شرلوک هولمز: بازی سایه‌ها

در شرلوک هلمز: بازی سایه‌ها، جهان به هم ریخته است. بمب‌ها در استراسبورگ و وین منفجر می‌شوند، یک تاجر آمریکایی مرده است و یک شاهزاده خودکشی کرده است. این اتفاقات ممکن است تصادفی به نظر برسند، آشوبی از هرج و مرج. اما همانطور که شرلوک هلمز (رابرت داونی جونیور) کارآگاه شجاع و عجیب‌وغریب به زودی کشف می‌کند، یک شرور باهوش و استادانه در حال فرار است: پروفسور موریارتی (جرد هریس). و او فقط به دنبال قدرت و ثروت نیست: او به دنبال هلمز است. او همچنین به دنبال دستیار هلمز، دکتر جان واتسون (جود لا) است که به تازگی ازدواج کرده اما ممکن است هنوز از کارآگاهی بازنشسته نشده باشد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه‌ی رویکرد فیلم‌های جدید شرلوک هلمز به این کارآگاه مشهور و مقایسه‌ی آن با فیلم‌های قبلی صحبت کنند. چرا فکر می‌کنید سازندگان فیلم شرلوک هلمز: بازی سایه‌ها تصمیم گرفتند میزان اکشن و خشونت را در این فیلم‌ها افزایش دهند؟
• چرا واتسون با شیطنت‌های هولمز کنار می‌آید، به‌خصوص وقتی که با رابطه‌اش با نامزدش تداخل دارند؟
• چگونه این فیلم با موضوع خوب در مقابل بد برخورد می‌کند؟ آیا همیشه طرف‌های خوب و بد به‌وضوح تعریف شده‌اند؟ آیا این مهم است؟

والدین باید بدانند که مانند نسخه قبلی، شرلوک هلمز: بازی سایه‌ها یک ماجراجویی سرگرم‌کننده است که با صحنه‌های متعدد خشونت و هرج و مرج همراه است. اگرچه صحنه‌های مبارزه بسیار هماهنگ و نمایشی هستند، اما استخوان‌شکن و اغلب خشن هستند. و گاهی اوقات جلوه‌های آهسته، انتظار ضربه را بدتر از خود ضربه نشان می‌دهد. استفاده از چاقو، تفنگ و بمب وجود دارد؛ همچنین یک صحنه شکنجه و خودکشی وجود دارد. همچنین مقداری کنایه، یک صحنه از مرد برهنه از پشت، برخی الفاظ ملایم (bastard و damn)، کشیدن پیپ و نوشیدن اجتماعی وجود دارد. هلمز (که دوباره توسط رابرت داونی جونیور بازی می‌شود) در یک سکانس لباس زنانه می‌پوشد. برای اطلاع از فیلم‌های بیشتر در این سبک، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

چطور ممکن است این مجموعه با بازی جذاب رابرت داونی جونیور در نقش اصلی که شخصیتی تاریخی و فریبنده دارد (و جود لا در نقش واتسون شجاع) سرگرم‌کننده نباشد؟ شرلوک هلمز: بازی سایه‌ها حتی از نظر بصری هم سرگرم‌کننده به نظر می‌رسد: صحنه‌ها بدون رنگ و با زغال طراحی شده‌اند، اما همچنان بسیار هنری و خاص هستند، که با سبک گای ریچی کارگردان همخوانی دارد. او مطمئناً یک موفقیت دیگر را رقم خواهد زد.اما آیا این فیلم عالی است؟ شاید انتظارات بیش از حد بالا رفته‌اند، اما به نظر می‌رسد شکوفایی سبک بصری و روایی خاص فیلم اندکی رو به افول است. تجزیه و تحلیل سریع ریتچی از روند تفکر هولمز در موقعیت‌های فرضی به نظر هدر رفته و به کار واقعی کارآگاهی اختصاص نیافته است. و بله، دوستی نزدیک هولمز و واتسون جذاب است، اما وقتی هولمز با موریارتی روبرو می‌شود، مشخص است که فیلم تشنه مواجهه بیشتر از این نوع است. این یک رویارویی نمادین است و متاسفانه زمان زیادی را با آن و دیگر ماجراجویی‌های هولمز سپری نمی‌کنیم. بگذارید کارآگاه استاد به کارش بپردازد!