من، فرانکنشتاین

در سال ۱۷۹۵، بعد از خلق هیولای معروفش، ویکتور فرانکنشتاین سعی می‌کند خلقت خود را نابود کند. اما هیولا (آرون اکهارت) زنده می‌ماند، فقط برای اینکه توسط دیوها مورد حمله قرار بگیرد و بعد توسط گارگویل‌ها نجات پیدا کند. ملکه گارگویل‌ها، لئونور (میراندا اتو) به او پناه می‌دهد و دفترچه یادداشت ویکتور را برمی‌دارد تا از افتادن آن به دست‌های اشتباه جلوگیری کند. دویست سال بعد، هیولا — که حالا «آدم» نامیده می‌شود — برمی‌گردد تا شاهزاده دیوها، نابریوس (بیل نای) را نابود کند. نابریوس رویای استفاده از روش‌های ویکتور برای خلق ارتشی از هیولاها را دارد تا دنیا را تسخیر کند، و از یک دانشمند انسان ساده‌لوح، ترا (یونو استراوفسکی) برای کمک استفاده می‌کند. آیا آدم قبل از اینکه خیلی دیر شود، راه درست را انتخاب می‌کند؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت موجود در فیلم صحبت کنند. تفاوت خشونت فانتزی و خشونت واقع‌گرایانه در چیست؟ آیا این موضوع بر احساسات شما هنگام تماشای فیلم تأثیر می‌گذارد؟
• فیلم چگونه با داستان و مضامین اصلی فرانکنشتاین مقایسه می‌شود؟ آیا انسان حق خلق زندگی را دارد؟
• آیا هیولا در این فیلم قهرمان است؟ چگونه باید در مورد او فکر کنیم؟

والدین باید بدانند که من، فرانکنشتاین فیلمی اکشن و علمی تخیلی است، بر اساس کتاب کمیک، که هیولای معروف را به عنوان یک ابرقهرمان جدید به تصویر می‌کشد، با سرعت و قدرت فوق‌العاده و جاودانگی. بیشتر فیلم شامل مبارزات فانتزی است، با شمشیر و سلاح‌های هنرهای رزمی. وقتی شخصیت‌ها شکست می‌خورند، در آتش و نور ناپدید می‌شوند، با خون بسیار کم؛ شخصیت اصلی یک زخم کوچک خونریزی‌کننده دارد تا شخصیت زن بتواند آن را درمان کند. شخصیت اصلی با بدنی ورزیده و عضلانی در یک صحنه بدون پیراهن نشان داده می‌شود، و شخصیت‌های زن لباس‌هایی نسبتاً جذاب می‌پوشند، اما در غیر این صورت رابطه جنسی مطرح نیست. برای اطلاع از فیلم‌های بیشتر مانند این، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

آرون اکهارت در گذشته بازی‌های خوبی داشته، اما در نقش هیولا گم به نظر می‌رسد؛ در کل فیلم فقط می‌تواند به نظر ناراحت و عصبانی بیاید. قدرت‌های ابرانسانی او او را تقریباً شکست‌ناپذیر و در نتیجه بی‌اهمیت می‌کند. وقتی با ترا دوستی برقرار می‌کند، بیشتر گیج به نظر می‌رسد. صحنه‌های مبارزه خسته‌کننده و تکراری هستند و در نهایت فیلم بی‌روح به نظر می‌رسد، انگار کسی تلاش نکرده. با این حال، لباس‌ها و دکورها نسبتاً چشمگیر هستند.استوارت بیتی کارگردانی این اقتباس از کتاب کمیک کوین گریووکس را بر عهده دارد، و با اینکه بیتی بیشتر به عنوان فیلم‌نامه‌نویس (دزدان دریایی کارائیب، کولاترال و غیره) شناخته می‌شود، او اشتباه مبتدیانه‌ای مرتکب می‌شود و بیشتر بر طراحی تولید و اکشن تمرکز می‌کند تا بر نویسندگی یا شخصیت‌ها. در واقع، آنچه در فیلم وجود دارد، به مرز مضحک بودن می‌رسد؛ نقشه شخصیت شرور هیچ منطقی ندارد، و استفاده او از یک دانشمند انسان حتی کمتر منطقی است.