مورد این صحبت کنند که فیلم «پیشتاز» چگونه به نحوه برخورد رسانهها با نامزدهای سیاسی میپردازد. آیا فکر میکنید مردم حق دارند از زندگی خصوصی نامزدهای انتخاباتی آگاه باشند؟ چرا یا چرا نه؟
- نظر شما در مورد نحوه بررسی زوایای مختلف رسوایی در این فیلم چیست؟ کدام زاویه برای شما جذابتر است: زاویه خبرنگاران، کمپین هارت، خانواده هارت، دونا یا گری؟
- آیا این فیلم را نقدی بر سیاست امروز میدانید؟ آیا هارت میتوانست در فضای سیاسی کنونی نامزد شود؟ چرا بله یا خیر؟
- آیا هیچکدام از شخصیتها الگو هستند؟ کدام شخصیتها را راحتتر میتوانید با آنها ارتباط برقرار کنید یا همدلی کنید؟
آنچه والدین باید بدانند
ویرایشرانت یک درام تاریخی به کارگردانی جیسون رایتمن است که بر اساس زندگی گری هارت، نامزد انتخابات جمهوری سال 1987، ساخته شده است. این فیلم به کارگردانی جیسون رایتمن، داستان کمپین انتخاباتی گری هارت را روایت میکند که پس از انتشار اخبار مربوط به رابطه احتمالی او با زنی به نام دونا رایس، به پایان میرسد. هاگ جکمن در نقش گری هارت، سیاستمداری جذزماتیک اما بسیار خصوصیsectionگرا، بازی میکند. فیلم از زوایای مختلف به این رسوایی میپردازد: دیدگاه گری هارت، همسرش، تیم کمپین و مشاوران او، روزنامهنگارانی که این داستان را پوشش دادند (یا ندادند) و دیدگاهsectionهای دونا رایس. در فیلم از کلمات زشت و تند (مثل فک، شت، بولشت و غیره) استفاده شده است. همچنین به روابطانت و سوءاستفاده جنسی اشاره شده و سکانسهایی از سیگار کشیدن و نوشیدن الکل وجود دارد. با این حال، این فیلم برای نوجوانان بزرگتر که به مطالعه موردی جالب در سیاست ریاست جمهوری علاقهمند هستند، مناسب است. والدین و نوجوانان بعد از تماشای فیلم، موضوعات زیادی برای بحث و گفتگو خواهند داشت، از جمله نحوه برخورد سیاستمداران دیگر با رسواییها، نحوه برخورد رسانهها با دونا رایس و چگونگی سیاسی شدن زندگی شخصی رئیس جمهور. برای اطلاع از فیلمهای مشابه، میتوانید برای دریافت ایمیلهای هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.
این فیلم چه نکات مثبتی دارد
این درام مبتنی بر واقعیت، بررسی کامل و با بازیهای خوب از لحظهای در زمان است که زندگی شخصی یک سیاستمدار شانس او را برای مبارزه بر سر ریاستجمهوری از بین برد. ریتمن از رویکردی شبیه به رابرت آلتمن استفاده میکند: بدون موسیقی، گفتگوهای متعدد همزمان، و دیالوگ و جزئیات فراوان. فیلم نه فقط به دنبال هارت است، بلکه به دنبال کارکانش (بهویژه بازیهای برجسته جی. کی. سیمونز در نقش بیل دیکسون و مولی افرایم در نقش آیرین کلی) و خبرنگاران سیاسی (مامودو آتیه در نقش یک خبرنگار جوان و درگیر واشینگتن پست و استیون زسیس در نقش نویسنده اصلی میامی هرالد که این داستان را منتشر کرد) هم هست. و بعد ورا فارمیگا است که در نقش لی هارت بازی میکند، کسی که گری بهطور موقت از او دور شده بود، اما بعد آشتی کردند. فارمیگا، مثل همیشه، در بیان احساسات با دیالوگ اندک، شگفتانگیز است.ریتمن و همکاران نویسنده مت بای و جی کارسون پاسخ قطعی در مورد کارهایی که هارت و رایس انجام دادند یا ندادند، ارائه نمیدهند. داستان، بینندگان را مجبور به همدردی با هارت یا اندوه از این واقعیت که او فرصت ریاست جمهوری را به دست نیاورد، نمیکند. با این حال، آنها روشن میکنند که رایس بدون شبکه امنیتی پس از رسوایی عمومی باقی ماند. اما هارت همچنان یک معما است که از پاسخ به سوالات شخصی امتناع میکند، زیرا معتقد است که مردم فقط به خدمات او حق دارند. جکمن، که معمولا در فیلمها برونگرا و احساسی است، باید در اینجا از اجرای خود بازداشته شود، و این برای بینندگان جالب است، اگر چه ممکن است آزاردهنده باشد. این فیلم، فیلمی با پیام نیست، اگرچه ممکن است چند تکگویی کوتاه، مردم را به یاد وضعیت فعلی سیاستها بیندازد، اما باعث میشود مردم فکر کنند و رابطه بین رسانهها، مردم و افرادی که انتخاب میکنند را بررسی کنند.
دیدگاههای کاربران
دیدگاهی ثبت نشده است.










































